Een vreemde maand was het. De eerste twee weken vrij met de kinderen. Dat betekende flink wat activiteiten. Een paar van de toppers waren Agualand, Elder, Climbing World, Palmitos Park en Sioux City. Hierna ging ik weer aan het werk en de kinderen op vakantie met Ana naar het Spaanse vaste land. Een maandje zon, strand en zwembad. Tijdens de weken alleen, hard aan het werk, heb ik gelukkig ook nog wat tijd gevonden om te genieten, zoals bij Don Chuleton, of het Soul Festival.

Ik ben na een paar weken werk naar Nederland vertrokken. Het plan was dat ik pas ergens begin Augustus naar Nederland zou reizen, maar de plannen zijn veranderd. Oma Nel krijgt een nieuwe knie, een flinke operatie, dus ik heb besloten wat eerder richting Nederland te gaan om een helpende hand te kunnen bieden.

Ik had een simpele mix van water, knoflook en ui over de plant gesprayd… en poef, het probleem was opgelost. Mijn koffieplant is weer springlevend en groeit als kool!

De wants? Die is verhuisd. Blijkbaar kon ze de geur niet meer verdragen, en ook de blaadjes smaakten niet zo lekker meer. Missie geslaagd!

Vakantie! Eventjes een ander ritme, niet meer die saaie dagelijkse routine, en even tot rust komen. Soms kan je nog een stapje verder gaan, en stap je in een volledig andere omgeving. Op vakantie naar bestemmingen die onvergelijkbaar zijn met je thuissituatie.

Alan heeft nu de overtreffende trap bereikt. Geen school, een andere plek, en het lijkt zelfs dat hij in een volledig andere cultuur is gedoken. Alan gaat full tribal!

Dit weekend trek ik naar San Agustin, het zonnige zuiden van Gran Canaria. Elk jaar bouwen ze daar op het strand een indrukwekkend podium: met de oceaan aan de ene kant en eten, drinken en wc’s aan de andere. Vrijdag en zaterdag zitten we lekker in het warme zand te genieten van het Soul Festival.

Soul festival 2025 – San Agustin – Vrijdag 18 Juli:
19:30 Monterreina
20:30 JP Bimeni and the Black Belts
22:00 The Memphis Music Hall of Fame Band
22:10 Shunta Mosby, Dani McGhee & Candy Fox
22:50 Carlos Strong
23:50 Junte Mayon
00:30 Gran Final

Soul festival 2025 – San Agustin – Zaterdag 19 Juli:
19:30 Calamity Jane
20:30 Gisele Jackson and the Shu Shu’s
22:00 The Memphis Music Hall of Fame Band
22:10 Shunta Mosby, Dani McGhee & Candy Fox
22:50 Lil Rounds
23:50 Jerome Chism
00:30 Gran Final

Ik ben al vaker naar dit festival geweest en altijd samen met Diego. De laatste keer was twee jaar geleden. We doen het steevast op dezelfde manier: twee dagen genieten, vrijdag en zaterdag. Eén dag rijd ik, de andere dag neemt Diego het stuur. Kinderen hebben we niet, want onze families zijn allebei op vakantie ver weg. Wij blijven thuis als loonslaaf.

Dit jaar pakken we het anders aan. Geen heen-en-weer gependel. We slapen gewoon in de auto, vlak bij het strand. Alleen een matje en een slaapzak mee, dat scheelt flink wat reistijd die we beter besteden relaxend in het zand. Vrijdag vertrekken we, het festival, slapen in de auto, zaterdag weer festival, weer overnachten in de auto en dan zondag naar huis.

Twee nachtjes in de auto? Moet te doen zijn. Wij gaan het gewoon proberen.

Update: Het festival was helemaal top, maar twee nachten in de auto slapen trok ik niet. De tweede dag ben ik netjes nuchter gebleven en ben ik ‘s nachts weer naar huis gereden om weer lekker in mijn bed te slapen.

