Een rus, een filmpje, een revolutie. Hoera voor Dimitri!
Dit filmpje van Dimitri is het origineel, maar de ondertitelde alternatieve versies zijn veel leuker.
Dimitri ingeschreven bij inHolland
Dimitri was ook voor Oranje
Dimitri speelt graag Starcraft
Geheel volgens de tradities van kerst is een belangrijk onderdeel het gezellig samenzijn en samen eten. Zo ook dit jaar, maar in plaats van het samenzijn met familie vieren we het met vrienden hier op het eiland.
Het idee is dat iedereen iets te eten maakt. Voor morgen maak ik een flink aantal lekkere sushi’s en voor de 25ste maak ik een lekkere salade want het plan is om dan te gaan BBQ-en. De salade die ik ga maken is volgens een traditioneel Noordwijkerhouts familierecept van Kees en Nel, aangepast aan Spanje. Omdat ik hiervoor nog geen recept online heb staan plaats ik deze maar nu, zodat ik voor de toekomst een referentie heb.
Ingredienten:
Stap 1: Kook een flink aantal aardappelen en kook een paar wortels. Kook ook 1 of 2 eieren hard. Laat alles afkoelen.
Stap 2: Stamp de aardappelen fijn, en snij de wortels en augurkjes in stukjes. Eventueel kan je de zilveruitjes in twee stukjes snijden.
Stap 3: Mix de aardappelen met de wortels, de augurk, de ewrten, de olijven, de uitjes de in stukjes gehakte ei, en de tonijn. Als alles is gemixt voeg je een flinke klodder mayonese toe, en mix je alles nogmaals. Nu breng je de boel op smaak met het vocht van de augurkjes en zilveruitjes. Een beetje vocht uit beide potjes, maar niet teveel, want dan wordt het een natte boel.
Stap 4: Zet het geheel een tijdje in de koeling en eet smakelijk!
De verschillen
Er zijn een aantal verschillen die ik heb doorgevoerd om de salade ook in Spanje geaccepteerd te krijgen. Niet veel, maar het zijn details. Het originele Noordwijkerhoutse recept bevat geen olijven, geen ei en geen tonijn, maar bevat in plaats hiervan een gekookte hamlap in blokjes gesneden.
Het is alweer december en het lijkt wel alsof ieder jaar een beetje sneller gaat. Dit jaar was het hoogtepunt voor ons natuurlijk onze bruiloft in Madrid en hierna bijna een maand op vakantie in Griekenland. Op een paar schoonheids foutjes na kijken we met veel plezier terug op onze trouwdag. De bijdrage van de familie was erg leuk en gaf mooi een Nederlandse noot aan het feest. Ook de spanjaarden waren onder de indruk van de muziekale bijdrage van de familie.
We zijn in het begin van 2010 zijn we een paar daagjes naar Lanzarote geweest, een paar maanden later op vakantie in Engeland waar we Londen hebben bekeken, en hierna naar Nederland voor een bezoek aan Amsterdam, Den Haag en natuurlijk Noordwijkerhout. Al met al een goed jaar waar we tevreden op terugkijken.
De crisis waar dit jaar zoveel over te doen is, is hier in Spanje goed te merken. Met een werkeloosheid van rond de 30% en een inkrimping van de ambtenaren salarissen van rond de 10% is het duidelijk dat het slechter gaat met de economie. Daar komt nog eens bij dat Gran Canaria het over het algemeen moet hebben van de toeristen, die geld in het laatje brengen en het komt dan natuurlijk niet goed uit als mensen (logischerwijs) eerst op hun vakantie budget gaan bezuinigen.
Ook op mijn werk gonst het van de geruchten over gedwongen ontslagen, afvloeiingsregelingen, verlaging van het aantal uren dat men in de week werkt (en verlaging van het salaris) en noem maar op. Ik zie de toekomst echter positief en vol nieuwsgierigheid kijk ik uit naar wat er allemaal op ons pad gaat verschijnen.
2011 belooft een jaar te worden van verrassingen en mogelijk nieuwe wendingen in het leven. We gaan het nieuwe jaar samen heel positief tegemoet en wensen iedereen een hele gezellige kerst en een heel goed 2011!!!
