Jouw mening telt. Mijn mening telt ook, maar als ik realistisch ben is niemand echt geinteresseerd om te weten hoe ik over dingen denk. Mensen zijn echter wel geinteresseerd in de mening van Alan. Hij is geinterviewd door een lokaal TV kanaal. Alan was super duidelijk over waar hij het over wilde hebben. Hij refereerde aan het super actuele thema van technologie in de klas. Hij liet doorschemeren dat hij fervent voorstander was.
Vroeger kon je voetbal plaatjes verzamelen van bekende teams. Leuk voor de liefhebber, en stiekem werd dat snel toch een dure hobbie. Om alle plaatjes te verzamelen moest flink wat zakjes kopen en flink ruilen, deze moest je dan in een album plakken, en doorsparen totdat je het album compleet had.
Bij het voetbal team van Alan (voorheen Fomento, nu c.d. Inter Colonia) hebben ze iets nieuws verzonnen. Voetbal plaatjes van zichzelf. Hierbij moeten de ouders flink in de buidel tasten, om hun eigen kinderen te kunnen verzamelen, dus dat moet een goede winst opleveren voor de club. Dit is mogelijk hoe Alan’s kaartje eruit gaat zien, voor de uiteindelijke versie moeten we waarschijnlijk nog wat geduld hebben.
Mijn eerste filmpje waar ik zelf op de voorgrond stond heeft flink wat commentaar opgeleverd. Ik heb er ook flink wat van geleerd. De volgende zaken werden me al direct duidelijk tijdens en na het filmen.
– Batterijen. Flink wat opnamen betekent dat je ook flink wat batterij verbruikt. Je moet dus eigenlijk zorgen voor een manier om je batterijen op te laden, of een vervanging ervoor hebben. Ik had niks, dus mijn camera was na 1 dag leeg, ik heb hierna mijn mobile telefoon 1 keer kunnen gebruiken, en toen was deze ook leeg, en voor de tweede dag had ik twee gopro klonen, die helaas slecht beeld en super slecht geluid opnamen.
– Interactie. Ik vond het erg moeilijk om mensen te filmen die daar niet om gevraagd hebben. Ik had het voelde alsof ik hun privacy doorbrak, dus ik heb niemand gefilmd die ik niet kende. Ook de mensen in onze groep waren niet echt enthousiast om gefilmd te worden, dus dat heb ik ook beperkt. Het resultaat was een filmpje waarbij ik bijna de enige persoon ben die verschijnt.
– Schoon. De video moet eigenlijk wat schoner zijn. Ik weet niet het juiste woord hiervoor, maar veel van zijn teksten eindigen in onhoorbaar gemurmel aan het einde. Ik moet helderder spreken. Sommige stukjes hebben de focus op de grond, of mijn voeten, of mijn shirtje, maar dit kon ik niet eruit knippen, omdat dan mijn gesproken zinnen dan helemaal de soep in liepen.
– Informatief. Ik moet achtergrond informatie wat helderder overbrengen, en wellicht wat meer feiten opzoeken om wat te vertellen te hebben in een saai moment.
– Editen. Het verwijderen van saaie stukjes was niet zo makkelijk. Soms had ik slechte stukjes, maar was ik aan het praten, dus kon ik hier in de beelden knippen. Soms kon ik flinke stukken video niet gebruiken omdat ik in herhaling viel qua tekst. Kortere zinnen, met iets langere pauzes als ik van onderwerp verander kunnen hierbij helpen, en het editen makkelijker maken.
Mijn familie had ook commentaar op het filmpje. Een flink deel kwam overeen met wat ik zelf al had uitgevogeld, maar er waren ook wat andere punten.
– Doel. Er is geen duidelijk doel van het filmpje. Niemand is geïnteresseerd om alleen mij te zien praten (en drinken), Voor een familie filmpje zien we te weinig familie. Voor een informatief filmpje geef ik te weinig informatie.
– Interactie ontbreekt. Zoals ik zelf ook al gemerkt had, maar mijn familie vertelde me dat het niet alleen mijn probleem was. De mensen uit mijn groep zouden wat meer open moeten staan voor de camera, en deze niet alleen maar actief ontwijken. Dit wordt mogelijk een beetje lastig, want ik had vooraf al uitgelegd dat ik een filmpje wilde maken, en iedereen vond het goed, maar niemand wilde op de film.
