Noodlot

Een lekker lang paas weekend, dat had het moeten zijn. Alex zijn peetoom Miguel was op bezoek, en we hadden flink wat tochtjes ingepland. Touristische routes, strand, lekker eten en tot rust komen. Helaas liep het allemaal was anders.

Tijdens een mooie tocht naar een watervalletje, op de terugweg, sloeg het noodlot toe. Ik liep voorop over een richeltje met Alan in mijn handen. Achter mij liep Miguel met Alex, en achteraan liep Ana. Opeens hoorde ik Ana schreeuwen, en toen ik omkeek zag ik Miguel en Alex een afgrond inglijden. 8 meters omlaag in recordtijd over grind en stenen.

Ana had het zien gebeuren. Miguel glipte uit en ging omlaag de afgrond in. Iets later werd Alex die de hand van Miguel vast had mee naar beneden getrokken. Een nachtmerrie scenario. Gelukkig was het een populaire tocht, dus er waren flink veel mensen die ons te hulp schoten.

Tijdens de val gaf ik snel Alan aan zijn moeder en sprintte ik naar beneden om Alex gerust te stellen. Hij was flink gekrast maar het leek mee te vallen. Hij was in ieder geval rustig en wist al mijn vragen te beantwoorden. Nadat ik Alex gecontroleerd had heb ik hem naar zijn moeder getilt, en samen, met nog wat bijstanders zijn ze rustig naar de auto gelopen.

Hierna was Miguel aan de beurt. Hij had een groepje mensen om zich heen staan, en had het minder goed getroffen. Hij had zijn bovenbeen gebroken, vlak bij zijn bekken, en moest met de helicoper geavacueerd worden. Na een operatie moest hij weer revalideren.

Alex moest ter observatie 1 nacht in het ziekenhuis blijven. Hierna mocht hij weer naar huis. We waren uiteraard erg bezorgt over wat dit allemaal voor gevolgen zou hebben. Zo’n trauma gaat je niet in de koude kleren zitten. Maar Alex is jong en hij ging er goed mee om. Vanochtend bracht ik hem naar school en terwijl ik aan zijn docente zijn schade uitlegde was Alex bezig al zijn wonden te later zien aan zijn vriendjes. Dat lijkt dus goed te gaan. Voorlopig even geen tochtjes door de wildernis meer.

Gouda

Iedere Nederlander eet natuurlijk graag kaas. In Spanje eten ze echter ook graag kaas, en met name de Nederlandse kaas is goed vertegenwoordigd in de supermarkt. Gouda en Edam kopen wij altijd, en deze zijn overal makkelijk te vinden. Lekker een stukje Nederland als ontbijt.

Bij ons laatste pakje Gouda viel me echter wel iets op. Een klein Duits vlaggetje op de verpakking. Vreemd, want Gouda ligt toch echt in Nederland.

Gelukkig kon ik het gemakkelijk navragen. Een mailtje naar de kaasboer en een dag later had ik al antwoord. Blijkbaar is de beschermde naam van echte Nederlandse Goudse kaas “Holland Gouda” of “Dutch Gouda”. Alleen de term Gouda zonder Holland/Dutch mag dus blijkbaar iedereen op zijn kaas plakken. Nou heb ik dus zeker al jaren niet-Nederlandse kaas ontbeten.