Jouw mening telt. Mijn mening telt ook, maar als ik realistisch ben is niemand echt geinteresseerd om te weten hoe ik over dingen denk. Mensen zijn echter wel geinteresseerd in de mening van Alan. Hij is geinterviewd door een lokaal TV kanaal. Alan was super duidelijk over waar hij het over wilde hebben. Hij refereerde aan het super actuele thema van technologie in de klas. Hij liet doorschemeren dat hij fervent voorstander was.
Vroeger kon je voetbal plaatjes verzamelen van bekende teams. Leuk voor de liefhebber, en stiekem werd dat snel toch een dure hobbie. Om alle plaatjes te verzamelen moest flink wat zakjes kopen en flink ruilen, deze moest je dan in een album plakken, en doorsparen totdat je het album compleet had.
Bij het voetbal team van Alan (voorheen Fomento, nu c.d. Inter Colonia) hebben ze iets nieuws verzonnen. Voetbal plaatjes van zichzelf. Hierbij moeten de ouders flink in de buidel tasten, om hun eigen kinderen te kunnen verzamelen, dus dat moet een goede winst opleveren voor de club. Dit is mogelijk hoe Alan’s kaartje eruit gaat zien, voor de uiteindelijke versie moeten we waarschijnlijk nog wat geduld hebben.
Ongeveer twee jaar geleden hebben we twee YouTubers ontdenkt die leuke inspirerende fimpjes maken. De eerste is ‘Bald and bankrupt‘, die hele leuke filmpjes maakt, met een beetje een educatieve ondertoon. De video die we van hem het leukst vinden is waar hij een Russische verboden-toegang-super-geheim lanceer platform betreed om een ‘Buran‘ te bekijken.
De andere YouTuber is ‘Kurt Caz‘, met ook flink wat leuke filmpjes. Mijn favoriete filmpje is degene waar hij een familie bezoekt die in een hutje leeft, in het midden van een oerwoud. Ze geven hem te eten en te drinken, en Kurt start een inzamelings-actie voor het gezin. Later gaat hij terug bij ze langs, om ze het geld te geven. De familie koopt daar later een motor van, om een betere toekomst mogelijk te maken. Een superleuk filmpje.
We zijn pas wezen kamperen in een bos genaamd ‘Llanos de la pez‘, en we voelde ons geïnspireerd door deze twee YouTubers, dus we hebben zelfs ook een filmpje gemaakt. Kijk zelf maar om het resultaat te zien.
De educative aspecten van het filmpje, die mogelijk niet goed uit de verf komen:
– Het bos waar we camperen is vergelijkbaar met Gran Canaria zoals het een paar honderd jaar geleden was
– Vroeger was het hele eiland bedekt met bomen/bos
– Roque Nublo is waar de originele bewoners (de guanches) bijeen kwamen om over belangrijke zaken te praten
Misschien is het filmpje een beetje over de top, maar we hebben flink gelachen tijdens het maken ervan, dus ook al is het filmpje niet best, ik kan alleen maar tevreden zijn met het resultaat.
Als je zelf ook zin hebt in een campeer avontuur, dan vind je hier meer informatie voor je verblijf. Je kan hier toestemming vragen om te mogen kamperen. Hier vind je meer infrmatie over de wandel routes in de buurt.
Een agenda is redelijk eenvoudig om bij te houden dacht ik. Je maakt afspraken en die noteer je op de dag waar je de afspraak hebt. Iedere dag kijk je op de pagina voor de huidige dag, en dan zie je direct alle afspraken die je in het verleden gemaakt hebt. Super logisch.
Blijkbaar is het toch niet zo heel super logisch. Op de school van onze kinderen gebruiken ze de agenda op een andere manier. De afspraken staan op de dag waar iets is afgesproken, met een melding voor welke dag in de toekomst het is. Bijvoorbeeld op de pagina van vandaag staat: ‘Morgen pagina 64 biologie lezen’, ‘Volgende week woensdag examen taal’. Het gevolg is een, wat mij betreft, nutteloze agenda. Iedere dag moet ik het verleden doorzoeken of er de komende dag iets is dat bestudeerd moet worden, of iets dat gemaakt moet worden. Een verschikkelijk slechte manier om een agenda te gebruiken, en een verschikkelijk voorbeeld voor de jonge studenten.
Alan had vroeger een klein krabbetje als huisdier. Het krabbetje woonde in Alan’s kamer, in een mooi hokje met krab spelletjes, water, planten, en wat zond zodat zij een holletje kon graven. Helaas werd ze steeds ouder, en tijdens onze laatste vakantie was ze overleden. Jammer. Hij wilde een nieuw huisdier, dus hebben we een beetje onderzoek gedaan. Een wandelende tak leek leuk, of een nieuw krabbetje. Of misschien een hamster. Het was lastig om te besluiten wat we het beste konden doen. De krab zat weken achter elkaar alleen maar in haar zelfgemaakte holletje, en kwam alleen naar buiten om haar eten te pakken. Ook de zorg voor het beestje werd direct bij Alan’s vader geplaatst. Dat moest anders natuurlijk.
