Een stamhouder is de oudste zoon van de oudste zoon. Dit is degene die de familienaam in stand houdt. Recent vernam ik dat deze ere titel op mij van toepassing was. En omdat ons kind een zoon is, is ook hij een stamhouder.
Hier een mooie foto met de drie stamhouders van de familie Berg.
Eindelijk thuis. Er was een erg prettige gevoel om weer thuis te komen. Voor Alex was het de eerste keer dat ie ‘thuis’ kwam, en dat bijna twee en een halve maand na zijn geboorte. Eventjes geen drukte meer.
Het bevalt Alex erg goed in Las Palmas. Na zijn koude ervaringen in Nederland was hij duidelijk blij verrast met het klimaat. Goed, af en toe laat hij nog goed van zich horen, maar er heerst ook een soort van rust.
Pas ontdekt, Steve Hughes, een erg goede Australische komiek.
Eindelijk! Vandaag begint eindelijk mijn vakantie. Op naar Madrid om weer samen bij mijn familie te zijn.
Door de vervroegde bevalling heb ik bijna een maand lang mijn zoontje moeten missen en alhoewel ik via fotos en de telefoon toch op de hoogte bleef van de gebeurtenissen was het een erg vreemde situatie. Maar hier is nu gelukkig een eind aan gekomen. Tijdens mijn afwezigheid is de kleine gegroeid van bijna 3 kilo naar ruim 4 kilo. Een groei van 33% die ik heb moeten missen.
Vanaf vanavond zijn we weer een gezinnetje. Vanavond begint eindelijk echt mijn nieuwe leven als vader, een leven met een beetje kleur. Ik heb er zin in! Eerst zijn we een tijdje in Madrid. Hierna, als alles goed gaat met de kleine, vertrekken we 10 dagen naar Nederland en tot slot gaan we allemaal terug naar ons huis in Las Palmas.
Nu eerst op naar Madrid. Vergezeld met wat speeltjes, een Jip en Janneke voorleesboek en ons eigen boek. Ik hoop alleen dat mijn zoon zijn vader nog herkent.
In tegenstelling tot Nederland bestaat Buckler bier nog gewoon in Spanje. En Buckler sponsort eind deze week een bierrun.
Een hardloop wedstrijdje over het strand van rond de zes kilometer. Helaas is de wedstrijd precies de dag voordat ik naar Madrid vertrek, dus ik denk niet dat ik mee zal doen.
Het vreemde van dit hardloop gebeuren is echter de publiciteit. Zo her en der hangen professionele posters en er is uiteraard een website. Deze website was even schrikken. Zelden heb ik zo’n gedrocht van een website gezien. Er wordt een bankrekening nummer gegeven waar je je geld kan storten en een melding dat de wedstrijd ergens na 7 uur begint. Verder zijn er een aantal lege pagina’s en dat is het dan.
Er wordt nog gemeld dat je de loop op blote voeten en in zwembroek dient te lopen. Er zal dus wel geen tijd gemeten worden en waar sla je dan je spullen op? Riekt naar een of andere manier om geld uit je zak te kloppen. Maar goed, ik ben wel benieuwd en misschien wandel ik er vrijdag nog even langs om een kijkje te nemen.
Dit weekend was ik van plan om met een aantal vrienden de Gran Canaria wijn route te volgen.
Alhoewel ik totaal geen kenner ben, mag ik op zijn tijd graag een glaasje wijn drinken. En laat Gran Canaria nu een geschiedenis hebben waar het verbouwen van druiven en wijn productie. Tussen de 16de en 18de eeuw was wijn het belangrijkste exportproduct.
Inmiddels is wijn totaal niet meer van belang voor de locale economie, maar er resten nog een paar locaties nabij de hoofdstad Las Palmas waar nog steeds wijn gemaakt wordt.
Toeristisch gezien wordt dit aspect van Gran Canaria langzaam maar zeker steeds meer naar voren geschoven, maar er is nog een lange weg te gaan. Er is sinds enkele jaren een wijn route. Dit is een route langs zes bodega’s in de buurt van Las Palmas. Nadeel van deze route is wel dat je er specifiek naar moet vragen bij de informatie punten voor toeristen en daarna moet je zelf overal achteraan. Zelf bellen, afspraken maken en op bezoek.