Conclusie: Ik vond het filmpje maken leuk en het resultaat niet eens zo slecht, maar na alle kritiek denk ik er nu toch anders over. Het is geen goed filmpje, en het is moeilijk om een beter filmpje te maken. Komt er nog een filmpje…. Ik weet het nog niet. Normaal gaan we nooit kamperen, dus als ik weer een filmpje maak, dan moet het iets zijn wat we vaker doen, en ik moet wel wat te vertellen hebben. Ik zal wel zien. Voorlopig is mijn motivatie erg laag.
Ongeveer twee jaar geleden hebben we twee YouTubers ontdenkt die leuke inspirerende fimpjes maken. De eerste is ‘Bald and bankrupt‘, die hele leuke filmpjes maakt, met een beetje een educatieve ondertoon. De video die we van hem het leukst vinden is waar hij een Russische verboden-toegang-super-geheim lanceer platform betreed om een ‘Buran‘ te bekijken.
De andere YouTuber is ‘Kurt Caz‘, met ook flink wat leuke filmpjes. Mijn favoriete filmpje is degene waar hij een familie bezoekt die in een hutje leeft, in het midden van een oerwoud. Ze geven hem te eten en te drinken, en Kurt start een inzamelings-actie voor het gezin. Later gaat hij terug bij ze langs, om ze het geld te geven. De familie koopt daar later een motor van, om een betere toekomst mogelijk te maken. Een superleuk filmpje.
We zijn pas wezen kamperen in een bos genaamd ‘Llanos de la pez‘, en we voelde ons geïnspireerd door deze twee YouTubers, dus we hebben zelfs ook een filmpje gemaakt. Kijk zelf maar om het resultaat te zien.
De educative aspecten van het filmpje, die mogelijk niet goed uit de verf komen:
– Het bos waar we camperen is vergelijkbaar met Gran Canaria zoals het een paar honderd jaar geleden was
– Vroeger was het hele eiland bedekt met bomen/bos
– Roque Nublo is waar de originele bewoners (de guanches) bijeen kwamen om over belangrijke zaken te praten
Misschien is het filmpje een beetje over de top, maar we hebben flink gelachen tijdens het maken ervan, dus ook al is het filmpje niet best, ik kan alleen maar tevreden zijn met het resultaat.
Als je zelf ook zin hebt in een campeer avontuur, dan vind je hier meer informatie voor je verblijf. Je kan hier toestemming vragen om te mogen kamperen. Hier vind je meer infrmatie over de wandel routes in de buurt.
Versie 1 van het insect hotel was een geslaagde decoratie. Het insecten hotelletje hangt al weer een paar jaar buiten, en zo af en toe zien we wel eens een insectje in de buurt rondhangen.
Het nieuwe insect hotel is een stukje kleiner, en is niet voor aan de muur. Deze leg ik als decoratie tussen de plantjes die op ons balkonnetje groeien. Verder is het hetzelfde idee. Eerst een kokosnoot doormidden zagen. De witte binnenkant eruit (om op te eten), en daarna de kokosnoot vullen met stukjes riet.
De nieuwe kokos versie ziet er hartstikke goed uit. De stukjes riet zijn ongeveer drie of vier centimeter lang, dus voldoende ruimte om een nestje te maken. Het vorige insect hotel was eigenlijk alleen via de lucht te bereiken, dus de clientèle was enigszins beperkt.
Het splinternieuwe kokos hotelletje ligt tussen de plantjes dus ieder insect en beestje kan erbij. Ik ben erg benieuwd, en ik hoop natuurlijk dat het een populaire bestemming wordt voor de lokale insect en diertjes populatie.
Sinds een aantal jaren kijk ik met plezier af en toe op Kickstarter. Kickstarter is een website waar je met een beetje risico iemand kan helpen om een product te maken. Het idee is redelijk eenvoudig. Als je een goed idee hebt om iets te maken, maar je hebt niet de financiële middelen, dan kan je een plan maken. Je bekijkt en beschrijft hoe je je idee wilt realiseren, berekent de kosten en de doorlooptijd, en je publiceert dat idee op de site. Als er mensen zijn die het een goed idee vinden kunnen ze vooraf al betalen. Als er voldoende mensen zijn die je vooraf betalen, dan kan je je product maken en daarna naar de mensen die je gesteund hebben opsturen. Meestal duurt dat hele proces wel een aantal maanden, en vaak zijn er nog extra vertragende factoren. Er is ook een risico. Als je de boel niet goed uitgedacht heb, dan faal je misschien, en kan je je product niet maken. De mensen verliezen hun geld, en zullen flink klagen, maar dat is het risico. Ik heb al een aantal projecten gesteund. Een robotje, een thinket, een handdoek, een anti-stress speeltje, een paar boeken, en het laatste item dat werd bezorgt was een Fujin.