Alan zijn voetbal seizoen is deze maand afgesloten met een groepsfoto, een gezellige BBQ naast het voetbalveld en een wedstrijdje tussen ouders en kinderen. Leuk! Alan is flink gegroeid als voetballer en hij gaat met plezier naar de trainingen en de wedstrijden, dus zeer waarschijnlijk gaat hij het komende seizoen weer meedoen met zijn team.

Tsja, 50 jaar. Het is wat. Het was ook de verjaardag van Ana deze maand, en we hebben het lekker gevierd in de zon, all-in bij Mogan Princess & Beach club. We hebben vier dagen genoten van het zwembad, het gratis eten, de gratis drank, en de volledige ontkoppeling van onze dagelijkse routing. Heerlijk.

Naast mijn verjaardag is het verder weer een leuke maand geweest. We zijn lid geworden van club Metropole. Het lokale zwembad met gym, bar, restaurant, tennisbaan, squashbaan, etc. Ana is direct flink aan het lessen geslagen, dus haar gezondheid zal er flink op vooruit gaan. Onze kinderen kennen flink wat vriendjes die ook naar de club gaan, dus dat moet goed gaan. Ik begon eerst met het evalueren van de bar, dus voor mij zijn de gezondheids voordelen een stuk minder.

Een halve eeuw! Geweldig. Terugkijken, iets wat bijna onvermijdelijk is wanneer je een mijlpaal bereikt, geeft me een geweldig gevoel van overwinning. Net als het beklimmen van een berg, terugkijken naar het pad en het uitzicht zien, het pad combineren met de herinneringen aan de klim. Gemakkelijke delen, moeilijke delen, de vallen en vergissingen, de kortere routes… samen maken ze de inspanning waardevol.

Terugkijkend op mijn eigen pad in het leven, zie ik mezelf opgroeien. Mijn straat, het kleine stadje met de kerk in het midden. Mijn ouders en kleine broer altijd in de buurt. Ik zie leuke tijden waarin ik in de tuin graaf, konijnen fok, speel met kuikentjes en eendjes en ze warm houd direct nadat ze uit het ei komen. Vogels om me heen hebben. Bonen, uien, kikkererwten, wortels en andere planten kweken met mijn vader. Eindeloze hoeveelheden onkruid verwijderen van alle gewassen. Ik zie ons elk weekend friet eten, met een kipcorn voor mij. Ik zie mezelf elk weekend rijst maken. Vreselijke rijst in het begin, maar ik word beter. Ik zie ons enorme Lego-dorpen bouwen op zolder. Ik zie leuke vakanties met de familie naar Spanje. Ik zie mezelf studeren en me afvragen wat ik aan het doen ben. Ik zie problemen op mijn school.

Ik zie mezelf konijnenhokken schoonmaken en me afvragen hoe iets zo erg kan ruiken, maar daarna trots voelen. Ik zie mezelf vaak vechten met mijn broer. Ik zie mezelf bordspellen spelen met mijn moeder. Munten verzamelen, bekijken en schoonmaken met mam. Ik kan ons zien fietsen naar oma in het nabijgelegen dorp door de wind, en soms zelfs door de regen, een kleine (of grote) duw in mijn rug krijgen om me te helpen. Ik zie mezelf onder de tafel verstoppen, bang voor verstikking in de rookwolk die de hele woonkamer vult, waar het lijkt alsof iedereen rookt. Ik zie mezelf in mijn kamer, in bed, bang voor het donker. Ik zie ons hele gezin in de duinen op zoek naar kogels, of bramen plukken, of wilde rabarber verzamelen. Naar het strand gaan, of naar het meer, met onze grote surfplank. Paling vissen. Met mijn fiets in de regen rijden. Met mijn fiets in de regen dronken rijden. Onze eerste auto waar we een CD op het dak hebben geplakt. Met mijn broer rijden om de ‘paal’ te ontmoeten of een hamburger te halen bij de Burger King. Op de racefiets stappen, naar Schiphol rijden om vliegtuigen te zien landen en opstijgen. Maar er is meer. Ik herinner me het maken van ninja-sterren met gesmolten lood, ik herinner me dat ik veel kwartels had en hun mini-eieren at.

