Afgelopen weekend waren Ammer en Bar op bezoek in Madrid :-). Het was heel gezellig en ik geloof ook dat ze het naar hun zin gehad hebben, ondanks het verschrikkelijke weer. Ik heb nog nooit zoveel regen meegemaakt in Madrid.
Tsja, wat doe je als het regent, dan speel je spelletjes, of drink je een biertje in de locale slagerij. Ik vond het in ieder geval erg leuk!
Iedere morgen neem ik de metro richting het centrum van Madrid. De metro die het dichtst nabij mijn huis is, is die op ‘Puerta del Sur’ (op het kaartje de donkerblauwe lijn, linksonder). Ik loop van mijn huis naar het metrostation in 10 minuten. Eenmaal in de metro moet ik eerst naar metrostation ‘Plaza de España’ en daar stap ik over op de gele lijn richting ‘Sol’. Vanaf ‘Sol’ loop ik in 5 minuten naar mijn school.
De metrolijnen in Madrid zijn erg goed. Iedere drie minuten vertrekt er een metro. De afstanden tussen de verschillende metrohaltes zijn ook ongeveer 3 minuten en een overstap kost ook rond de drie minuten.
Hoe lang reis ik iedere ochtend en hoeveel metro’s passeer ik tijdens mijn reis? (klik op het kleine metrokaartje voor een grotere versie)
Het leven in Spanje is bijzonder relaxed. Veel eten en drinken. Alles is relaxed en een afspraak op een bepaalde tijd is altijd flexibel. Een half uurtje of een uurtje te laat is eerder normaal dan uitzondering.
Ja, het bevalt mij goed. Het enige wat vreemd is, is dat ik soms het gevoel heb dat ik geen onderdeel uitmaak van het leven in Spanje. Iedereen spreekt een andere taal, heeft andere gewoonten en soms voelt het alsof je in je eigen wereldje bent. Geen toerist meer maar zeker geen Spanjaard. Een vreemd gevoel.
Nou ja, binnenkort weer naar Nederland, en daar heb ik veel zin in. Daarna zien we wel weer verder. Werk zoeken in Spanje. Het wordt een interessant avontuur.
Nog twee weken les, en daarna kom ik 9 dagen naar Nederland. Ik heb er zin in!!
Lekker borrelen, klimmen, raften?!, familie bezoeken, vrienden bezoeken, zaken regelen, Spaans koken (paella en tortilla de patatas) etc. Huuuh!
Gisteren heb ik de gehele dag kunnen genieten van regen. Wat eergisteren begon als een licht miezer werd gisteren de gehele dag een lichte bui. Lastig als je alleen t-shirts hebt en niet in het bezit ben van een jas, of laat staan een paraplu of regenjas.
Maar de Spanjaarden waren bijna allemaal blij. Niet blij met de enorme files, de stromen water overal, maar blij dat het eindelijk weer regende na zo een lange tijd. Het water was immers bijna op en de voorraad stond bijna droog.
Ik hoop maar dat het snel weer droog en zonnig wordt.
Het is weer maandag, en ik ben weer terug in Madrid. De afgelopen twee weken had ik vakantie en ben ik door het zuiden van Spanje gereisd. We, Ana, Glori, Sofie en ik hadden een pepecar gehuurd en zijn langs Cordoba, Sevilla, diverse playa’s en Granada geweest.
Mijn volgende trip wordt een weekendje Nederland. Ik ben benieuwd of ik dan op vrijdagavond nog wat bekenden tegenkom in de Berger.
It started out a normal day. We were in the class and were devided in three groups of two persons. The assignment was to make a description of an invention without naming the invention, and the other groups had to discuss and guess the topic. Me and Mark described a very easy to guess invention:
Nacio en el primero siglo, para substituar el cambiar el producto, por example, cambiar vaca con oveja es muy dificiel., pero este invention mejor cambiar pero creao el ladron.
El inventor es une incognito, pero muy muy rico. El creation es substituyo muy rapido con plastic en estos tiempas.
Everybody could easily guess it was ‘dinero’ we were describing.