Fujin is de Japanse god van de wind, maar ook een mechanisch horloge. Het horloge was ontwikkeld als een kickstarter project, en op een of andere manier bleef ik maar denken over dit stukje luxe. Normaal draag ik nooit horloges, maar dit project bleef maar in mijn gedachten plakken. Uiteindelijk heb ik bijna een jaar geleden toch maar de gok gewaagd. Een paar dagen geleden kwam hij met de post aan. Het viel me direct op dat het horloge in een flink grote doos zat. Ik werd direct helemaal enthousiast, maar ik besloot toch om nog een paar dagen te wachten. Het was bijna mijn verjaardag, dus ik heb de doos ingepakt, zodat mijn kinderen het als kado kunnen geven. Ik weet zeker dat het een prachtig kado is voor mijzelf.
Op mijn verjaardag kon ik dan eindelijk mijn Fujin uitpakken. Het was een prachtig horloge die perfect om mijn pols paste. Ik kreeg er direct een goed gevoel bij, en na het bekijken van het Japanse boekje dat erbij zat lukte hem me om de tijd goed te zetten. Hierna deed ie het gewoon goed.
Model: S-Meister, Fujin SM-DVBK-P-KS
Techniek: Seiko Epson YN71
Kast: SS (BK), diameter: 42mm, hoogte: 14 mm, lugmaat: 22 mm
Gezicht: Platinablad
Horlogeglas: Saffier
Band: Cordura Nylon, 9 cm met gesp / 7.7 cm zonder gesp bij 12 uur, 12 cm bij 6 uur
Het horloge is groot en zwaar, en het is moeilijk om te vergeten dat je het horloge om hebt. Het voelt wel als iets kwalitatief goed. Ik was vooraf bang dat zo’n groot horloge mogelijk oncomfortabel zou zijn en misschien te veel aandacht zou trekken, wat ik wilde vermijden. Uiteindelijk is het horloge behoorlijk groot, maar het is een acceptabele maat en hij ziet er goed uit om mijn pols, zonder overdreven groot te zijn.
Het horlogegezicht is in feite een zwart gebied bedekt met een zeer, zeer dun laagje platina. Dit superdunne platinablad lijkt echt een beetje op iets dat de wind voorstelt, dus dat is erg mooi. Het horlogegezicht heeft een opening om de interne werking van het horloge te zien, en het voelt alsof je naar de hartslag van het horloge kijkt. Je kunt slechts een klein stukje van het uurwerk zien, maar het is geweldig om extreem kleine onderdelen zo snel te zien bewegen dat je nauwelijks kunt zien wat er gebeurt.
Er zijn drie wijzers. Een zeer dunne wijzer voor seconden en twee wijzers met kleine stippen die in het donker oplichten voor de minuten en uren. De wijzers zien er echt mooi uit, en de lichtgevende functie helpt bij het aflezen van de tijd wanneer je in een donkere omgeving bent. Overdag zijn de zilver kleurige wijzers bovenop het platina folie een beetje moeilijk te lezen. Je moet goed kijken om de wijzers te zien en de tijd te weten, ‘s nachts of bij weinig licht is het iets gemakkelijker om de tijd te zien dankzij de kleine lichtpuntjes.
De achterkant van het horloge is ook gemaakt van saffier of misschien is het gewoon glas, ik weet het niet zeker. Het laat je een ander deel van het uurwerk zien en toont de manier waarop het horloge zijn energie genereert door je beweging te gebruiken om een groot onderdeel rond te bewegen dat het horloge oplaadt. Het horloge kan worden opgeladen met de kroon of gewoon door het te dragen. Het kleine boekje dat bij het horloge wordt geleverd, legt uit dat het dragen van het horloge gedurende ongeveer 8 uur per dag voldoende is om het 24 uur te laten lopen.
