Zondag ga ik na het hardlopen een stukje cultuur meepakken. Pagagnini is een groep muzikanten die al muziek makende een show opvoeren. Althans, zoiets heb ik begrepen.
Klassieke muziek gecombineerd met dans, toneel en humor. Dat is een aantrekkelijke combinatie.
Het wordt ook mijn eerste bezoek aan het auditorium Alfredo Kraus, dus ik heb er zin in!
Ik heb me wederom ingeschreven om een gezonde 10 hard te lopen tijdens de Las Palmas Marathon. Dit keer hoop ik alle stappen goed te doorlopen. Twee jaar geleden was ik te laat met de inschrijving, en deed ik voor spek en bonen mee. Vorig jaar had ik wel betaald, maar was in niet goed op de hoogte van de vreemde constructie voor het ophalen van het nummer dus liep ik weer voor spek en bonen mee.
Dit jaar heb ik betaald, en heb ik in mijn agenda genoteerd dat ik een dag voor de race mijn nummer persoonlijk moet ophalen. Nu kijken of ik na drie jaar een beetje goede tijd kan neerzetten, theoretisch zou ik de 10km in een tijd rond de 50 minuten moeten kunnen lopen. Onder het uur moet me absoluut lukken.
Iedereen is het er over eens. Een helpdesk bellen voor een willekeurig probleem is een crime. In België hebben ze op een prachtige manier zoete wraak genomen.
Een rus, een filmpje, een revolutie. Hoera voor Dimitri!
Dit filmpje van Dimitri is het origineel, maar de ondertitelde alternatieve versies zijn veel leuker.
Dimitri ingeschreven bij inHolland
Dimitri was ook voor Oranje
Dimitri speelt graag Starcraft
Geheel volgens de tradities van kerst is een belangrijk onderdeel het gezellig samenzijn en samen eten. Zo ook dit jaar, maar in plaats van het samenzijn met familie vieren we het met vrienden hier op het eiland.
Het idee is dat iedereen iets te eten maakt. Voor morgen maak ik een flink aantal lekkere sushi’s en voor de 25ste maak ik een lekkere salade want het plan is om dan te gaan BBQ-en. De salade die ik ga maken is volgens een traditioneel Noordwijkerhouts familierecept van Kees en Nel, aangepast aan Spanje. Omdat ik hiervoor nog geen recept online heb staan plaats ik deze maar nu, zodat ik voor de toekomst een referentie heb.
Ingredienten:
Stap 1: Kook een flink aantal aardappelen en kook een paar wortels. Kook ook 1 of 2 eieren hard. Laat alles afkoelen.
Stap 2: Stamp de aardappelen fijn, en snij de wortels en augurkjes in stukjes. Eventueel kan je de zilveruitjes in twee stukjes snijden.
Stap 3: Mix de aardappelen met de wortels, de augurk, de ewrten, de olijven, de uitjes de in stukjes gehakte ei, en de tonijn. Als alles is gemixt voeg je een flinke klodder mayonese toe, en mix je alles nogmaals. Nu breng je de boel op smaak met het vocht van de augurkjes en zilveruitjes. Een beetje vocht uit beide potjes, maar niet teveel, want dan wordt het een natte boel.
Stap 4: Zet het geheel een tijdje in de koeling en eet smakelijk!
De verschillen
Er zijn een aantal verschillen die ik heb doorgevoerd om de salade ook in Spanje geaccepteerd te krijgen. Niet veel, maar het zijn details. Het originele Noordwijkerhoutse recept bevat geen olijven, geen ei en geen tonijn, maar bevat in plaats hiervan een gekookte hamlap in blokjes gesneden.
De Flamboyan is een soort boom die geregeld vol zit met rode bloempjes en iets later groeien hier enorm grote bonen met de zaden. Eenmaal gedroogd worden deze bonen soms gebruikt als muziek instrument. Omdat ik bezig ben mijn horizon te verbreden was mijn nieuwe plan om een aantal van deze bonen bij elkaar te sprokkelen en deze op typisch canarische wijze te beschilderen en ze dan te verkopen op een website voor ambachtslieden.