Ondertussen observeer ik het begin van het digitale tijdperk. Kleurentelevisie, de eerste computers, mobiele telefoons, mobiele telefoons met scherm, smartphones, auto’s met een ‘choke’, auto’s zonder. De klimaatverandering zien, herinneren dat ik over een bevroren zee liep, bevroren rivieren. Overal huizen zien bouwen. Reizen die steeds normaler worden.

Dan zie ik een verandering. Op de een of andere manier een bocht in het pad waar ik mijn stijl veranderde. Ik zie mezelf echt volwassen worden. Het zaadje dat mijn ouders in me hebben geplant door me een 8086 persoonlijke computer te geven, begint plotseling te ontkiemen. Ik krijg richting en kan eindelijk zien waar ik heen ga. Na het studeren van informatica begin ik meteen te werken. Ik krijg een huis en wissel een paar keer van baan. Nadat ik het huis van mijn ouders heb verlaten, verbetert mijn relatie met mijn familie. Een tijdje ben ik gelukkig, bezoek ik plaatsen met vrienden, ga ik skiën, binnen klimmen, ga ik uit drinken en bezoek ik concerten en festivals. Mijn stad verkennen en ervan genieten. Na een paar jaar voelde ik de behoefte om dingen te veranderen. Ik nam een risicovolle omweg, gewoon voor de ervaring. Ik stopte met mijn baan en begon te reizen. Ik begon deze blog om mijn familie op de hoogte te houden. Ik bezocht de VS voor een paar maanden en reisde van New York naar San Francisco, bezocht Canada en Mexico onderweg. De reis veranderde me en maakte me veel zelfverzekerder.

Na mijn reis keerde ik terug naar mijn vorige pad, werkte als freelancer, pakte oude routines op, maar het was niet meer genoeg. Ik begon binnen Europa te reizen. Na een paar jaar ging ik naar Spanje om de taal te leren. Ik bleef in Spanje en uiteindelijk verhuisde ik samen met mijn vriendin Ana naar Gran Canaria. Een grote verandering, mijn bestemming bleek anders dan ik eerder had gedacht. We trouwen en we hebben twee zonen. Ik pas me aan het Spaanse leven aan. Een leven met veel emoties, sommige heel goed, sommige heel slecht. Soms is het echt moeilijk en ben ik bang dat ik de verkeerde keuze in het leven heb gemaakt. Uiteindelijk verandert zelfs het leven in Spanje in een andere routine, en dit keer kan ik het accepteren. Ik weet dat mijn klim nog niet voorbij is, maar het deel dat ik al heb gedaan maakt me trots. Ik ben blij te realiseren en te voelen dat het de reis is die belangrijk is en niet zozeer de bestemming. Dit is een gezegde dat ik vaak heb gehoord, maar ik heb het nooit zo gevoeld als nu.

Hier ben ik nu. Ik voel me goed over mezelf. Ik heb vertrouwen. Ik begrijp hoe dingen werken, ik weet dat ik nieuwe dingen kan leren. Ik weet dat ik fouten heb gemaakt en mensen heb gekwetst, maar ik heb altijd geprobeerd anderen niet te kwetsen en conflicten te vermijden, maar helaas waren sommige conflicten onvermijdelijk. Ik weet dat sommige dingen veel moeite en veel werk vereisen. Ik begrijp wat waarde voor me heeft en wat geen waarde heeft. Ik weet dat de keuzes die ik maak de juiste keuzes voor mij zijn. Ik weet dat er niets mis is met falen. Ik snap nu dat veel mensen kracht verwarren met zwakte omdat ze met oogkleppen op hum omgeving observeren. Ik weet dat het moeilijk is om te falen en iemand teleur te stellen, maar het is erger om jezelf te falen. Ik streef ernaar een goede leraar voor mijn kinderen te zijn. Leer ze hoe ze gelukkig kunnen zijn en hoe ze de wereld een beetje beter kunnen maken. Bereid ze zo goed mogelijk voor op hun eigen reis.

En hier ben ik nu, na 50 jaar ben ik in een comfortabele situatie en ben ik vooral nieuwsgierig naar wat de toekomst me allemaal nog gaat brengen.

