Afgelopen weekend voor het allereerst in de boerderij (in Zoetermeer! echt waar!) geweest. Ik had in een ver verleden al verhalen gehoord dat er sporadisch met barkrukken gesmeten werd en zo, en dat beeld bleek aardig te kloppen. Gelukkig heb ik geen vliegend meubilair gezien, maar er werd wel flink ge-pogo-t voor het podiumpje, waarbij menig ladderzatte aap (aap als in een persoon met meer spieren dan hersenen) op de met glas bezaaide grond viel.

Uiteraard na afloop nog even het kleine specialistische winkeltje bezocht dat zich naast het feestgebeuren bevond. Ben benieuwd wat Cesar met die vette joint heeft uitgevoerd ;-)

Jawel, ik voel me (noch immer) als in de titel beschreven :-) Het is lastig om wat uit te voeren in die staat, zeker als het echt zaken betreft die toekomstige inspanning vereisen. Ter opvulling van mijn blijdschap ben ik eindelijk begonnen een paar fototjes te verkleinen… Eenvoudig werk, en goed te combineren met de vette trance die door mijn huis galmt. Een foto vind ik zelf bijzonder stoer, dus die plaatst ik ook hier…

Vanavond lekker een uurtje skieen! (gratis! met dank aan mijn moeder die nu met pa in de turkse zon zit te bakken) Ik hoop alleen dat ik door het onrealistische hoge vertrouwen in mijzelf niet een poot breek.. Aan de andere kant.. “You’ve got to do it all!”

Huuuuuuuuhhhhh, gistermiddag dus van de Euromast ab-ge-seilt. De helden waren Ammer, Hugo, Herman, Ammer’s ma, Gita en ik. Als ondersteunend team waren ook aanwezig Marie-j, Mark, Bar, Bolle, en Ammer’s pa.

Ondanks dat het extreem fokking koud was op die euromast was het abseilen toch erg leuk, en had je er totaal geen last van het slechte weer. Het vreemdste vond ik wel dat je de eerste helft van het abseilen echt moeite moest doen om het (dubbele)touw door die 8 heen te raggen, en dat je zonder spierkracht dus echt geen centimeter omlaag zou kunnen komen. Ik heb trouwens nog even nagerekend wat de afdalingstijden waren, en ik moest concluderen dat ik ‘by far’ als eerste beneden was :-p (mede gefaciliteerd doordat ik als een van de eerste richting beneden ging).

Verder was het een goeie dag, wat nog extra onderstreept werd doordat ik met mijn auto en met piepende banden net niet in de achterkant van Ammer’s kar parkeerde :-p

Gisteren Amsterdam met de ras Amsterdammer Endorfien a.k.a. Eef a.k.a. Evelien en Herman a.k.a. Erwin, en dat was weer pretty cool. Om 7 uur afgesproken bij Endorfien om te eten, dus we waren er rond 9 uur, dankzij een routeplanning naar een plek aan de verkeerde kant van A’dam. Na het eten gingen we A’dam in, en ik kan me alleen nog maar herinneren dat we op een gegeven moment bij een soort kleine lvc waren genaamd Kosovo of iets dergelijks.

Vanaf dit punt weet ik alleen nog dat er veel bier vloeide, en dat ik daar het overgrote deel van opgezopen heb. Het leuke is dan natuurlijk altijd om de dagen erna van de andere deelnemers te horen wat je allemaal uitgevoerd hebt… Okay, die andere deelnemers waren ook niet nuchter, maar twee weten meer dan een.

Zo weet ik nu dat ik heb rondgelopen in een FOUT truitje, veels te klein in de kleuren roze en mint groen… Hiernaast had ik plenty van armbandjes geleend, wat ook een foute keuze was. Die meid in dat kleine discotheekje herinner ik me totaal niet meer… De hotdog waarvan het overgrote deel van de saus op de straat belandde is mij ook ontgaan, en het ergste is nog dat ik ook niets meer weet van die leuke meid bij de hotdog stand, die ook geregeld bezoeker van leiden was. Oh, en het zingen over straat is ook een vaag punt, maar dat wordt gelukkig niet door alle aanwezige bevestigd :-)

De taxi naar huis weet ik dan nog een beetje… maar dat wordt waarschijnlijk veroorzaakt door de kleine schermpjes in de stoelen, en het ranzige materiaal dat daarop werd uitgezonden.

Al met al weer een erg geslaagd avondje!