De authentieke canariers (guanches) hebben een aantal grot schilderingen achter gelaten die voor dit doel perfect gerecycled kunnen worden. Verder kunnen we ons repertoir uitbreiden met beschilderingen van hagedissen, stranden, spaanse gehuchtjes, etc.
Vooralsnog heb ik 1 beschilderde boon in guanche stijl. Wie maakt me los!
Onze reis naar Griekenland was erg leuk en heeft een aantal mooie foto’s opgeleverd. De twee mooiste vind je hier en voor de rest kan je terecht in mijn ons fotoalbum.
Mijn kersverse vrouwtje (die gelukkig nog geen Nederlands leest).
Een Grieks kasteel.
Voor ons huwelijk hebben we ook aan mijn broer Bert gevraagd of hij een stukje wilde voorlezen, met als resultaat dit prachtige stukje. Onder de lees meer link vind je de Spaanse versie.
Fietspad.
Sinds mijn broer mij vroeg om hier een klein woordje in het Nederlands te spreken, ben ik op zoek geweest naar een toepasselijk woord om deze gelegenheid mooi samen te vatten. Woorden als “liefde”, “geluk” en “plezier”, drongen zich al snel op, maar waren om onverklaarbare redenen nooit de juiste. Op een mooie ochtend kwam het juiste woord zomaar voorbij: fietspad.
Fietspad. Wat maakt fietspad zo toepasselijk? Tijdens mijn eerste ontmoeting met Ana in Leiden vertelde ze dat ze voor haar studie al maanden in Leiden was. Nieuwsgierig naar hoeveel Nederlands ze in die tijd geleerd had, vroeg ik haar wat woorden op te noemen. Een paar woorden later hadden we ze allemaal gehad. Eén woord sprong er echter uit en sprak ze met veel plezier en enthousiasme: fietspad.
Dus wat is er meer toepasselijk dan om in mijn Nederlandse praatje op deze Spaans-Nederlandse bruiloft een oer-Hollands woord als fietspad te gebruiken dat voor beide een betekenis heeft? Goed, Ana zal zich nu uiteraard afvragen waar het precies over gaat, maar ik heb in ieder geval haar aandacht. En dat ene Nederlandse woord zal toch steeds voelen als die warme Nederlandse deken: fietspad.
Ik denk aan mijn broer en fietspad. Adrie, weet je nog? Al die talloze malen dat we met pappa en mamma over dat ellenlange fietspad naar oma fietsten. In weer en wind. Hoe fantastisch voelde dat handje van pappa op je schouder? Of het fietspad naar het strand en door de duinen vanaf Zandvoort. Met vaders koeien kijken in de Kennemerduinen. Heen voor de wind (met 80km/u als ik pappa mag geloven). Terug al snel de man met de hamer en roepend om mamma. Afzien in één woord: fietspad.
Ook samen hebben jullie fietspaden getrotseerd. Onlangs op vakantie op Lanzarote. Op paden die de term fietspad onwaardig zijn. Of toen jullie samen vertrokken voor een barre tocht van Leiden naar de Emmastraat. Wind, regen, Adrie op één van zijn 4 fietsen, Ana op een kinderfietsje, 15 helse kilometers fietspad! In Voorhout vond Ana haar Waterloo en werd besloten het laatste stukje middels alternatief vervoer af te leggen. Avontuur in één woord: fietspad.
En over avontuur gesproken! Vanaf vandaag rijden jullie officieel samen op “het fietspad van het leven”! Samen. We kunnen alleen maar hopen dat jullie veel de wind in de rug zullen hebben en niet al te veel lastige beklimmingen tegen zullen komen. Dat het jullie samen naar leuke bestemmingen lijdt. Naar dromen. Woorden als “liefde”, “geluk” en “plezier” blijken nu wel de juiste en op de plaats.
