Onze huwelijksreis

Griekenland!Wat vroeger was bedoeld als een periode waarin je je nieuwe levenspartner leerde kennen is dit nu helemaal niet meer nodig. Ik ken Ana al voldoende maar toch blijft het net getrouwd zijn een ideale reden om eens lekker op vakantie te gaan.

Ons eerste idee was Argentinië, hierna hebben we nagedacht over Madagaskar, China, Vietnam, en uiteindelijk zijn we uitgekomen op Griekenland, het land van de goden en mythen. Reden voor deze keus is deels gebaseerd op een examen dat Ana moet halen op de 23ste oktober, een week voor ons huwelijk. Omdat we deze datum pas sinds kort weten wat het niet mogelijk om eerder al met de planning van onze reis te beginnen. Ook vonden we het jammer om zonder ons te verdiepen in een land er op bezoek te gaan.

Ons plan is om 3 weken in Griekenland te spenderen, alwaar de op ontdekking gaan maar de Griekse cultuur, het Griekse eten en de Griekse gewoonten. Ook willen we genieten van de schoonheid die de Griekse eilanden bieden.

De Spaanse bruiloft

De planning voor onze trouwdag is al aardig rond. 30 Oktober is de grote dag en vanaf een uur of 5 zijn de fotografen aanwezig bij het Parador hotel in Alcala de Henares, Madrid. Ons idee is als er reeds mensen aanwezig zijn in de Parador om met een aantal groepen al fotos te maken (met of alleen de bruid, of alleen de bruidegom). Ons verzoek aan onze gasten is dan ook om rond 5 uur aanwezig te zijn bij de parador in Alcala. Om half 6 lopen we dan vanaf het parador rustig aan richting het gemeentehuis. Mijn ouders en Bert, Sally en Annabel dienen iets eerder (rond 4 uur) bij de parador te zijn in de kamer van Bert en Sally, zodat ze mij kunnen helpen me in mijn pak te hijsen, en ook hiervan kunnen dan wat fotos gemaakt worden.

Om 6 uur is de receptie in het gemeentehuis van Alcala. Hier zijn we ongeveer 1 uurtje. Tijdens de receptie is er een ambtenaar die een aantal regeltjes leest, doen we elkaar een ring om (die hoogstwaarschijnlijk ons wordt aangedragen door Lucas, het zoontje van onze meest trouwe bezoekers uit Nederland, Rogier en Barbara), en zijn er een aantal mensen die een klein stukje lezen. Deze mensen zijn een oom van Ana (waarschijnlijk Paco), een neefje van Ana (Guillermo), een gezamenlijke vriend Miguel en mijn broer Bert. Bert leest zijn stukje voor in Nederlands, en van de overige stukjes zal hopelijk een vertaling zijn. Na dit uurtje zijn we getrouwd en begint het feest.

Bij het verlaten van het gemeentehuis gaan Ana en ik ergens een aantal fotos laten maken. Hierna gaan we naar het parador (hotel in de buurt waar het feest is). In de Parador is er eerst een cocktail vanaf 20:00. Terwijl de gasten genieten van de cocktail zullen Ana en ik na het maken van de trouwfotos weer bij het feest aansluiten.

Rond 21:00/21:30 begint het eten, tot ongeveer middernacht. Hierna is het tot 03:00 uur feest. Aan het einde van de avond neemt het bruidspaar afscheid van de gasten, en daarna gaan we eventueel nog langs een bar met de harde kern van het feest, maar dit hangt er allemaal vanaf.

Bruiloften in Spanje worden gevierd als een soort van gala. Uiteraard is iedereen welkom in welke kleding dan ook, maar de Spanjaarden kleden zich graag uitbundig aan, met pakken, stijlvolle jurken en glimmende zaken rond de nek en in het oor. Maar goed, dit is op zich leuk om eens mee te maken. De meeste Spanjaarden zullen wellicht een paar woordjes Engels spreken. Sommige spreken goed Engels, maar dat zijn voornamelijk de jongere generaties. Het aantal bezoekers zal rond de 110 personen zijn.

Bij aanvang van het diner zal een indeling van de tafels ergens tentoongesteld worden. Het bruidspaar zit met de ouders aan de ‘hoofd’ tafel (soms zelfs op een podiumpje), en de rest van de bezoekers zit er omheen. Er wordt een redelijk normaal diner. Normaal gesproken kenmerkt een Spaanse bruiloft zich door een enorme overdaad aan eten, maar dit keer is het redelijk normaal. Eerst een uur voorafjes, daarna het diner. Een visgerecht met witte wijn, een cocktail, een vleesgerecht met rode wijn en een toetje. Ik begrijp dat het eten erg laat is voor onze Nederlandse gasten, maar voor een keertje moet dit toch vol te houden zijn.

Tijdens het diner is het niet vreemd als opeens iemand van een bepaalde tafel begint te brullen. Deze persoon brult dan ‘Que se besen!’, dit betekent ‘Zoenen!’. Hierna geeft het bruidspaar elkaar een zoen en is er weer rust in de tent.

Na het eten is het dansen geblazen en het bruidspaar opent traditioneel de dans. Gezien mijn twee linkerbenen zal dit wellicht geen hoogtepuntje worden, maar goed, ik zal mijn best doen.