Toen: Vader Kees en zoon Adrie
Nu: Opa Kees en vader Adrie
De oude doos: 36 jaar later
Beantwoorden
Categorie archieven: Familie en vrienden
De eerste twee weken
Ze zijn voorbij gevlogen die eerste twee weken. De eerste vier dagen waren we in het ziekenhuis te gast. Dit was met kop en schouders de minst prettige situatie. Wij moesten wennen aan Alex en hij aan ons. Hierbij waren er zeer veel onzekerheden en had Ana nog erg veel last van haar operatie. Ook de enorme hoeveelheden familie (ook al was het nog zo goed bedoeld) hielpen niet mee om tot rust te komen.
Maar na een paar dagen ging het al een heel stuk beter! Ana’s melk voorziening begon op gang te komen en Ana’s infuus werd verwijderd. Toen we naar huis vertrokken (in Alcorcon) waren we allemaal erg blij. Hierna hebben we in sneltreinvaart moeten leren. Leren omgaan met een gebrek aan slaap en leren omgaan met een verantwoordelijkheid die we tot voor kort niet kende.
Bij zijn geboorte woog Alex 2500 gram. Bij het verlaten van het ziekenhuis was dit nog maar 2300 gram. Een week later toucheerde Alex al de 2640 gram en vandaag was hij zelfs al een goede 3000 gram!
Mijn twee vrije weken in verband met de geboorte zijn inmiddels voorbij. Voor een deel ben ik bezig geweest met de enorme papierberg die moest worden verwerkt. Het andere deel is gespendeerd aan mijn kersverse gezinnetje. Weinig slaap, veel zorgen en onzekerheden, maar zonder enige twijfel het mooiste en meest indrukwekkende dat me ooit is overkomen.
En nu ben ik de komende maand in Las Palmas, aan het werk, want dat moet ook gebeuren. Maar het is anders als normaal… mijn gedachten zijn nog in Madrid.
Geboorte Alex
Op 15 augustus is onze Alex geboren om 23:07 in het ziekenhuis van Alcala de Henares. Hij is een prachtige kleine baby en hij woog vlak na zijn geboorte 2500 gram met donkerblond haar en donkerblauwe ogen.
De eerste avond heeft Alex doorgebracht in een speciale afdeling want hij was tijdens de geboorte onderkoeld geraakt en maakte een beetje vreemd geluid tijdens het adem halen. De hele nacht ben ik bij hem geweest en hebben we huid-aan-huid doorgebracht. Het vreemde geluidje was al na een half uurtje verdwenen en zijn onderkoeling was snel onder controle, maar voor de zekerheid moest Alex toch tot de volgende dag onder supervisie blijven.
De 15de was een chaotische dag. Alex was ingepland voor de 24ste, maar tijdens een controle bleek dat de geboorte al aan de gang was. Ana had hier echter niets van gemerkt. Ik werd gebeld en heb in alle haast snel een ticket geboekt naar Madrid. Hier kwam ik rond middernacht aan. Een half uurtje later was ik in het ziekenhuis alwaar Alex zojuist geboren was.
Eerst eventjes bij de kleine wezen kijken en daarna naar de moeder. Het was wel even schrikken om Ana zo te zien, want ze zag er uit als een soort van geest.
De volgende dag moest Ana direct aan de slag. Opstaan na haar keizersnee was niet gemakkelijk maar toch heeft ze het moeten doen. Haar eerste blik op de kleine Alex maakte veel goed; er verscheen weer een glimlach op haar gezicht. Na een paar dagen konden we het ziekenhuis de rug toekeren en momenteel zijn we lekker thuis, kijken hoe het gaat en proberen een dagelijkse routine te vinden.
Enkele fotos van onze zoon:
Update: Nog meer fotos van de kleine Alex.
Versneld aftellen!
Er stonden nog 9 dagen op de teller, maar daar is opeens verandering in gekomen. De geboorte vind vandaag plaats, of heel misschien morgenochtend. Ik vertrek met de eerste vlucht richting Madrid. Waarschijnlijk zal ik de geboorte moeten missen… maar misschien heb ik geluk.
