Lose Yourself to Dance
Daft Punk
I know you don’t get a chance to take a break this often
I know your life is speeding and it isn’t stopping
You take my shirt and just go ahead and wipe up all the
Sweat, sweat, sweat
Lose yourself to dance
Alex is vandaag 7 geworden en dat is natuurlijk een groot feest. Alhoewel hij af en toe wat opstandig is, heeft hij toch heel goed zijn best gedaan het afgelopen jaar. Op school was hij een van de beste studenten en hij is zelfs verkozen tot hulpje van de juf. Bij zijn muziek lessen was hij net ietsje beter dan de rest van zijn klas, zodat hij als beloning bij het afsluitende concert helemaal vooraan mocht zitten, vol in de spotlight. Bij taekwondo heeft hij in minder dan een jaar twee keer een nieuwe band verdient en is hij van wit naar wit-geel naar geel gegaan.
Uiteraard moeten we als ouders kijken naar de ‘big picture’, en die laat ons zien dat Alex goed zijn best heeft gedaan en een flinke vooruitgang heeft gemaakt. Hij is zeker in situaties met een autoriteit (zoals een juf of een leraar) een heel gedisciplineerde jongen. Al met al goed voor flink wat cadeautjes.
Alan is een inspiratiebron voor ons allemaal. Iedere dag weer inspireert hij ons om het beste uit onszelf te halen en te werken aan een betere toekomst.
Zelfs zonder persoonlijk aanwezig te zijn heeft hij als inspiratie bron gefungeerd voor een kunstenaar. Dat is natuurlijk erg leuk. Hier is het resultaat:
Een prachtig schilderij gemaakt aan de hand van deze foto:
Van de school van Alex en Alan hebben we een officiële mail ontvangen. In deze mail wordt gesteld dat de school nu eindelijk gaat optreden tegen wanbetalers! Dat klinkt natuurlijk goed, maar toch heb ik mijn bedenkingen hierbij. Niet omdat wij zelf ook wanbetalers zijn, nee, wij betalen (gelukkig) netjes alles wat betaalt moet worden. Maar toch zijn er een aantal zaken die schijnbaar niet helemaal netjes zijn.
Het lijkt er sterk op dat de school door middel van de kinderen een flinke druk wil uitoefenen op de ouders. Ik twijfel of dat echt de juiste manier is, en vermoed dat de mail van de school nog een staartje gaat krijgen.
Pas bezig en nu al de gele band. Een hele prestatie van onze Alex. Hij moest voor de gele band een aantal taekwondo routines uit het hoofd kennen en zonder fout uitvoeren tijdens zijn examen. De exacte bewegingen weet alleen zijn docent, dus we konden hem niet helpen, maar toch ging het allemaal perfect. *super trots*
Met pas twee jaar gaat de ontwikkeling van Alan supersnel. Mede dankzij zijn grote broer die als perfect voorbeeld dient is Alan al met heel veel zaken vergevorderd. Soms verbaas ik me echter toch nog, zoals gisteren. Alan is bezig met het ontdekken van de subtiele kunst van het beïnvloeden. Zorgen dat met allerlei kleine acties een bepaalde toekomst waarschijnlijker wordt. Voor een twee jarig kind is dat natuurlijk een enorme prestatie, die ik zelfs bij zijn veel grotere broer nog niet zo duidelijk heb gezien.
Alan had op mijn nachtkastje een lekkere beer klaargelegd. Het soort dat hij ook graag zelf eet, maar deze was voor mij. Vanochtend kwam Alan al vroeg in onze kamer kijken en zag het beertje nog liggen. Hierna bood Alan zelfs nog aan om hem in mijn mond te stoppen. Ik ben zeker benieuwd wat zijn motivatie hiervoor is.
Het experiment is simpel. Een paar Mentosjes in een fles Coca Cola heeft als gevolg een grote fontein van cola die de fles uit spuit. Ik heb aan Alex het experiment uitgelegd, met als opmerking dat dit experiment absoluut niet in huis gedaan moet worden, want dan zit natuurlijk alles onder de cola. Dit is er eentje voor buiten.
Het ietwat tegenvallende resultaat zie je in dit filmpje.
Gewoon lekker sporten. Dat is niet alleen leuk, het is ook nog eens super gezond. Alex gaat twee keer per week naar taek wondo, en dat betekend in zijn geval voornamelijk een uurtje rennen, springen, obstakel banen en af en toe schoppen of slaan tegen een matje of een denkbeeldige vijand.
De taek wondo docent is een strenge man (zo komt hij in ieder geval over bij de kinderen in zijn klas) die de gewenste dicipline op een goede manier kan overbrengen. De docent dwingt respect af en geeft ook al en toe een complimentje waarna je het gecomplimenteerde kind bijna kan zien groeien. Bij fout gedrag krijgen de leeringen een paar minuten straf waarbij ze aan de kant moeten zitten, en even niet mee mogen spelen, of ze moeten bijvoorbeeld 5 push ups doen. Simpel maar effectief.
Na wat gewenning gaat het met Alex erg goed bij de lessen. Zo goed zelfs dat hij al de eerste 20 basis bewegingen van het taek wondo onder de knie heeft. Voldoende voor een promotie maar de wit-gele band!
*Trots*
Ik heb altijd verondersteld dat ik zelf weinig te vertellen heb aan de wereld. Nou ja, als ik hierover nadenk dan moet ik toch concluderen dat ik natuurlijk wel mijn dingetjes heb. Zo ben ik natuurlijk van Nederland naar Spanje vertrokken. Een nieuwe omgeving, een ander leven. Ja, bij nader inzien zijn mijn inzichten toch juist wel waardevol. Mijn levenslessen zou ik eigenlijk moeten delen met de rest van de wereld, zodat we er allemaal (iets) beter van worden. Maar ja, ik heb er weinig zin in, ik zie er tegen op en ik denk niet dat er veel interesse is in mijn inzichten, dus toch maar niet.
Wat natuurlijk wel interessant is, is ons aller toekomst. Alex en Alan leven ook in twee werelden. Nederlandse en Spaanse invloeden die de hele dag door hun effect sorteren en hun beeld van de wereld helpen vormen. De visie van twee jongens, nog niet vervuild met vooroordelen, veronderstellingen, angst en diplomatie, maar in plaats daarvan vol van hoop, visie, vertrouwen en een flinke doses jeugdige naïviteit. Dat is natuurlijk interessant en echt waardevol. Zelfs al stelt het inhoudelijk nog niet veel voor, dit zijn pareltjes in de maak!
En laat ik nu ook sinds hun geboorte zo af en toe leuke filmpjes maken van de jongens. Een kleine aanpassing, waarbij we een intro toevoegen, en aan het einde een “tot de volgende keer”, en ze hebben een super interessant vlog. We gaan het proberen.
Blijf op de hoogte van onze vlogging avonturen en abonneer je (gratis)!