Mei is een maand vol routine. We begonnen de maand met een leuke route over/door het water. Ik heb een filpje van de route gemaakt, maar deze moet ik nog inkorten voordat ik hem publiek maak. Een weekje later moest ik aan de slag, een rondje van 10 km hardlopen met een paar van mijn collegas. De 10km viel me erg mee, ik had een hele nette tijd van 0:49:19, gemiddeld liep ik een kilometer in 4:55, net onder de 5 minuten wat voor mij persoonlijk een hele goede prestatie is.

Alan heeft een officiële viering! Een voetbalvriend viert zijn communie en heeft hem uitgenodigd. Alan was erg blij om samen met zijn beste vriend te gaan, zonder zijn ouders. Hij ging piekfijn op pad, met gestyled haar, parfum, ingesmeerde zacht huidje en een chique outfit perfect voor de gelegenheid.

Een paar dagen later met wat vrienden naar ‘Don Chuleton‘. Hier zijn we al een paar keer geweest. Het is een mannen-only event, zonder vrouwen, zonder kinderen, waar we eigenlijk alleen maar een beetje bijpraten, vlees eten en wijn drinken.

Alan heeft deze maand zijn eerste officiele voetbal competitie afgerond. Zijn team is als vierde geeindigd van in totaal 8 teams. Een heel mooi resultaat, en we zijn allemaal supertrots uiteraard.

Deze maand was het ook ‘Semana Santa’ in Spanje, lekker twee dagen vrij. Miguel kwam gezellig langs. De peetoom van Alex en pan-peetoom van Alan. De bezoekjes van Miguel zijn altijd supergezellig, en ook dit keer was het feest. Ik denk dat Alan deze keer het meest heeft genoten. Miguel nam de kinderen mee naar een Argentijns restaurant met een Michelin-vermelding. Alan was dagenlang extatisch over het eten dat hij had gegeten, en ik kreeg in detail te horen welke gerechten ze hadden gegeten en alles wat er tijdens het diner was gebeurd. Een blijvende indruk, zeker weten. Alex was ook erg tevreden, maar het was niet zijn eerste culinaire avontuur, dus voor hem was het iets minder indrukwekkend.

Voor mijn berichtje over vitamine C had ik wat onderzoek gedaan. Ik wilde graag zeker weten dat ik geen onjuiste of ongezonde adviezen verstrekte. Wat bleek, ik zat met mijn grammetje vitamine C nog aan de lage kant! Veel en veel hoger dan de aanbevolen hoeveelheid, maar nog flink onder de veilige maximumgrens. Sinds deze maand slik ik dan ook een voor mij dubbele doses. 2 Gram per dag. Vooralsnog met weinig merkbaar effect. Ik heb deze maand een verkoudheidje achter de rug, dus dat is niet voorkomen. Wel merk ik af en toe dat het lijkt alsof ik dingen scherper zie. De omgeving als ik rondkijk, naar ook mijn gedachten als ik ergens over na denk. Niet echt meetbaar, en ik vermoed ook dat veel van deze effecten alleen mijn hoofd plaatsvinden. If blijf voorlopig nog een tijdje mijn nieuwe dosis slikken, kijken of er nog wat gebeurt.

We hebben een nieuwe huisgenoot! Een hamster met de naam ‘Pelucita’. Het is een Russische hamster, maar niet geimporteerd gelukkig. Onze hamster is op Spaanse grond geboren. We hebben zelf haar hok gebouwd. Een lekker ruim hok, met flink wat speeltjes, een hamster huisje, een ren wiel, en haar eten en drinken. Volgens mij is onze hamster zeer tevreden, overdag is ze rustig en speelt ze gezellig met de kinderen en ‘s avonds gaat ze helemaal wild en lijkt het alsof ze de 10 kilometer hardloopt in haar wiel.

Carnaval! Feest op het eiland. Een paar familieleden uit Madrid zijn gezellig langs gekomen. Dat leverde twee weken met leuke uitjes op, maar helaas ook weer wat gewonnen kilotjes. Gelukkig heb ik met wat extra hardloop sessies deze extra kilotjes weer kwijt kunnen raken.