Er stonden nog 9 dagen op de teller, maar daar is opeens verandering in gekomen. De geboorte vind vandaag plaats, of heel misschien morgenochtend. Ik vertrek met de eerste vlucht richting Madrid. Waarschijnlijk zal ik de geboorte moeten missen… maar misschien heb ik geluk.
De tijd gaat ontzettend snel. Ana is nog steeds in Madrid, ze ontwijkt nog steeds alle stress en probeert lekker te relaxen, alhoewel het in de hitte van Madrid af en toe wel een beetje afzien is.
De zwangerschap gaat haar goed af. Het enige opmerkelijke is dat de arts had opgemerkt dat Pek een kleine baby is, hij had meer moeten wegen dan dat ie nu doet. Om dit te corrigeren moest Ana afvallen en tegelijkertijd meer eten. Dit klinkt mij wat vreemd in de oren, maar dat zal wel door mijn gebrek aan medische achtergrond komen.
Ik ben nog steeds ver van Pek verwijderd en dat is jammer. Ik ben erg benieuwd of Ana’s buik nog flink gegroeid is. Nog twee weekjes en dan is het zo ver.
Het aftellen is begonnen. Het is de laatste maand dat Ana zwanger is en het zal de eerste maand zijn in ons leven dat we ouders worden. Nog 21 dagen en dan is het zo ver. Als alles volgens planning verloopt vertrek ik over iets minder dan drie weken vertrek ik naar Madrid, om een dag voor de bevalling samen met Ana naar het ziekenhuis te vertrekken.
Ana is inmiddels in Madrid lekker aan het uitrusten en aan het relaxen. Ik kan hier helaas niet bij zijn, want het aantal vrije dagen dat ik kan opnemen is niet zo groot en ik heb besloten ze allemaal te gebruiken als Pek er ook daadwerkelijk is.
En wat doe ik nu zoal in Las Palmas, zonder mijn vrouw. Tsja, ze heeft een flinke lijst klusjes achter gelaten, maar toch vind ik nog voldoende tijd om flink wat boeken te lezen, lekker hard te lopen, filmpjes te kijken, muziek te luisteren en natuurlijk lekker relaxen.
Mijn Nederlandse belasting aangifte heb ik reeds verstuurd. Deze week is al ingepland dat ik ga uitzoeken hoe het zit met het valideren van mijn Nederlandse diploma in Spanje. Hierna moet ik nog een trouw-foto-album in elkaar zetten en ik wil het fotoalbum van Pek afronden. We hebben inmiddels zo ontzettend veel echo foto’s dat er bijna een heel album mee gevuld kan worden. Tot slot wil ik, als ik nog tijd over heb, het rode kruis project proberen af te ronden, en misschien ons ‘project‘ publiceren.
We hebben wederom een blik mogen werpen op onze toekomst. Nog één maand en dan wordt Pek geboren en dan zal hij geen Pek meer heten, want dan verdient hij zijn nieuwe naam.
Ana vertrekt volgende week naar Madrid waar over een maand, de 24ste augustus, Pek ter wereld gebracht zal worden met een keizersnee in het ziekenhuis van Alcala, het stadje waar we ook getrouwd zijn.
Pek is af en toe flink aan het schoppen in de buik. Ook is hij steeds erg blij als Ana wat heeft gegeten. Dit keer hadden we een test waarbij een een grafiekje gemaakt werd van Pek’s bewegingen en zijn hartslag. Eerst rustig, maar toen Ana een lolly kreeg begon de actie.
Op de grafiek zie je in het bovenste lijntje de hartslag of de bewegingen van Pek. De verticale streepjes hieronder zijn een indicatie dat Pek merkbaar bewoog en de onderste lijn zijn bewegingen van Ana. Hieruit blijkt dat Ana ter plekke twee mini weeën gehad heeft.
De kleine weegt inmiddels 2046 gram en het is een kleine baby, maar dat kan ook bijna niet anders met zo’n kleine moeder.
In een week gebeurt er niet veel, maar toch hebben we weer een paar leuke fotootjes.
De statistieken:
Er is nog een foto, genomen uit een zeer ongebruikelijke hoek. Deze kan je hier bekijken door als wachtwoord een nummer in te tikken. Dit nummer kan je achterhalen door een van de onderstaande raadsels op te lossen.
Let wel, deze foto is niet geschikt voor tere zieltjes.
In tegenstelling tot de vorige keer hadden we dit keer wel een paar goede foto’s. Zie hier het edele gelaat van onze kleine.
Hij weegt inmiddels een goede 1100 gram en alles ziet er goed uit. Ana moet wel door gaan met het slikken van ijzer pillen, maar voor de rest verloopt de zwangerschap voorspoedig.
Het gaat goed met de kleine. Onze Pek weegt inmiddels 733 gram. Op de echo valt niet veel te zien, maar het was de enige die we kregen.
Op de foto wordt het bot van zijn bovenbeen gemeten om te controleren of de groei op schema zit. Dit bleek allemaal goed te gaan.
Naast deze ene onduidelijke foto kregen we ook een filmpje.
Tot nu toe is de zwangerschap van Ana zeer voorspoedig verlopen, maar er is inmiddels een kinkje in de kabel getreden. Ana heeft last van een vaak voorkomend probleem, namelijk een tekort aan ijzer.
Onze kleine Pek heeft flink wat ijzer nodig. IJzer wordt normaal gesproken gebruikt in je bloed. De rode bloedlichaampjes gebruiken het ijzer om in de longen een zuurstofdeeltje mee vast te pakken. Dit zuurstofdeeltje wordt hierna weer losgelaten nabij de cel die zuurstof nodig heeft.
Bij de verdeling van het beschikbare ijzer gebruikt het lichaam van een zwangere vrouw twee eenvoudige regels.
1. Alles wat Pek nodig heeft is voor Pek
2. Alles wat over blijft is voor de moeder
Uiteraard ben ik blij dat Pek al zo klein voor zichzelf op komt, maar het gevolg is dat Ana ondanks dagelijkse ijzer preparaten onvoldoende ijzer heeft voor zichzelf. Oplossing is een speciaal ijzermenu. Bruine bonen, spinazie en vlees, veel rood vlees! Vanmiddag ga ik gelijk even shoppen voor vlees. Dit wordt een dieet wat ik zelf ook maar ga proberen, want het klinkt erg smakelijk.
Het leven als toekomstig vader is onderhevig aan flink wat veranderingen. Opeens voel je de noodzaak om je familie te beschermen, maar hoe doe je dat als IT-er zijnde???
Nou, dat is natuurlijk eenvoudig, je zoekt een grote gun!