Toen en nu, Bert en Adrie. De fotos zijn gemaakt op exact dezelfde plek met 35 jaar verschil, maar vooruitgang is niet te stoppen, dus is alles nu anders.
De oude doos
Beantwoorden
Categorie archieven: Familie en vrienden
Vaderdag
Het is vandaag vaderdag in Spanje. Van Alex (met hulp van zijn moeder) kreeg ik deze prachtige foto! Ik was natuurlijk hardstikke blij met dit mooie kado. Op de foto zijn we bij het Canteras strand en Alex is net de buurt aan het observeren.
Terug naar Leiden
Het is een lastige situatie in Spanje. De werkeloosheid is heel erg hoog, en als je geluk hebt en je hebt een baan, dan is er ontzettend veel onzekerheid. Na jaren gewerkt te hebben krijgen vele mensen maandcontracten aangeboden. Ben je aan het eind van de maand ziek, dan ben je automatisch je baan kwijt.
Na flink wat overleg hebben we besloten dan het voor onze familie het beste is om voor zekerheid te kiezen. Een zekerheid van twee inkomens, in deze vreemde tijden van crisis. Na het al maanden zoeken naar werk hier in Gran Canaria heb ik een poging gewaagd in Nederland en dat was een schot in de roos. Na het opsturen van mijn CV en een belletje had ik een week later een contract voor een half jaar. Mijn salaris is meer dan drie keer dat in een vergelijkbare functie hier in Spanje.
Natuurlijk is het een hele moeilijke beslissing geweest. Mijn familie blijft (voorlopig) in Las Palmas en we gaan kijken hoe we onze toekomst samen gaan invullen. Ik keer terug naar Leiden en begin 1 April met een nieuwe baan. Het positieve gevoel dat ik terug keer naar mijn roots, mijn familie en mijn vrienden wordt overschaduwd door het naderende afscheid van Alex en Ana, ook al is het tijdelijk en zijn er zeer veel eenvoudige manieren om contact te houden. Voorlopig zal ik Alex niet meer midden in de nacht zijn flesje met melk kunnen geven en dat doet pijn.
Het is een grote stap maar we hebben er vertrouwen in dat het voor ons nu de beste stap is. Ik ga weer terug naar Leiden (eerst een tijdje Noordwijkerhout) en daarna zien we wel hoe de toekomst zich vormt. Tot zeer binnenkort!
Trap op
Vorige week had Alex weer een controle. Tegelijkertijd kreeg hij weer een paar vaccinaties ingespoten. Tijdens de controle werd ons gevraagd of Alex ook trappen kon beklimmen. Dat hadden we niet echt bewust met hem gedaan alhoewel Alex wel af en toe met een helpend handje een trap op of af wilde, maar toch beantwoordde we dat een trap voor Alex geen probleem was. Een paar dagen later bleek dat hij ook alleen geen enkel probleem had met klimmen!
Op bezoek
Wat gaat de tijd toch snel. Helemaal als er familie op bezoek is. Alex was helemaal door het dolle vanwege het bezoek van zijn neefje en nichtje en oom en tante en wij natuurlijk ook!
Mamma
Alex zegt aleen tijdje pappa, maar hij heeft nu ook mamma goed onder de knie. Hij weet zelfs dat zijn moeder Ana heet.
Ziek
Na ons geslaagde bezoek aan Madrid is Alex helaas flink ziek naar huis terug gekeerd. In het vliegtuig liep zijn temperatuur langzaam maar zeker op tot rond de 39 graden. Met natte doekjes hielden we zijn inactive lichaam koel. Na de landing zijn we direct naar het ziekenhuis gereden, en daar kreeg Alex al snel een flinke shot met antibiotica.
Het is nu een paar dagen later en Alex laat langzaam aan verbetering zien. Hij slaapt nachts weer en hij speelt zelfs weer al en toe. Wel is hij nog steeds erg huilerig en moet hij geregeld vastgehouden worden.
Alex en de krokodillen
Na het uitblijven van het einde van de wereld kreeg Alex opeens de neiging om wat meer risico te nemen. Hij wilde op bezoek bij een flink aantal krokodillen. Gelukkig is er hier op Gran Canaria een groot krokodillen park (cocodrilo park) nabij Agüimes waar ongeveer 300 krokodillen rond lopen. Tijdens ons bezoek mochten we ook nog een paar krokodillen aanraken en dat vond Alex hartstikke leuk. Ook de andere dieren in het park zoals de kippen, konijnen, papegaaien, slangen, herten, apen zorgde ervoor dat Alex zijn ogen uit keek. Sommige van de dieren, zoals de kippen en konijnen, leken een groot risico te hebben om op het menu van de krokodillen te eindigen, maar dat zou ook een foute inschatting van mij kunnen zijn.
Het park zelf was een beetje vreemd. Het omgekeerde bijna van een normale commerciële attractie. De toegangskaartjes waren goedkoop en het eten en drinken had een normale prijs. Het park was voldoende groot om een paar uur te verblijven. Het park is op zaterdag gesloten maar de rest van de week open van 10:00 tot 17:00. Om 1 uur worden de krokodillen gevoerd en hierna is er een clown voor de kleintjes.
Verrassend, het personeel was niet commercieel getraind maar zowaar ‘echt’. De jongen die onze foto moest nemen met een paar papegaaien zag maar af van de foto en vertelde vol overgave over zijn papegaaien. Eentje beet af en toe en de ander was een vrouwtje die door mannen vast gehouden kon worden, maar door vrouwen niet. We mochten de papegaaien allemaal even aaien en konden onze weg vervolgen.
Een wat oudere Canarier die op het park werkte wist ons te vertellen over zijn relatie met een van de apen. Hij had in al zijn tijd daar blijkbaar met de aap Judith een relatie opgebouwd, en nu vertrouwde hij op de aap, en de aap op hem. Iemand die met zo veel emotie over een aap praat en ook nog eens met de aap in discussie gaat, dat zie je niet vaak.
We vonden het park allemaal erg leuk en gaan zeker nog een keertje langs.
Alex en het einde van de wereld
Toen we Alex vertelde over een mogelijk einde van de wereld was hij toch een beetje geschrokken. Snel trok hij zijn camouflage pak aan.
Jamón
Alex is inmiddels zijn eerste verslaving tegen gekomen. Een typisch Spaanse verslaving zelfs, jamón! In Spanje is het normaal dat zelfs vegetariërs een uitzondering maken voor jamón en vol overtuiging en zonder probleem een plakje gezoutte varkenspoot eten.
Alex heeft de smaak ook te pakken en is geregeld bezig met het bekijken van de varkens poot en vraagt geregeld een klein mini plakje lekkere jamón. In Spanje heerst de overtuiging dat hun jamón zo’n beetje het meest gezonde is dat er is, dus is zijn huidige vlees verslaving helemaal geen probleem.