Van ons allemaal, heel veel liefde, geluk en plezier op het fietspad.
Tijdens de huwelijks ceremonie zijn er een aantal stukjes voorgelezen. Het eerste stukje was geschreven door Miguel, een hele goede vriend van ons beide. Hier vind je zijn bijdrage. Onder de lees meer link vind je de Spaanse versie.
Een morgen in Mei
Op een morgen in Mei, 6 jaar geleden, liep Ana de Pathologie afdeling van het LUMC Ziekenhuis in Leiden binnen om haar proefschrift definitief af te ronden. Diezelfde ochtend, niet ver weg, werd Adrie wakker met de gedachte om eens iets anders te gaan doen. Hij had zijn goede baan vaarwel gezegd en een trip naar Amerika gepland met het idee om na thuiskomst zijn oude werk weer op te pakken. Hij had er op dat moment geen erg in dat deze twee maanden weg een hoofdstuk in zijn leven zou afsluiten.
Ana was blij in Leiden maar, zoals wel vaker met Spanjaarden die weg zijn van huis, bleef ze denken aan haar familie en vrienden (in haar geval een uitbreiding van haar familie). Dus om bezoek uit Spanje mogelijk te maken, besloot ze een appartement te huren dat groter was dan ze alleen voor haarzelf nodig had. Adrie, zoals het een goede Nederlander betaamt, besloot niet om zijn appartement een aantal maanden leeg te laten staan, maar het in plaats daarvan wat geld te verdienen en het te verhuren. Onze helden kenden elkaar toen nog niet, maar toen al vulden zij elkaar goed aan.
In zijn appartement heeft Ana de diep verscholen geheimen van Adrie zijn klerenkast leren kennen ver voordat ze elkaar ooit ontmoet hadden. Ik kan geen betere manier bedenken om iemands toekomstige echtgenoot te leren kennen. Met woorden kunnen geliefden veel verbloemen, maar een kijkje in iemands vrijgezellen appartement verteld altijd de waarheid.
Pas maanden later zouden onze helden elkaar pas voor het eerst ontmoeten. Op de middag van de eerste ontmoeting praatte Ana honderd uit met haar gebruikelijke enthousiasme, waar we allemaal zo van houden. Adrie luisterde met een mengeling van verbazing en verrassing, misschien klonk het volgende gedicht wel in zijn hoofd:
“Wat jij bent leidt me af van wat jij zegt. Woorden schieten voorbij, omringt door gelach. Het gaat aan me voorbij. Ik luister niet. Ik kan alleen kijken naar de lippen die ze voortbrengen.”
In werkelijkheid is de kans vrij klein dat Adrie een gedicht van Salinas in zijn hoofd hoorde die dag. Wat er echt gebeurde was dat hij nog niet echt gewend was aan het Engels met een zwaar Spaans accent, en hij geen woord begreep van wat Ana vertelde. Misschien raar, maar het feit dat hij haar niet goed kon volgen maakte Adrie nieuwsgierig. Zonder deze nieuwsgierigheid, was deze eerste ontmoeting waarschijnlijk alleen een formaliteit geweest. Zonder deze nieuwsgierigheid, hadden we nu misschien geen verhaal om te vertellen.
Hierna ging het snel. We weten van geheime ontmoetingen in Milaan, Madrid, Galicië, België en Barcelona, en toen opeens, het wonder: liefde. Kennelijk was Adrie verliefd geworden op de Spaanse taal die Ana zo uitzonderlijk vloeiend spreekt. Hij verliet Leiden halsoverkop, hij liet alles achter waar hij ooit van gehouden had en schreef zichzelf in op de Don Quijote school, in het hart van het oude Madrid. Of deze plotselinge liefde voor de taal van Cervantes echt was, of alleen een excuus om dichtbij een andere nog grotere liefde te zijn zullen we nooit weten. Wat wel waar is, is dat Adrie nooit een erg grote inspanning deed om de grammatica te leren. Maar in minder dan een week, wist hij wel alle metro stations die hem van Ana scheidde.