Ook al is het hier lekker zonnig en rond de 27 graden, hebben we toch de kerststal weer uit de berging gehaald. Lekker genieten van de kerstsfeer en denken aan de witte deken die Nederland bedekt. Alvast een hele goede kerst gewenst!
In creating a game using the appinventor I was running into quite a lot of problems. Programming the logic is very simple, but fine-tuning details is in a lot of cases impossible. For this reason I threw the appinventor out of the door and right now I am reinventing my game-app using Eclipse and Java. A lot more flexible and a lot more fun. The only drawback is developing it is not so fast, but this is mainly because there are a lot of things that need figuring out.
I think I will be needing a few more months to finish my first project, which is mainly caused by the lack of time I seem to have. But still, I will try to publish something every month from now, so I have a good reason to keep progressing. This dog is one of the important parts of the game. Next month something unimportant.
De Flamboyan is een soort boom die geregeld vol zit met rode bloempjes en iets later groeien hier enorm grote bonen met de zaden. Eenmaal gedroogd worden deze bonen soms gebruikt als muziek instrument. Omdat ik bezig ben mijn horizon te verbreden was mijn nieuwe plan om een aantal van deze bonen bij elkaar te sprokkelen en deze op typisch canarische wijze te beschilderen en ze dan te verkopen op een website voor ambachtslieden.
De authentieke canariers (guanches) hebben een aantal grot schilderingen achter gelaten die voor dit doel perfect gerecycled kunnen worden. Verder kunnen we ons repertoir uitbreiden met beschilderingen van hagedissen, stranden, spaanse gehuchtjes, etc.
Vooralsnog heb ik 1 beschilderde boon in guanche stijl. Wie maakt me los!
In Griekenlang hebben we niet alleen vakantie gevierd. Ook hebben we flink veel door het land gereist, en zo zijn we ook langs een katoenplantage gereden.
Uiteraard kon ik het niet laten om de auto even in de berm te zetten en een paar katoenzaadjes mee te nemen die toevallig van de plant afgevallen waren. Deze heb ik inmiddels gepoot, en het lijkt erop dat het goede zaadjes geweest zijn. De eerste plantjes komen al op.
Onze reis naar Griekenland was erg leuk en heeft een aantal mooie foto’s opgeleverd. De twee mooiste vind je hier en voor de rest kan je terecht in mijn ons fotoalbum.
Mijn kersverse vrouwtje (die gelukkig nog geen Nederlands leest).
Een Grieks kasteel.
Voor ons huwelijk hebben we ook aan mijn broer Bert gevraagd of hij een stukje wilde voorlezen, met als resultaat dit prachtige stukje. Onder de lees meer link vind je de Spaanse versie.
Fietspad.
Sinds mijn broer mij vroeg om hier een klein woordje in het Nederlands te spreken, ben ik op zoek geweest naar een toepasselijk woord om deze gelegenheid mooi samen te vatten. Woorden als “liefde”, “geluk” en “plezier”, drongen zich al snel op, maar waren om onverklaarbare redenen nooit de juiste. Op een mooie ochtend kwam het juiste woord zomaar voorbij: fietspad.
Fietspad. Wat maakt fietspad zo toepasselijk? Tijdens mijn eerste ontmoeting met Ana in Leiden vertelde ze dat ze voor haar studie al maanden in Leiden was. Nieuwsgierig naar hoeveel Nederlands ze in die tijd geleerd had, vroeg ik haar wat woorden op te noemen. Een paar woorden later hadden we ze allemaal gehad. Eén woord sprong er echter uit en sprak ze met veel plezier en enthousiasme: fietspad.
Dus wat is er meer toepasselijk dan om in mijn Nederlandse praatje op deze Spaans-Nederlandse bruiloft een oer-Hollands woord als fietspad te gebruiken dat voor beide een betekenis heeft? Goed, Ana zal zich nu uiteraard afvragen waar het precies over gaat, maar ik heb in ieder geval haar aandacht. En dat ene Nederlandse woord zal toch steeds voelen als die warme Nederlandse deken: fietspad.