Tijdens een zoektocht naar een diertje liep ik ook een speelgoed zaak binnen. Ik hoopte om een berobotiseerde vis, of iets dergelijks, en toen zag ik de tamagotchi eieren liggen. Misschien is dat wat dacht ik. De technologie is wel uit de vorige eeuw, maar als het leuk is, is het leuk. Alan was helemaal blij ermee. Zijn gedachten van een nieuwe krab verdwenen als sneeuw voor de zon. Zijn nieuwe tamagotchi moest gevoerd worden, je kan ermee spelen, en hij moet hem disipline bijbrengen. Als top op de vuurpijl kan hij hem ook nog eens makkelijk meenemen. Een heel geslaagd kadotje, waar niet alleen Alan superblij mee is.
Het is stressen thuis! Thuis heerst er een beladen sfeer. We zijn allemaal enthousiast en dat terwijl de wedstrijd pas ver in de toekomst is. Voor Alan maakt het niet uit. Hij zit met zijn hoofd in de wolken. Zijn lijfje zit vol met adrenaline en hij vliegt bijna door het huis. Hij wil winnen. Iedere avond spelen we voetbal thuis. Ieder bezoek aan het park is nu inclusief een voetbal, en als het park een grasveldje heeft, dan moeten de voetbalschoenen ook mee. Op woensdag is zijn eerste oficiele wedstrijd met ‘Formento’, tegen een ander team uit Las Palmas.
Alex is enorm enthusiast, en dat gevoel is aanstekelijk. We zijn allemaal in juich stemming en we hopen allemaal dat Alan natuurlijk gaat winnen. Ook al wint ie niet, we zullen allemaal achter hem staan. Als ze verliezen is dat natuurlijk zowiezo te verklaren door een slecht veld, een zachte bal, vals spel van de tegenstander, of misschien zelf door het ontbreken van een sterspeler.
Het voetbal-gen van mijn familie heeft een generatie over geslagen. Vader Kees en moeder Nel waren alletwee trainers voor jeugdteams bij VVSB (Het lokale voetbalteam uit Noordwijkerhout). Broer Bert was ook voetballer. Ikzelf ging af en toe mee om te kijken, maar was dan druk met het plukken van gras voor mijn konijn. Voetbal kon mij niet boeien, en nog steeds intereseert het spelletje me bijzonder weinig.
Het voetbal-gen was bij mij dus volledig afwezig, maar is bij Alan weer supersterk aanwezig. Alan speelt inmiddels bij ‘Atleti Formento‘. Een voetbal team van Las Palmas. Iedere avond spelen we voor het slapen gaan een potje voetbal in de gang (met een zachte bal). Ieder bezoek aan het park is hij direct aan het voetballen met de aanwezige kinderen. Ieder weekend naar het park, waar Alan graag zijn schoenen met noppen probeert. Een keer per week naar voetbal training.
We gaan er even tussenuit. Een korte trip naar la Gomera. Met het vliegtuig vertrekken we dinsdag en donderdag gaan we al weer terug. Kort maar krachtig, even lekker de dagelijkse routine doorbreken.
We gaan met een paar vrienden naar het eiland, en aldaar hebben we een grote auto gehuurd waar we met zijn 7-en in passen. Naar een grote auto hebben we ook een groot huis gehuurd, hopelijk met een tuintje zodat we kunnen barbacueen. Het wordt een leuk avontuur. Ook is het natuurlijk feest! Het is de verjaardag van onze Alan, en dat moet gevierd worden.
Het eiland zelf is redelijk klein, en flink groen. Perfect voor een paar mooie wandel tochten.
Ik wordt coach! De datum waar we op moeten lekker is Zaterdag de 19de. Het evenement is de Kids Race 2022, in Maspalomas. Alan en Alex moeten dan aan de slag. Alan rent 300 meter en Alex moet vlammen op de 1000 meter. De kinderen hebben de gewoonte ontwikkeld om zich in de weekenden al snel te vervelen, en dan steeds minder prettig met elkaar om te gaan. Dit hoop ik te veranderen door direct al in de ochtend een training sessie in te lassen. Net zoals de echte wedstrijd, want die is ook in de ochtend.
Meestal gaan we zonder enige voorbereiding naar dit soort hardloop wedstrijden. De afstanden zijn zo klein dat ze het makkelijk redden, meedoen is balangrijker dan winnen, maar dit keer kunnen we denk ik met een beetje training een goed resultaat halen. Ergens in de 10 tien van finishers. We gaan het goed aanpakken. Eerst de afstand evalueren. Inschatten wat een goede snelheid is. Inschatten hoe ver ze hun eindsprintje kunnen volhouden. We hebben twee weekenden de tijd voor de training. Zaterdag en Zondag, dus 4 trainings sessies, waar ze allebij hun afstand twee keer kunnen oefenen, dat moet voldoende zijn. Als ze de training ‘s ochtends doen hoeven ze verder niets aan te passen aan hun standaard weekend invulling (hopelijk met minder vechten).
Het plan
Het doel
De resultaten zijn niet zo belangrijk. Het is belangrijker dat de kinderen het naar hun zin hebben. Onze trainingen waren meer als stimulatie bedoeld, en een beetje voorbereiding. Als ze het redden, en bij de eerste 10 eindigen, dan is dat goed voor hun zelfvertrouwen, en dat zou fantastisch zijn, maar zowiezo is het finishen alleen al goed. Ze hebben zich dan goed voorbereid en hun best gedaan, en daar kunnen ze zich goed over voelen.
