Dankzij Ammer, Barbara en Lucas hebben we twee eendjes die meezwemmen in de wildwater baan in Zoetermeer in de DuckRace.
Wie weet winnen we een vette prijs, maar ook al winnen we helemaal niets hoop ik wel dat ze ergens een filmpje online zetten, want een race van rond de 10.000 eenden is natuurlijk erg leuk om te zien.
YouTube was altijd de perfecte plek om even snel een filmpje te kijken, maar het noodlot heeft toegeslagen.
Vandaag wilde ik wat beeldmateriaal zien van de tsunami in Samoa die werd veroorzaakt door de aardbeving in de Stille Zuidzee. Mijn zoektocht leverde direct resultaat op, maar helaas geen enkele grote golf. Alleen maar amerikanen die aan het praten waren over de ramp, met twee lagen reclame over de pratende amerikaan. Tsja, dan kan je toch niet anders dan op zoek gaan naar een alternatief.
En dan het goede nieuws. Annabel is geboren. Om ongeveer 05:30. Het was een erg lange dag voor vader Bert en moeder Sally. Wat later vandaag drinken we de champagne wel, want het is nu een beetje vroeg. Van harte gefeliciteerd!!!
update: de tijden zijn niet helemaal exact, dit vanwege het tijdsverschil, de vertraging in berichtgeving via de tussenpersoon ‘mijn moeder’ die ons perfect op de hoogte houdt en de kersverse vader die heel netjes rekening hield met het feit dat niet iedereen rond twee uur ‘s nachts wakker is. Uiteindelijk is de tijd van geboorte rond de 01:45. Haar gewicht was rond de 3500 gram.
24:00 Tsja, morgen weer werken, dus ik ga toch maar slapen.
18:00 Mijn ouders zijn inmiddels weer thuis. Blijkbaar is er 7 cm ontsluiting, bij 10cm vind de geboorte plaats.
16:00 Mijn ouders zijn het huis al aan het versieren in roze. Volgens Ana kan het nog tot 24 uur duren na het breken van de vliezen. Eventjes geduld hebben dus maar.
14:55 Vliezen gebroken. Ergens ben ik best blij dat ik een man ben, want dan hoef ik nooit een bevalling van een hele dag mee te maken (alleen als bijstaander misschien, maar niet als bevallende)
13:29 Wat een stress. Het is nu al middag en nog steeds geen nieuws. Ook thuis (in Noordwijkerhout) zitten mijn ouders vol spanning te wachten.
07:43 Deze ochtend belde mijn moeder. Mijn broertje en zijn vrouw zijn naar het ziekenhuis vertrokken in het holst van de ochtend, en naar alle waarschijnlijkheid zullen ze vandaag een dochtertje hebben. Hardstikke leuk natuurlijk, ook voor ons, want we worden oom en tante (of tio/tia, uncle/aunt)!
Een van mijn favorite genres is science fiction en ik ben altijd onder de indruk hoe de auteurs van een verhaal het toch weer voor elkaar krijgen om iets origineels te verzinnen. Maar dat blijkt helemaal niet zo moeilijk. Er zijn programmas en schemas die een hele verhaal uitlijn genereren. Zo vond ik een schema om een science fiction verhaallijn te genereren.
Hier is er eentje die ik gemaakt heb in flash aan de hand van dit schema. Misschien maak ik binnenkort een Nederlandse versie.
Van vroeger kan ik me nog herinneren dat ik wel eens een stripboek van Paling en Co. las. Een enorm druk getekende strip waarbij ik als klein ventje altijd goed kon lachen om de eenvoudige (grove) humor.
Spanje blijkt de bakermat van ‘Paling en Co.’, hier bekend als ‘Mortadela y Filemon’, en om hun x-jarige bestaan te vieren was er een jubileum uitgifte gemaakt. Deze heb ik op de kop kunnen tikken met achterliggend idee om mijn nostalgische herinneringen aan ‘Paling en Co’ weer eens te herleven.
Maar al direct met de kaft ben ik in de war… hoeveel jaar bestaan ze nu.. 35 of 50?
‘had je voor het uitblazen van de kaarsjes niet een andere vermomming uit kunnen kiezen?’
