Alex lacht weer, want na een week is zijn moeder weer thuis. Uiteraard hij heeft ook gelachen toen ik hem verzorgde deze afgelopen week, maar het weerzien van zijn moeder deed hem zichtbaar goed.
Weer een weekend fulltime vader
Ana was uit het ziekenhuis ontslagen, om met een flinke hoeveelheid medicijnen, en een dieet dat garant staat voor flink afvallen, thuis tot rust te komen. Het niet strikt opvolgen van het dieet had als direct gevolg een enorme pijn in haar gal. De medicijnen zouden voldoende moeten zijn om haar lichaam te stabiliseren, zodat haar enorm opgezwollen gal weer tot opereerbare proporties zou terugkeren.
Een paar dagen ging het goed, maar helaas had Ana vandaag weer flinke koorts. Het ging richting de 39 graden, dus dat resulteerde in een snelle tocht naar de eerste hulp en wederom is Ana opgenomen. Ze gaan nu andere antibiotica proberen, waardoor ze de borstvoeding verder kan vergeten.
Jammer, maar er is niets aan te doen. Gelukkig heeft ze geen hevige pijnen meer. En voor mij is het enige wat rest weer een weekendje vaderen en duimen dat alles met Ana goed gaat.
Hand-oog coördinatie
Een paar dagen geleden hebben we gevierd dat Alex drie maanden is. Drie maanden waarin Alex ontzettend veranderd is. Hij groeit indrukwekkend snel en hij is zich inmiddels bewust van de zaken die zich in zijn buurt begeven.
Sinds een paar dagen is Alex zelfs in staat om een beertje dat in zijn buurt hangt uit de lucht te pakken, en hup, naar zijn mond te bewegen om met zichtbaar genoegen eens flink aan de beer te likken.
Als kersverse ouders zijn we uiteraard reuze trots.
Galsteen
Het afgelopen weekend was flink hectisch. Ana had al een tijdje flinke pijn in haar rug en nu blijkt de oorzaak een aantal galstenen te zijn. Na het laatste onderzoek hebben ze Ana direct opgenomen en nu ligt ze aan een infuus van antibiotica. Voeding krijgt ze ook via een infuus.
Ik ben de afgelopen week fulltime huisvader geweest. Met zo’n kleine en mijn vrouw in het ziekenhuis heb ik mijn handen vol. Ana ligt om onduidelijke redenen in een afdeling met besmettelijke ziekten, dus de kleine Alex mag niet langs op bezoek en dat maakt een bezoekje ook voor mij lastig. Al met al een erg vervelende situatie.
Maandag verwachten we dat Ana weer richting huis kan. Zeer waarschijnlijk met een speciaal dieet waarbij alle vetten vermeden moeten worden en een afspraak voor een operatie waarbij de hele galblaas verwijderd zal gaan worden. Morgen dus hopelijk meer over hoe Ana’s behandeling eruit gaat zien.
Stamhouder
Een stamhouder is de oudste zoon van de oudste zoon. Dit is degene die de familienaam in stand houdt. Recent vernam ik dat deze ere titel op mij van toepassing was. En omdat ons kind een zoon is, is ook hij een stamhouder.
Hier een mooie foto met de drie stamhouders van de familie Berg.
Eindelijk weer routine
Eindelijk thuis. Er was een erg prettige gevoel om weer thuis te komen. Voor Alex was het de eerste keer dat ie ‘thuis’ kwam, en dat bijna twee en een halve maand na zijn geboorte. Eventjes geen drukte meer.
Het bevalt Alex erg goed in Las Palmas. Na zijn koude ervaringen in Nederland was hij duidelijk blij verrast met het klimaat. Goed, af en toe laat hij nog goed van zich horen, maar er heerst ook een soort van rust.
Koffie faal
Mijn koffie plant heeft een lastige tijd achter de rug. Eerst werd ons balkon geschilderd en het geregeld verplaatsen van de koffie plant had als gevolg dat 90% van de koffie bonen-in-spe er de brui aan gaven. Hierna was ik een maand afwezig vanwege de geboorte van Alex. Het gevolg was dat de resterende koffie bonen volledig uitgedroogd waren.
De uitgedroogde koffiebonen heb ik geprobeerd te zaaien, met als doel een paar nieuwe koffieplanten te verkrijgen, maar helaas, mijn vrouw heeft de zaadjes met pot en al bij het vuil gegooid in een schoonmaak opwelling. Ik heb nog een paar mini-boontjes gezaaid, maar ik zie het somber in. Volgend jaar nog maar weer een keer proberen.
Gay, the new straight
Pas ontdekt, Steve Hughes, een erg goede Australische komiek.
Nederland
Inmiddels zijn we in Nederland aangekomen. Alles gaat goed en we zijn flink aan het genieten van onze vakantiemaand. Nederland is koud. Veel kouder als in mijn herinneringen, maar het is prettig om weer Nederlands om mij heen te horen als ik door de straat lopen.
Reünie
Eindelijk! Vandaag begint eindelijk mijn vakantie. Op naar Madrid om weer samen bij mijn familie te zijn.
Door de vervroegde bevalling heb ik bijna een maand lang mijn zoontje moeten missen en alhoewel ik via fotos en de telefoon toch op de hoogte bleef van de gebeurtenissen was het een erg vreemde situatie. Maar hier is nu gelukkig een eind aan gekomen. Tijdens mijn afwezigheid is de kleine gegroeid van bijna 3 kilo naar ruim 4 kilo. Een groei van 33% die ik heb moeten missen.
Vanaf vanavond zijn we weer een gezinnetje. Vanavond begint eindelijk echt mijn nieuwe leven als vader, een leven met een beetje kleur. Ik heb er zin in! Eerst zijn we een tijdje in Madrid. Hierna, als alles goed gaat met de kleine, vertrekken we 10 dagen naar Nederland en tot slot gaan we allemaal terug naar ons huis in Las Palmas.
Nu eerst op naar Madrid. Vergezeld met wat speeltjes, een Jip en Janneke voorleesboek en ons eigen boek. Ik hoop alleen dat mijn zoon zijn vader nog herkent.