Mei ’25

Mei is een maand vol routine. We begonnen de maand met een leuke route over/door het water. Ik heb een filpje van de route gemaakt, maar deze moet ik nog inkorten voordat ik hem publiek maak. Een weekje later moest ik aan de slag, een rondje van 10 km hardlopen met een paar van mijn collegas. De 10km viel me erg mee, ik had een hele nette tijd van 0:49:19, gemiddeld liep ik een kilometer in 4:55, net onder de 5 minuten wat voor mij persoonlijk een hele goede prestatie is.

Alan!Alan heeft een officiële viering! Een voetbalvriend viert zijn communie en heeft hem uitgenodigd. Alan was erg blij om samen met zijn beste vriend te gaan, zonder zijn ouders. Hij ging piekfijn op pad, met gestyled haar, parfum, ingesmeerde zacht huidje en een chique outfit perfect voor de gelegenheid.

Een paar dagen later met wat vrienden naar ‘Don Chuleton‘. Hier zijn we al een paar keer geweest. Het is een mannen-only event, zonder vrouwen, zonder kinderen, waar we eigenlijk alleen maar een beetje bijpraten, vlees eten en wijn drinken.

Ongeveer 76 koffie bonen

Koffie!Ik heb een nieuwe kans gekregen! Mijn eerste koffieplant leverde me een paar bonen op, maar lang niet genoeg om een kop koffie te zetten. Mijn tweede plant was zelfs nog slechter, met slechts één enkele boon. Beide planten stierven kort na de eerste oogst. Na deze twee planten bleef ik proberen, om de paar jaar een paar kleine planten kopen en proberen ze gelukkig te houden. Meestal hielden de planten het niet langer dan een paar maanden vol.

Nu, bijna 15 jaar later, lijkt er iets veranderd. Misschien is het de kleine daling in temperatuur, misschien de lichte toename van neerslag (een beetje meer regen). Misschien is het iets waar ik me niet eens van bewust ben en waar ik per ongeluk op ben gestuit. Ik weet het niet zeker, maar wat ik wel weet, is dat mijn huidige koffieplant floreert. Hij heeft nog geen bloemen, maar ik voel me al zeker genoeg om het onderzoek te starten. Ik heb 76 koffiebonen nodig voor één kop koffie.

  1. Oogsten – Pluk rijpe koffiebessen wanneer ze rood worden.
  2. Pellen – Verwijder het buitenste vruchtvlees om de bonen te extraheren.
  3. Fermenteren – Laat de bonen 2-3 dagen in water weken om de slijmlaag te verwijderen. Ik zal mijn garnalenkwekerij gebruiken voor extra schone bonen.
  4. Drogen – Laat de bonen in de zon drogen totdat ze hard worden.
  5. Pellen – Verwijder de perkamentlaag om de groene koffiebonen te onthullen.
  6. Branden – Rooster de bonen in een pan tot ze het gewenste niveau bereiken.
  7. Malen – Maal de geroosterde bonen tot de gewenste consistentie.
  8. Zetten – Gebruik je favoriete zetmethode om koffie te maken.

ARC

De Atlantic Rally for Cruisers (ARC) is een zeilevenement dat begint in Las Palmas en de Atlantische Oceaan oversteekt naar het Caribisch gebied, meestal eindigend in Saint Lucia. Het wordt sinds 1986 jaarlijks gehouden en trekt zeilers van over de hele wereld aan. Het evenement is niet alleen een race, maar ook een sociale en avontuurlijke ervaring, met meer dan 200 boten en 1200 deelnemers elk jaar. Deelnemers variëren van gezinnen en cruisende koppels tot competitieve racers, die allemaal de opwinding van de Atlantische oversteek delen.

Onderwerp: Atlantic Rally for Cruisers (ARC)
Haven: Gran Canaria, Las Palmas, El Muelle Deportivo
Coordinaten: l28.126773, -15.427434
Datum: Eind November

De ARC start direct op onze stoep. Schepen varen van Las Palmas over de Atlantische ocean naar Santa Lucia in het Caribisch gebied. Ik was direct gefascineerd door de berichten achter gelaten door zeilers die op het punt staan om hun gedachten, en mogelijk ook hun toekomst, drastisch te veranderen. Kleine kunstwerkjes achter gelaten of de rotsen van de haven van Las Palmas, die al direct als voedsel dienen voor speculatie. Sommige zijn duidelijk doordacht, en met precisie en oog voor detail achter gelaten. Sommige zijn snel even neergezet.

Zelfs zonder enig idee te hebben kunnen we stellen dat een tocht over de oceaan ook een tocht is waar je groeit, een tocht vol met waardevolle levens lessen.

Fotos maken vind ik leuk, maar ik heb er helaas weinig tijd voor. Toch is het me gelukt om flink wat fotos te maken in de jachthaven nabij. Het is traditie geworden voor de schepen die meedoen aan de ARC om een berichtje achter te laten. De berichtjes worden op de rotsen van de jachthaven geschilderd. Sommige verdwijnen al snel door een combinatie van zout, wind en water. Super jammer, want het zijn niet zomaar wat tekeningetjes of namen. Het is een punt in de persoonlijke geschiedenis van iemand die op het punt staat zijn leven om te gooien. Een reis van weken die mogelijk samenvalt met een grote aanpassing in levensstijl. Daar kan ik alleen maar bewondering voor hebben.