De band is aan de buitenkant zwart, er is een zeer klein zwart leren gedeelte waar de gaatjes zitten om de gesp vast te maken. De binnenkant is gemaakt van lichtbruin leer en voelt comfortabel aan. De band is een beetje stug als hij nieuw is, maar ik heb het gevoel dat hij zich in de loop van de tijd aan mijn pols zal aanpassen en dat de gebruikte materialen comfortabel zullen zijn voor dagelijks gebruik.
Het enige nadeel is dat het soms lastig is om de tijd te kunnen aflezen, en voor een horloge is dat natuurlijk een flink nadeel, maar toch ben ik ben heel blij met mijn allereerste mechanische horloge. Het ziet er geweldig uit en het gewicht en de grootte maken het gevoel alsof er iets belangrijks om mijn pols zit. Zowiezo is een functioneel sieraad met fijne mechaniek, perfecte afwerking en ook nog eens een handige functie (de tijd aflezen) uiteraard goed voor het zelfvertrouwen.
De eerste stap was het maken van een kokos schaaltje voor de kokos koekjes. Het was een leuk project, met lekkere koekjes, en een mooie decoratie, maar ik had het idee dat er meer haalbaar was met een kokosnoot. Na wat brain stormen kreeg ik het idee om een kokosnoot met een mini orchidee te combineren. Een nieuw project was geboren! Er zijn drie delen. Een kokosnoot die we als pot moeten voorbereiden. De kokosnoot stand, om ervoor te zorgen dat de noot blijft staan, en natuurlijk de mini orchidee.
1. Zaag de bovenkant van de kokosnoot, maak de binnenkant schoon, en laat de noot drogen.
2. Schuur de rand van de kokosnoot, en schuur de binnen en buitenkant een beetje met wat schuurpapier.
3. Wrijf een klein beetje olie over de binnenkant van de noot, zodat deze wat beter tegen vocht kan.
4. Maak de kokos stand. Knip een rand uit een lege plastic fles, en wikkel deze helemaal in met bruine wol. De bruine wol combineert goed met de kleur van de kokosnoot.
5. Koop een mini orchidee, en plant deze in de kokosnoot. Stop wat extra grond materiaal rond de basis van de orchidee zodat deze stabiel staat, maar niet te veel, want de wortels hebben graag de ruimte en vangen graag wat licht.
Klaar!
Mini orchidee: 16 euro, kokosnoot: 1.50 euro, fles water: 1 euro, bol bruine wol: 1 euro. Totaal: 19.50 euro
Een prachtige orchidee in een supermooie zelfgemaakte pot: Onbetaalbaar!
Super makkelijk, superlekker, en superleuk om te maken. Wat wil je nou nog meer.
Ingredienten:
– een pak koekjes
– geconsenseerde melk
– een pak kokos poeder
Stap 1: Gooi de koekjes in de blender, hak ze fijn totdat je een hoop koekjes poeder of koekjes kruimels hebt.
Stap 2: Meng het koekjes poeder met een deel van het kokos poeder en de gecondenseerde melk. Goed mengen en hierna moet je er balletjes van maken.
Stap 3: Rol de balletjes door de kokos poeder en leg ze op een schaal. Als je klaar bent moet de schaal in de koelkast (minimaal een half uurtje). Als de balletjes een beetje harder zijn geworden voor de koeling, dan zijn ze klaar!
Extra (deze extra stap kost flink wat meer tijd om te realiseren):
– Een of twee kokosnoten om je kokos koekjes in te presenteren.
Zaag de kokosnoot doormidden. De kant met de drie gaten kan je niet gebruiken, dus probeer de andere kant de voor jou ideale maat te geven. Een van de drie gaten is makkelijk in te drukken. Druk dit gat in, om zo alle melk uit de kokosnoot te halen. Zaag de noot voorzichtig doormidden, en haal de witte kokos binnenkant er met een bot mes uit door steeds kleine stukjes af te steken, en eruit te wippen. Laat eerst de halve kokosnoot drogen. Nu moet je de binnenkant en de rand gladschuren. Eerst met grof schuurpapier, en daarna met fijner schuurpapier. De buitenkant is optioneel. Als je het mooi vind zoals ik, dan kan je de buitenkant een beetje ruw laten. Na het schuren heb ik de binnenkant van de noot ingesmeerd met wat olijfolie. Hierdoor blijft de noot langer goed, en het maakt de noot veel makkelijker om schoon te maken. Hierna heb je de perfecte presentatie voor de kokosballetjes!
