Vandaag (en gister) ben ik in Moab. Een stadje, dat bijzonder veel weg heeft van een extreem klein gehucht, in de buurt van de Arches. Dat zijn stukken steen met een gat erin, en daar je dus onderdoor kan lopen. Gister was ik onderweg naar Salt Lake City, maar op een parkeerterreintje annex mooi uitkijkpunt kwam ik een paar ex-Nederlanders tegen die me wisten te vertellen dat ik inderdaad nooit naar Detroit had moeten gaan, en dat Salt Lake eigenlijk maar een saaie boel is, en dat ik beter richting het zuiden kon rijden, met hetzelfde einddoel, Vegas.

Eenmaal ik Moab aangekomen (gister dus) eerst een bibliotheekje gezocht waar ik kon internetten, en daarna naar het visitors center, om na te gaan wat er allemaal te doen is hier. Blijkt de gast die daar werkte ook Nederlander! En het grappige is dat zodra ik meer dan drie woorden Engels zeg, ze door hebben dat ik Nederlander ben, en dan vinden ze het leuk om zelf ook Nederlands te praten, wat bijzonder cool klinkt :-p

Goed, die Nederlandse visitor gast wist mij dus te vertellen dat ik a.b.s.o.l.u.u.t. een bepaalde arch moest zien tijdens zonsondergang om 20:30. Ik daar dus heen, kaartje gekocht, en de ingeschatte 45 a 60 minuten gelopen in 33 minuten :-p. Kom ik daar aan, is het bijzonder mooi, maar ook bijzonder kut weer. Het waait enorm en in de verte overal onweersbuien en regen. Goed, ik wachten tot de zonsondergang, begint het gewoon te regenen :-(. En dat terwijl in ieder blaadje dat je hier kan krijgen vermeld staat dat je ALTIJD water bij je moet hebben, omdat je anders dood gaat van uitdroging. Toen ben ik m dus maar weer snel gepeerd.

Vandaag de andere arch bekijken… dat zou de grootste van de wereld moeten zijn. Die arch van gister was de mooiste volgens de utah-kenners.

Vandaag in Utah gearriveerd. In een of ander vaag klein gehucht. Straks ff een motel/inn/hotelletje zoeken, en dan kijken of er nog wat te bekijken valt. Bij de biep hier heerst een keihard regime van maximaal 15 minuten internetten.. zeikerts

De Rocky Mountains waren erg cool! Maar helaas geen beren of tijgers of zo gezien. Na de tocht door het brute park aanbeland in een hotelletje dat eigenlijk bedoeld was voor skiërs en boarders. Aangezien er nu nagenoeg geen sneeuw lag was er echter plenty ruimte.

Het coole van dat hotelletje was echter het welkomstpakket.
· Van dat ontbijt serial spul
· Een energie reep
· Een huid crème tubetje
· en… jawel… medicijnen!

Ik ben dus nu de gelukkige eigenaar van 4 aspirine/cafeïne mixen en vier extra sterke pijnstillers :-)

Ik heb ze ook nog maar niet opgegeten, en denk dat ik ze ga bewaren voor het boarden :-p

Straks ff kijken bij de rocky mountain.

Jaaaaahhaaaaaa, het is me gelukt… :-D In de nabije omgeving van Denver is het me geluk om goud te vinden… Weliswaar maar 3 stukjes, allen zijn kleiner als in de GoldStrike, maar toch.

Ook gemerkt dat mijn klokjes weer allemaal een uur vroeger gezet moesten worden.

Na het goud zoeken een tocht door de ‘Caves of the Wind’ gemaakt. Alleen hoorde je er amper wind door de grot waaien, en waren de meeste stalactieten en -mieten in het verleden al door toeristen afgebroken, en nu door hek constructies beschermt.

