It started out a normal day. We were in the class and were devided in three groups of two persons. The assignment was to make a description of an invention without naming the invention, and the other groups had to discuss and guess the topic. Me and Mark described a very easy to guess invention:

Nacio en el primero siglo, para substituar el cambiar el producto, por example, cambiar vaca con oveja es muy dificiel., pero este invention mejor cambiar pero creao el ladron.
El inventor es une incognito, pero muy muy rico. El creation es substituyo muy rapido con plastic en estos tiempas.

Everybody could easily guess it was ‘dinero’ we were describing.

But later in the class it happened…

The teacher we have does not speak english and is sometimes a little bit disappointed about our level of spanish. Sometimes we discuss things in english to clarify. During an outbreak of frustration it happened. The teacher selected Mark, and explained he never spoke spanish in the class and called him a vaca. Luckely the word vaca was a word we used in our little text, so we could understand perfectly.

Well, it was very funny and it was good that the lesson was almost finished because I laughed a lot.

In Nederland was Big Brother na de eerste serie al niet meer interessant. Erger nog, na de eerste serie vond ik er geen reet meer aan. In spanje is het hetzelfde. Ook hier zijn ze bezig met de 1000ste serie Big Brother en ook hier weten ze niet meer hoe gek ze het moeten maken om kijkers te trekken.

Toch was de eerste aflevering van Gran Hermano wel grappig. Niet vanwege de kleurrijke mensen, niet vanwege de inventive indeling van het huis, niet vanwege de te verwachten boeiende gesprekken, maar vanwege een kleine torro (stier).

Mijn vorige ervaring met stieren was bijzonder teleurstellend. De arme stieren werden afgeslacht, maar de Gran Hermano stier was daarentegen een verademing. Het idee: De sleutel voor elk van de bewoners ligt op een paaltje in een arena. Iedere bewonen moet (een voor een) een sleutel bemachtigen door door de arena te rennen en snel een sleutel te pakken en te maken dat ze wegkomen. De kleine stier loopt ondertussen door de arena.

De eerste bewoner was gelijk de beste. Ze sprong in de arena en de kleine stier peerde hem als de gesmeerde bliksen. De bewoner verloor door de wegsprintende stier haar angst en liep rustig naar de sleutels. Maar toen gebeurde het. De stier realiseerde zich zijn eigen natuur, liep eerst uit zijn hoekje, en zette het toen op een sprint. Kop en horens gericht op de bewoner, die plots wordt geconfronteerd met een wild dier. De medewerkers van Gran Hermano zijn eerder in slaap gesukkeld, en zijn dus nu te laat om de bewoner te redden, en de bewoner weet maar net het vage lijf te redden. 1 – 0 voor de stier.

Het was een leuke traditie om te zien. Afgelopen weekend was ik in Guadalajara met Ana en een groot aantal van haar vrienden. Lekker een weekendje in een huisje in de bossen. Lekker oud Spaans eten en oude Spaanse tradities (zie titel) meemaken en ook nog eens een leuk verhaal.

We vertrekken vrijdag avond. Ik, Ana en Piedad. Piedad rijdt want we gaan met haar auto. Ana is de navigator. Ik zit voor spek en bonen achterin. In het begin gaat het allemaal heel goed. We verlaten Madrid zonder problemen en cruisen richting de bestemming. Maar maar dan, zo’n 40km voor de bestemming gaat het fout. Er was perfect gereden en perfect genavigeerd, maar niemand lette op het brandstof niveau, dus de tank was kurkdroog. Ai!

In het gehucht waar we op dat moment waren was geen tankstation en het dicht bijzijnde tankstation dat nog open was was ongeveer 45 km ver weg. Telefoons werkte niet dus hadden we een probleem. Uiteindelijk zijn we toch gered door flink wat bemiddeling door Ana en hebben we een lift kunnen regelen van de mensen die reeds in de vakantiebungalow zaten.