But later in the class it happened…
The teacher we have does not speak english and is sometimes a little bit disappointed about our level of spanish. Sometimes we discuss things in english to clarify. During an outbreak of frustration it happened. The teacher selected Mark, and explained he never spoke spanish in the class and called him a vaca. Luckely the word vaca was a word we used in our little text, so we could understand perfectly.
Well, it was very funny and it was good that the lesson was almost finished because I laughed a lot.
In Nederland was Big Brother na de eerste serie al niet meer interessant. Erger nog, na de eerste serie vond ik er geen reet meer aan. In spanje is het hetzelfde. Ook hier zijn ze bezig met de 1000ste serie Big Brother en ook hier weten ze niet meer hoe gek ze het moeten maken om kijkers te trekken.
Toch was de eerste aflevering van Gran Hermano wel grappig. Niet vanwege de kleurrijke mensen, niet vanwege de inventive indeling van het huis, niet vanwege de te verwachten boeiende gesprekken, maar vanwege een kleine torro (stier).
Mijn vorige ervaring met stieren was bijzonder teleurstellend. De arme stieren werden afgeslacht, maar de Gran Hermano stier was daarentegen een verademing. Het idee: De sleutel voor elk van de bewoners ligt op een paaltje in een arena. Iedere bewonen moet (een voor een) een sleutel bemachtigen door door de arena te rennen en snel een sleutel te pakken en te maken dat ze wegkomen. De kleine stier loopt ondertussen door de arena.
De eerste bewoner was gelijk de beste. Ze sprong in de arena en de kleine stier peerde hem als de gesmeerde bliksen. De bewoner verloor door de wegsprintende stier haar angst en liep rustig naar de sleutels. Maar toen gebeurde het. De stier realiseerde zich zijn eigen natuur, liep eerst uit zijn hoekje, en zette het toen op een sprint. Kop en horens gericht op de bewoner, die plots wordt geconfronteerd met een wild dier. De medewerkers van Gran Hermano zijn eerder in slaap gesukkeld, en zijn dus nu te laat om de bewoner te redden, en de bewoner weet maar net het vage lijf te redden. 1 – 0 voor de stier.
Het was een leuke traditie om te zien. Afgelopen weekend was ik in Guadalajara met Ana en een groot aantal van haar vrienden. Lekker een weekendje in een huisje in de bossen. Lekker oud Spaans eten en oude Spaanse tradities (zie titel) meemaken en ook nog eens een leuk verhaal.
We vertrekken vrijdag avond. Ik, Ana en Piedad. Piedad rijdt want we gaan met haar auto. Ana is de navigator. Ik zit voor spek en bonen achterin. In het begin gaat het allemaal heel goed. We verlaten Madrid zonder problemen en cruisen richting de bestemming. Maar maar dan, zo’n 40km voor de bestemming gaat het fout. Er was perfect gereden en perfect genavigeerd, maar niemand lette op het brandstof niveau, dus de tank was kurkdroog. Ai!
In het gehucht waar we op dat moment waren was geen tankstation en het dicht bijzijnde tankstation dat nog open was was ongeveer 45 km ver weg. Telefoons werkte niet dus hadden we een probleem. Uiteindelijk zijn we toch gered door flink wat bemiddeling door Ana en hebben we een lift kunnen regelen van de mensen die reeds in de vakantiebungalow zaten.
De meeste mensen zijn tegen en op zich is dit ook goed te begrijpen, maar ik wilde het toch graag zelf zien. Een gevecht tussen mens en dier, waarbij beide flinke risico’s lopen. Als de oude Romeinen ervan kunnen genieten, en de Spanjaarden ook, dan moet het toch wat zijn. Maar helaas, het stierengevecht dat ik heb bijgewoond was niet bijster spectaculair. Erger nog, er waren 6 stieren die het tijdelijke voor het eeuwige inruilde, maar alleen op een manier die totaal niet spectaculair of vermakelijk was.
De stappen waren als volgt:
Tsja, het is een traditie. De stier heeft ongetwijfeld een goed leven gehad maar toch denk ik er het mijne van. Voor mij geen stierengevechten meer.