Ik denk aan mijn broer en fietspad. Adrie, weet je nog? Al die talloze malen dat we met pappa en mamma over dat ellenlange fietspad naar oma fietsten. In weer en wind. Hoe fantastisch voelde dat handje van pappa op je schouder? Of het fietspad naar het strand en door de duinen vanaf Zandvoort. Met vaders koeien kijken in de Kennemerduinen. Heen voor de wind (met 80km/u als ik pappa mag geloven). Terug al snel de man met de hamer en roepend om mamma. Afzien in één woord: fietspad.
Ook samen hebben jullie fietspaden getrotseerd. Onlangs op vakantie op Lanzarote. Op paden die de term fietspad onwaardig zijn. Of toen jullie samen vertrokken voor een barre tocht van Leiden naar de Emmastraat. Wind, regen, Adrie op één van zijn 4 fietsen, Ana op een kinderfietsje, 15 helse kilometers fietspad! In Voorhout vond Ana haar Waterloo en werd besloten het laatste stukje middels alternatief vervoer af te leggen. Avontuur in één woord: fietspad.
En over avontuur gesproken! Vanaf vandaag rijden jullie officieel samen op “het fietspad van het leven”! Samen. We kunnen alleen maar hopen dat jullie veel de wind in de rug zullen hebben en niet al te veel lastige beklimmingen tegen zullen komen. Dat het jullie samen naar leuke bestemmingen lijdt. Naar dromen. Woorden als “liefde”, “geluk” en “plezier” blijken nu wel de juiste en op de plaats.
Van ons allemaal, heel veel liefde, geluk en plezier op het fietspad.
Tijdens de huwelijks ceremonie zijn er een aantal stukjes voorgelezen. Het eerste stukje was geschreven door Miguel, een hele goede vriend van ons beide. Hier vind je zijn bijdrage. Onder de lees meer link vind je de Spaanse versie.
Een morgen in Mei
Op een morgen in Mei, 6 jaar geleden, liep Ana de Pathologie afdeling van het LUMC Ziekenhuis in Leiden binnen om haar proefschrift definitief af te ronden. Diezelfde ochtend, niet ver weg, werd Adrie wakker met de gedachte om eens iets anders te gaan doen. Hij had zijn goede baan vaarwel gezegd en een trip naar Amerika gepland met het idee om na thuiskomst zijn oude werk weer op te pakken. Hij had er op dat moment geen erg in dat deze twee maanden weg een hoofdstuk in zijn leven zou afsluiten.
Ana was blij in Leiden maar, zoals wel vaker met Spanjaarden die weg zijn van huis, bleef ze denken aan haar familie en vrienden (in haar geval een uitbreiding van haar familie). Dus om bezoek uit Spanje mogelijk te maken, besloot ze een appartement te huren dat groter was dan ze alleen voor haarzelf nodig had. Adrie, zoals het een goede Nederlander betaamt, besloot niet om zijn appartement een aantal maanden leeg te laten staan, maar het in plaats daarvan wat geld te verdienen en het te verhuren. Onze helden kenden elkaar toen nog niet, maar toen al vulden zij elkaar goed aan.
In zijn appartement heeft Ana de diep verscholen geheimen van Adrie zijn klerenkast leren kennen ver voordat ze elkaar ooit ontmoet hadden. Ik kan geen betere manier bedenken om iemands toekomstige echtgenoot te leren kennen. Met woorden kunnen geliefden veel verbloemen, maar een kijkje in iemands vrijgezellen appartement verteld altijd de waarheid.
Pas maanden later zouden onze helden elkaar pas voor het eerst ontmoeten. Op de middag van de eerste ontmoeting praatte Ana honderd uit met haar gebruikelijke enthousiasme, waar we allemaal zo van houden. Adrie luisterde met een mengeling van verbazing en verrassing, misschien klonk het volgende gedicht wel in zijn hoofd:
“Wat jij bent leidt me af van wat jij zegt. Woorden schieten voorbij, omringt door gelach. Het gaat aan me voorbij. Ik luister niet. Ik kan alleen kijken naar de lippen die ze voortbrengen.”