Gelukkig hoef je tegenwoordig niet onvoorbereid op bezoek te gaan. Een document voor het op waarde schatten van de wijn is handig om mee te nemen.
Maar uiteindelijk was het toch weer een typisch Spaans gebeuren. Als je gaan Spaans spreekt valt er zelfs helemaal niet te communiceren. Van de 6 bodega’s waren er 2 niet te bereiken. Eentje was dicht, een andere was alleen geïnteresseerd in grote groepen, de derde was te bezichtigen van 17:00 tot 20:00, maar alleen op een zaterdag en de laatste vertelde me dat ik vanaf Oktober welkom was.
Dat zet natuurlijk geen zoden aan de dijk en we hebben de wijn tocht maar afgeblazen. Niet vreemd dat ze deze wijn route redelijk onder de pet houden. Over een paar maanden ga ik nog een poging wagen.
Dit weekend ben ik op en neer naar Madrid geweest. Eventjes Alex bekijken. Het was heel erg leuk om de kleine weer eventjes vast te kunnen pakken. Hij weegt inmiddels een 3700 gram. Hij is niet meer zo dun en lijkt een stuk langer en zijn donkerblauwe ogen worden steeds lichter blauw. Een prachtig kindje.
Helaas ben ik inmiddels weer thuis in Las Palmas en is het uit met de pret. De kleine zal nog twee weken alleen voor zijn moeder moeten zorgen en daarna kom ik heb weer helpen. Hopelijk gaan die twee weken een beetje snel.
Dat was even schrikken. Na de geboorte van Alex kreeg ik een klein boekwerkje in mijn handen gedrukt. De handelingen die uitgevoerd moesten worden om het kindje als Spanjaard aan te melden. Deze handelingen zouden als uiteindelijk resultaat zijn Spaanse identiteitsbewijs moeten hebben.
Nou, ik heb het geweten. De twee vrije weken die ik had na de geboorte zijn volledig besteed aan het op en neer reizen naar verschillende instanties. In Alcala, waar Alex geboren was. In Alcorcon waar we na de geboorte verbleven. In Las Palmas waar hij bij ons ingeschreven moest worden.
Vandaag is de kleine precies één maand. Hij is inmiddels ingeschreven bij de gemeente. Hij heeft ook recht op medische zorg. Ana heeft recht op een paar vrije maanden en ik heb mijn twee vrije weken kunnen rechtvaardigen. Wat ons nog rest zijn een paar tochtjes naar het gemeentehuis in Las Palmas en in Alcorcon om een identiteitsbewijs te verkrijgen. Dit zou de laatste stap moeten zijn en dan is er de mogelijkheid om te vliegen. Naar Nederland en daarna naar huis in Las Palmas.
Wat me daarna nog rest is het verkrijgen van het Nederlander-schap. Hiervoor staat een ambtelijke beschrijving op de site van de Nederlandse ambassade in Spanje, maar hier wordt het een en ander niet echt duidelijk door. In oktober ben ik weer in Madrid en ga ik maar eens even langs bij de ambassade. Mocht dat niet helpen dan kan ik daarna nog een poging wagen in Nederland.
Alex is al aardig gegroeid en gelukkig stuurt Ana mij af en toe een paar fototjes zodat ik op de hoogte blijf van de ontwikkelingen in deze maand dat ik van mijn zoon gescheiden ben. Hier Alex’ variant van Blue Steel.
Onze tak van de Berg familie groeit als kool. Twee jaar geleden begon de familie expansie met de kleine Annabel en nu… nu hebben we een enorme groei aan zonen. Eerst drie weken geleden onze zoon Alex en vandaag in de vroege ochtend is Jack Robert geboren. Het Berg-imperium komt eraan!
Jack is geboren om 3:19 en weegt een indrukwekkende 3750 gram! Onze felicitaties gaan naar vader Bert, moeder Sally en grote zus Annabel!!