Ik had nog een goed idee tijdens het maken van de kokosnoot presentatie. De ‘deksel’ had ik over en deze heb ik ook aan de binnenkant geschuurd en ingevet. Hierna heb ik met de dremel twee gaatjes in de onderkant en in de bovenkant gemaakt, en met een touwtje de twee helften weer aan elkaar gemaakt. Zo heb ik nu een kokosnoot met een dekseltje, kokosballetjes erin, deksel dicht. Helemaal compleet.
Kosten: Pak goedkope koekjes 1.20, gecondenseerde melk: 1.50, kokos poeder: 2.00, twee kokosnoten: 4.00. Totaal: 13.97.
Een zelfgemaakt kokos schaaltje, met deksel, vol met heerlijke kokoskoekjes: Prijsloos
Ik heb het mechanisme voor een getijde klok gekocht. Hetzelfde als een gewone klok, maar in plaats van de uren van de dag geeft de klok aan hoe lang het nog duurt tot eb of vloed. Met eb gaan we graag naar het ‘la Laja’ strand, dus deze klok is perfect voor ons. Ik heb alleen het mechanisme gekocht, dus de klok moet ik verder zelf maken. Mijn plan is om een goedkope normale klok aan te schaffen, het mechanisme eruit te halen, de wijzerplaat te vervangen, en zo een mooie getijdenklok te maken. Ik had natuurlijk een reeds afgeronde klok kunnen kopen, maar de producten die beschikbaar waren vond ik niet mooi, en ik wist bijna zeker dat ik dat zelf beter kon maken.
Een getijdenklok is specifiek ontworpen om de beweging van de getijden bij te houden, die worden beïnvloed door de positie van de maan ten opzichte van de aarde. Een getijdenklok voltooit meestal één cyclus elke 12 uur en 25 minuten, wat de gemiddelde tijd is tussen twee hoogwaterstanden of twee laagwaterstanden.
Kosten: Mechanisme 3.47, klok: 8.50, papier/decoratie: 2.00. Totaal: 13.97.
Een prachtige zelfgemaakte getijdenklok thuis aan de muur: Prijsloos
We zijn deze maand voor het eerst met de familie en voor mij voor het eerst sinds jaren weer wezen skiën. Leuk, alhoewel de sneeuwverwachting niet al te best was. Alex heeft wat indoor ervaring, en voor Alan is het een heel nieuw concept. Ana heeft hetzelfde als ik, voor haar is het ook jaren geleden. De onzekerheid over de sneeuw heeft op mijn werk nog voor flink wat hilariteit gezorgd. Er is zelfs een AI voor de grappen gebruikt. Een paar dagen voor ons vertrek begon het een klein beetje te sneeuwen, maar het was niet voldoende. Uiteindelijk konden we alleen skiën op een paar pistes die voorzien waren van sneeuw kanonnen om ze van een mooi wit laagje sneeuw te voorzien.
Skiën was erg leuk! We begonnen een dagje in ‘La Molina‘, en later bezochten we de sneeuw in ‘Marsella’, en ‘Les Angles’ in Frankrijk. Skiën was net als zwemmen. Ik wist bijna direct hoe ik de berg af moest. Ik was bang dat mijn ski kennis helemaal weg zou zijn, maar dat bleek niet het geval. Ik wist bijna direct weer alles, en kon me flink wat tijd met vallen en opstaan gelukkig besparen. De kinderen gingen ook hartstikke goed. Alex kan nu veilig een rode piste af, en hij begint as een beetje parallel te skiën. Alan kan al gemakkelijk een groene of blauwe piste af.
Hobby
Ik was altijd al groot fan van het spel waar je bergen muntjes van een plateau moest af duwen. Een zogenaamde ‘Pusher’. Ik heb een paar keer nagedacht om er eentje te kopen, maar dat heb ik toch nooit gedaan. Het apparaat is flink prijzig, en het vergt flink veel plek. Nu ben ik een nieuw idee dat ik wil realiseren. Ik heb de bouwplannen gekocht, en deze laten uitsnijden met een laser-cutter. Deze hoef ik dan alleen in elkaar te zetten, en dan kan ik zelf de techniek doen. Een computertje die een motortje aanstuurt samen met wat lampjes, met wat toeters en bellen. Als het lukt wil ik de plannen aanpassen en als dat lukt een transparante pusher maken.
