Ik blijf me er over verbazen. De enorme kracht van het sociale netwerk in Spanje. Eerder al had ik gemerkt dat je via het sociale netwerk een dik jaar van je dokters afspraak kan halen.

Dit netwerk blijkt ook economische voordelen op de leveren. Zoals de prijs van medicijnen, een redelijk essentieel product voor de gezondheid. In plaats van het volle pond betalen we nu slechts 66% voor alle in de apotheek verkrijgbare producten. Voor mijn potjes met multi-vitamine betaal ik dus nu in plaats van 21 euro slechts 14 euro.

Voor ons is deze korting mooi meegenomen, maar het is natuurlijk vervelend voor de Spanjaard of toerist zonder connectie in het ziekenhuis of bij de apotheek.

Spanjaarden zijn ieder jaar niet één, maar twee keer jarig. Een keertje op de geboortedag en nog een extra keer op je naam-dag. De naamdag is de dag waarop de heilige is geboren op wie jou naam lijkt. Vandaag is de dag van de Ana’s in Spanje, en dat zijn er nogal wat. Morgen gaan we het vieren met maar liefst 4 Ana’s.

In Spanje zie je af en toe Engelse teksten voorbij komen die duidelijk niet geschreven zijn door een Engelse. Dit soort geschreven teksten worden vaak Spanglish genoemd. Een mix tussen Spaans en Engels.


Het Engels betekent ongeveer: Gesloten toegang, je vergeeft het irritante.

Ik ben langs mijn huisarts geweest vanwege wat rode vlekjes op mijn huid. De beste man zag mij binnenkomen, vroeg wat er aan scheelde, en zonder verder enig onderzoek schreef een zalfje voor en vertelde me bij de balie een afspraak te maken met een specialist. Ik kreeg het sterke gevoel dat het tijd is om van huisarts te veranderen.

Datum voor mijn vervolgafspraak: Januari 2011
Wachttijd: 1 jaar, 3 maanden

Gelukkig heb ik een contact in het ziekenhuis. In Spanje zeggen ze dan dat je een ‘enchufe’ hebt. In Spanje en zeker hier in de canarische eilanden schijnt dit systeem heel goed te werken. Ik vroeg dus aan mijn contact in het ziekenhuis of ie misschien iets zou kunnen regelen om de afspraak te versnellen.
Dit leverde de volgende nieuwe situatie op.

Datum voor afspraak: November 2009
Wachttijd: Een week

De wachttijd is een week omdat ik volgende week op vakantie ga. Ik ga lekker naar het koude nederland om de kleine Annabel te bekijken!

Eigenlijk is het in en in triest dat het hier zo werkt. Zonder persoonlijke verbinding met een ziekenhuis ben je verplicht om meer dan een jaar te wachten, of je moet diep in de buidel tasten voor een commerciële hulpverlener (waarvan er erg veel zijn).

Zo af en toe maak je toch wat mee, zoals vorige week. Een vriendin van ons heeft een tijdje geleden haar relatie op de klippen zien lopen. Een paar weken later verloor ze haar baan en daarna besloot ze (uiteraard na goed overleg) voorlopig haar intrek te nemen in onze extra kamer. De hele huisraad werd verhuist en nu staat ons balkon vol met spullen. Van extra messen en vorken tot een opblaasbare kano.

Ach ja, als we op die manier iemand kunnen helpen is dat natuurlijk geen probleem. Deze huisgenoot ging echter deze week op een kleine zeilvakantie. Lekker varen met een groot jacht. Ze zou maandag weer terug naar huis keren, maar lijkt nu van de aardbodem verdwenen.

Ondertussen kwamen een aantal vrienden uit Nederland op bezoek in het zuiden. Gezellig bijna iedere dag naar het zuiden om te genieten van het lekkere weer, de tapas, te spelen met de kleine en iedereen weer even zien. Erg geslaagd en na dit bezoek kan ik in ieder geval zeggen dat de uitdrukking ‘Lekker weer‘ een geheel nieuwe betekenis heeft gekregen.

Tegelijkertijd hebben andere vrienden hier in Las Palmas net een huis gekocht. Dat moet gevierd worden, maar wanneer… Dit hebben we maar even uitgesteld.

Ook tegelijkertijd is een andere vriendin op bezoek uit Indonesië. Haar relatie loopt ook op de klippen en een paar dagen verblijft ze in de kamer van de meid die toch aan het zeilen is, met haar hele hebben en houden in onze woonkamer (gelukkig niet veel).

Al met al een erg drukke week dus. Wel erg leuk om al de hectiek mee te maken en dat na een tijdje alles weer lekker zoals het oude is. Misschien is het toch helemaal niet zo’n slecht idee om eens verder uit te zoeken of we hier onze entrepreneur-schap op een of andere manier kunnen uitbuiten met een huisje of excursies voor vakantiegangers.

Al weer een paar maandjes ga ik maandag en woensdag middag twee uurtjes naar de Spaanse les. Ik zit dan in de klas met een Duitser, een Belg, een paar Polen en een grote hoeveelheid Aziaten. Vorige week was een tussentijdse toets en de resultaten waren best aardig.
Luisteren: 25/25
Lezen: 23/25
Praten: 22/25
Schrijven: ? (hoor ik maandag)

Goed, het is het basis niveau, maar het ziet er naar uit dat ik over een paar maandjes (in juni is het officiele landelijke examen) officieel een beetje in het Spaans kan communiceren. Hierna volgt het medio niveau.