Voor het vasteland in Spanje, is het niet duidelijk of de Canarische Eilanden een land van mogelijkheden of van verbanning is. Voor Nederlanders is er geen twijfel, het is het paradijs. Daarom, toen Ana de kans kreeg om naar Las Palmas te verhuizen, was Adrie de doorslaggevende factor om enige openstaande twijfel en luiheid weg te nemen die met zo’n beslissing komt. Als nieuwelingen op het eiland, helemaal alleen, hadden ze alleen elkaar. Je hoeft geen raketgeleerde te zijn om de rest in te vullen.
Als je denkt in geologische termen kan je alleen maar duizelig worden. Het lijkt onmogelijk om op grond te staan dat jonger is dan jezelf, maar toch is het mogelijk. Op 26 oktober 1971 begon de uitbarsting van de vulkaan Teneguia. Op 18 november stopte deze. Van het resultaat van de uitbarsting ontstond een jong en primitief land. Het was in dit rare landschap dat Adrie, op heel traditionele wijze, Ana ten huwelijk vroeg. Ana accepteerde het verzoek meteen, vooral omdat ze wilde dat hij zijn knie van de grond haalde, zodat de toeristen niet meer naar hun zouden staren. Het was de ochtend van de 12de oktober, een jaar geleden.
We zouden graag willen afsluiten met een mooi gedicht over het huwelijk, maar dat doen we niet. We vinden haast nooit poëzie over het huwelijk, en als we dat al doen, dan verwisselen ze vaak enthousiaste uitingen met sarcasme. Alsof het niet mogelijk is om verplichtingen en schoonheid te verenigen.
Je hoeft geen goede observatie te hebben om te weten dat het huwelijk een bron is van conflicten. Dat mag ons niet verrassen. Uiteindelijk is huwelijk een meervoudig concept in een enkelvoudig woord, en daardoor in zichzelf een tegenstelling. Als je er naar kijkt is elk huwelijk, elk op een eigen manier, de bereidheid om deze tegenstelling te trotseren. Als dichters geen bereidheid zien in deze enthousiaste uitingen, dan is dat hun probleem.
Ondanks dat wij geen dichters zijn, hopen we wel dat er in jullie huwelijk altijd ruimte zal zijn voor poëzie, hoe klein of slecht geformuleerd ook. We hopen dat jullie huwelijk een weg vind om verplichtingen en schoonheid te verenigen en we hopen dat jullie huwelijk een bron van inspiratie zal zijn voor toekomstige dichters. Veracht de poëzie nooit. Poëzie is het sterkste wapen dat jullie hebben om de huwelijkse tegenstellingen te overwinnen en ook het mooiste.
Het was voor ons een zeer geslaagde huwelijksdag. Weleens geplaagd door slecht weer, berovingen van familieleden en valpartijen maar voor ons was het toch een erg mooie dag. We zijn heel erg blij dat er zoveel mensen die feest met ons hebben willen vieren. Hartstikke bedankt voor alle gelukswensen en cadeaus.
Onze huwelijksreis is begonnen in Athene. Hier hebben we een paar dagen rondgeneusd, en geproefd van de Griekse cultuur, keuken, en oudheden. Momenteel zijn we bezig met een tocht langs een aantal Griekse eilanden, en zo zijn we nu gestrand op het eilandje Syros, waar de enige bootverbinding met ons volgende eiland niet kan varen vanwege een beetje wind. We hopen met wat vertraging vanavond alsnog af te kunnen meren. Hierna gaan we nog langs een aantal andere Griekse eilanden. Naxos, Santorini en Kreta. Na Kreta reizen we terug naar Athene, waar we een weekje met de auto rond trekken door Griekenland.
Hierna keren we weer terug naar ons normale leventje op ons Spaanse eiland.