Halverwege ben ik nu in dit boek van Haruki Murakami en ik ben tot dusver erg onder de indruk. Het boek leest erg gemakkelijk en op een of andere manier raak je verdwaald in het verhaal dat verdacht veel weg heeft van een paddo trip. Alhoewel er verschillende absurde zaken in het boek plaatsvinden lijkt het alsof het allemaal de normaalste zaak van de wereld is.
Ik moet nog een half boek lezen, maar ik vermoed dat het een erg goed boek zal blijken, dus kan ik ‘The Wind-Up Bird Chronicle‘ zeker aanraden.
Zo af en toe maak je toch wat mee, zoals vorige week. Een vriendin van ons heeft een tijdje geleden haar relatie op de klippen zien lopen. Een paar weken later verloor ze haar baan en daarna besloot ze (uiteraard na goed overleg) voorlopig haar intrek te nemen in onze extra kamer. De hele huisraad werd verhuist en nu staat ons balkon vol met spullen. Van extra messen en vorken tot een opblaasbare kano.
Ach ja, als we op die manier iemand kunnen helpen is dat natuurlijk geen probleem. Deze huisgenoot ging echter deze week op een kleine zeilvakantie. Lekker varen met een groot jacht. Ze zou maandag weer terug naar huis keren, maar lijkt nu van de aardbodem verdwenen.
Ondertussen kwamen een aantal vrienden uit Nederland op bezoek in het zuiden. Gezellig bijna iedere dag naar het zuiden om te genieten van het lekkere weer, de tapas, te spelen met de kleine en iedereen weer even zien. Erg geslaagd en na dit bezoek kan ik in ieder geval zeggen dat de uitdrukking ‘Lekker weer‘ een geheel nieuwe betekenis heeft gekregen.
Tegelijkertijd hebben andere vrienden hier in Las Palmas net een huis gekocht. Dat moet gevierd worden, maar wanneer… Dit hebben we maar even uitgesteld.
Ook tegelijkertijd is een andere vriendin op bezoek uit Indonesië. Haar relatie loopt ook op de klippen en een paar dagen verblijft ze in de kamer van de meid die toch aan het zeilen is, met haar hele hebben en houden in onze woonkamer (gelukkig niet veel).
Al met al een erg drukke week dus. Wel erg leuk om al de hectiek mee te maken en dat na een tijdje alles weer lekker zoals het oude is. Misschien is het toch helemaal niet zo’n slecht idee om eens verder uit te zoeken of we hier onze entrepreneur-schap op een of andere manier kunnen uitbuiten met een huisje of excursies voor vakantiegangers.
Dankzij een vriend die zich eigenlijk met zijn scriptie had moeten bezighouden ben ik begonnen met het spelen van FarmVille. Een spelletje dat via de facebook site gespeeld kan worden en waarbij je moet ploegen, zaaien, oogsten en verkopen. Hoogst eenvoudig maar toch best leuk om te spelen.
Helaas is het hier op het vakantie eiland geen goed idee om verslaaft te raken aan een ‘binnenactiviteit’. Nu kijken hoe ik van mijn FarmVille verslaving ga afkomen.
Na jaren en jaren (volgens mij was ik 6 of 7 jaar) ben ik weer eens in agualand geweest. In het zuiden van Gran Canaria. Het was een erg leuk park, alleen wat kleiner dan in mijn herinnering. Volgens mij waren bijna alle attracties nog hetzelfde als toen we er vroeger geweest waren. Het enige wat ik me niet herinnerde van vroeger was de gloeiend hete steentjes waarover je heen moest lopen om naar de start van de glijbanen te komen. Ook was de sluitingstijd aan de vroege kant. Rond 6 uur moest iedereen het park uit.
Al met al een geslaagd uitje en gelukkig had ik factor 50, want van schaduw was weinig sprake. Ondanks de prijzige entree van rond de 20 euro (als je een kortingskaartje hebt van 6 euro, die je in bijna iedere supermarkt kan verkrijgen) is dit park zeker de moeite waard. Neem wel een paar slippers mee als je je voetzolen niet wil verbranden.