Van Kansas City naar Denver is een enorm stuk, zeker op de kaart van Amerika die ik heb/gebruik, maar desondanks is het geen twee dagen rijden zoals ik had verwacht en heb zitten rondbazuinen, maar is het in acht uurtjes makkelijk te doen.

Als klein mannetje kan ik me nog goed herinneren dat mijn vader een keertje een soort zeemanskoeken had meegenomen. Dit waren een soort brokken gebakken deeg van een centimeter dik, en 6 a 8 centimeter in doorsnee. Zodra je een hap nam van zo’n ding (wat bijzonder moeilijk was gezien de keiharde samenstelling) wist het totaal smakeloze deeg al het vocht in je mond op te nemen. Hierna ging het door naar je maag, waar zelfs een klein beetje ervoor zorgde dat mogelijke hongergevoelens acuut verdwenen.

De reden voor het voorafgaande verhaal is dat ik voor mijn enorme reis naar Denver mezelf had voorbereidt door brood klaar te maken. Van die ronde donut-achtige stukken brood met ham, kaas en sla. Maar na de eerste hap had ik door dat dat een vergissing was. Dat brood smaakte echt als zo’n zeemanskoek, met als enige verschil dat er een ranzig zoetige bijsmaak bij was.

Kansas uitrijden was trouwens wel cool, opeens kwam ik in een gebied terecht waar allerlei kleine olie-op-pomp-apparaten stonden. Die hadden echt een hoog wil-ik-ook gehalte.

Eenmaal in Colorado waren de olie-op-pomp-apparaten verdwenen, en was er alleen nog maar gras te bekennen… Echt enorme hoeveelheden gras.

Kansas City is saai. Maar goed, ik heb wel eindelijk een digitale camera aangeschaft, dus dat belooft een toename aan foto’s. Het weer is bijzonder matig.. grijs en af en toe zelfs regen. Volgens the weather channel is het een all time low voor dit gebied rond deze tijd.

Tsja, ik kan het niet helpen. Ik moet er gen-technisch gewoon op letten. In de USA heb ik inmiddels al plenty Hummers zien rondpoken. In Detroit heb ik een kar gezien met enorme velgen en, jawel, spinners!

Verder heb ik nog geen enkele smart kunnen aanschouwen, en al helemaal geen carvers.

Flitspalen kennen ze volgens mij hier totaal niet, en laserguns ook niet. Het enige wat de agenten hier doen is rondjes rijden over de snelwegen, en zo af en toe een snelheidsovertreder aan de kant zetten. Dit aan de kant zetten is mij nog niet overkomen. Wel heb ik gemerkt op een stukje minder druk snelweg dat ik mijn autootje in de kickdown redelijk vlot tot de maximum snelheid op de snelheidsmeter kan krijgen. Dit is weliswaar maar 180kmpu, maar toch, het geeft een goed gevoel om die snelheidsnaald op de teller over de max heen te zien staan.

Little Rock is een centrumpje, met daaromheen extreem grote hoeveelheden winkels. Een winkel was zo groot als drie voetbalvelden en verkocht alleen maar nepbloemen. Echt onvoorstelbaar veel van die nepshit. Een andere zaak was als een gamma/karwei bij ons, maar dan groter, en als je daar binnenstapte zag je als eerste een groot scala aan trekkertjes die je kon aanschaffen.

Uiteindelijk heb ik alleen maar een bruut coole pet aangeschaft, die licht geeft in het donker, en die ik zal aantrekken tijdens het boarden, mits ik de moed kan opbrengen :-p

Hmmm, blijkbaar ben ik een paar dagen geleden een tijdszone overschreden, want opeens bleek dat al mijn klokken (= telefoon en klokje in kar) een uur voor liepen. Vaag was het, want ik kwam er maar geleidelijk achter, terwijl je normaal in het vliegtuig al de tijd gerelateerde zaken kan goedzetten. Maar het is dus nu voor mij weer een uur vroeger geworden, wat het verschil met nederland al op zo’n 7 uur zet.