In werkelijkheid is de kans vrij klein dat Adrie een gedicht van Salinas in zijn hoofd hoorde die dag. Wat er echt gebeurde was dat hij nog niet echt gewend was aan het Engels met een zwaar Spaans accent, en hij geen woord begreep van wat Ana vertelde. Misschien raar, maar het feit dat hij haar niet goed kon volgen maakte Adrie nieuwsgierig. Zonder deze nieuwsgierigheid, was deze eerste ontmoeting waarschijnlijk alleen een formaliteit geweest. Zonder deze nieuwsgierigheid, hadden we nu misschien geen verhaal om te vertellen.
Hierna ging het snel. We weten van geheime ontmoetingen in Milaan, Madrid, Galicië, België en Barcelona, en toen opeens, het wonder: liefde. Kennelijk was Adrie verliefd geworden op de Spaanse taal die Ana zo uitzonderlijk vloeiend spreekt. Hij verliet Leiden halsoverkop, hij liet alles achter waar hij ooit van gehouden had en schreef zichzelf in op de Don Quijote school, in het hart van het oude Madrid. Of deze plotselinge liefde voor de taal van Cervantes echt was, of alleen een excuus om dichtbij een andere nog grotere liefde te zijn zullen we nooit weten. Wat wel waar is, is dat Adrie nooit een erg grote inspanning deed om de grammatica te leren. Maar in minder dan een week, wist hij wel alle metro stations die hem van Ana scheidde.
Voor het vasteland in Spanje, is het niet duidelijk of de Canarische Eilanden een land van mogelijkheden of van verbanning is. Voor Nederlanders is er geen twijfel, het is het paradijs. Daarom, toen Ana de kans kreeg om naar Las Palmas te verhuizen, was Adrie de doorslaggevende factor om enige openstaande twijfel en luiheid weg te nemen die met zo’n beslissing komt. Als nieuwelingen op het eiland, helemaal alleen, hadden ze alleen elkaar. Je hoeft geen raketgeleerde te zijn om de rest in te vullen.
Als je denkt in geologische termen kan je alleen maar duizelig worden. Het lijkt onmogelijk om op grond te staan dat jonger is dan jezelf, maar toch is het mogelijk. Op 26 oktober 1971 begon de uitbarsting van de vulkaan Teneguia. Op 18 november stopte deze. Van het resultaat van de uitbarsting ontstond een jong en primitief land. Het was in dit rare landschap dat Adrie, op heel traditionele wijze, Ana ten huwelijk vroeg. Ana accepteerde het verzoek meteen, vooral omdat ze wilde dat hij zijn knie van de grond haalde, zodat de toeristen niet meer naar hun zouden staren. Het was de ochtend van de 12de oktober, een jaar geleden.
We zouden graag willen afsluiten met een mooi gedicht over het huwelijk, maar dat doen we niet. We vinden haast nooit poëzie over het huwelijk, en als we dat al doen, dan verwisselen ze vaak enthousiaste uitingen met sarcasme. Alsof het niet mogelijk is om verplichtingen en schoonheid te verenigen.
Je hoeft geen goede observatie te hebben om te weten dat het huwelijk een bron is van conflicten. Dat mag ons niet verrassen. Uiteindelijk is huwelijk een meervoudig concept in een enkelvoudig woord, en daardoor in zichzelf een tegenstelling. Als je er naar kijkt is elk huwelijk, elk op een eigen manier, de bereidheid om deze tegenstelling te trotseren. Als dichters geen bereidheid zien in deze enthousiaste uitingen, dan is dat hun probleem.
Ondanks dat wij geen dichters zijn, hopen we wel dat er in jullie huwelijk altijd ruimte zal zijn voor poëzie, hoe klein of slecht geformuleerd ook. We hopen dat jullie huwelijk een weg vind om verplichtingen en schoonheid te verenigen en we hopen dat jullie huwelijk een bron van inspiratie zal zijn voor toekomstige dichters. Veracht de poëzie nooit. Poëzie is het sterkste wapen dat jullie hebben om de huwelijkse tegenstellingen te overwinnen en ook het mooiste.