Tweetalig
De kleine zal er niet aan ontkomen. Zijn opvoeding zal plaats gaan vinden in het Spaans en het Nederlands. Gelukkig blijkt dit ook positieve gevolgen te hebben voor de kleine. Voor ons was het erg eenvoudig om tot dit besluit te komen.
- Mijn Spaans is vloeiend maar nog steeds verre van perfect, ook al is het voor een Spanjaard perfect te begrijpen. Het lijkt ons beter dat de kleine niet mijn fouten overneemt.
- De helft van zijn familie (opa, oma, oom, tante, nichtje, neefje) is Nederlands en hiermee moet de kleine uiteraard kunnen communiceren.
De verdeling van de talen is simpel. Ik spreek mijn moedertaal Nederlands, en Ana de hare, Spaans. Ik ben benieuwd of de tweetalig opvoeding ook gevolgen zal hebben voor Ana. Wellicht zal ook zij nu wat extra inspanning leveren om toch op zijn minst te begrijpen waar het over gaat als ik in Nederlands spreek.
Engels is natuurlijk ook een belangrijke taal, maar om de kleine niet al te veel te verwarren bewaren we deze taal voor later. Ik heb een zondvloed aan Engelse boeken en films, dus dat komt wel goed.
Ik had er nog nooit bij stilgestaan, maar het gebruiken van verschillende talen biedt nog een paar voordelen. Ik het Nederlands kan ik met onze zoon spreken, zonder dat zijn moeder het begrijpt. Ik het Engels kan ik met zijn moeder spreken, zonder dat onze zoon het begrijpt. Kennis is macht, dat blijkt maar weer eens.
Aftellen, nog 2 weken!
De tijd gaat ontzettend snel. Ana is nog steeds in Madrid, ze ontwijkt nog steeds alle stress en probeert lekker te relaxen, alhoewel het in de hitte van Madrid af en toe wel een beetje afzien is.
De zwangerschap gaat haar goed af. Het enige opmerkelijke is dat de arts had opgemerkt dat Pek een kleine baby is, hij had meer moeten wegen dan dat ie nu doet. Om dit te corrigeren moest Ana afvallen en tegelijkertijd meer eten. Dit klinkt mij wat vreemd in de oren, maar dat zal wel door mijn gebrek aan medische achtergrond komen.
Ik ben nog steeds ver van Pek verwijderd en dat is jammer. Ik ben erg benieuwd of Ana’s buik nog flink gegroeid is. Nog twee weekjes en dan is het zo ver.
Dagboek van een ettertje
We hebben een leuk boek ontvangen. Het dagboek van een ettertje, waarin een klein ettertje de dagelijkse beslommeringen van zijn eerste levensjaar beschrijft.
Leest makkelijk en tussen de regels door wordt toegelicht wat je zoal kan verwachten. Het leukste stukje vond ik dat toen de vader van de pas geborene uit ging met vrienden, het ettertje merkte dat de melk van zijn moeder een beetje zuur was.
Aftellen, nog 3 weken!
Het aftellen is begonnen. Het is de laatste maand dat Ana zwanger is en het zal de eerste maand zijn in ons leven dat we ouders worden. Nog 21 dagen en dan is het zo ver. Als alles volgens planning verloopt vertrek ik over iets minder dan drie weken vertrek ik naar Madrid, om een dag voor de bevalling samen met Ana naar het ziekenhuis te vertrekken.
Ana is inmiddels in Madrid lekker aan het uitrusten en aan het relaxen. Ik kan hier helaas niet bij zijn, want het aantal vrije dagen dat ik kan opnemen is niet zo groot en ik heb besloten ze allemaal te gebruiken als Pek er ook daadwerkelijk is.
En wat doe ik nu zoal in Las Palmas, zonder mijn vrouw. Tsja, ze heeft een flinke lijst klusjes achter gelaten, maar toch vind ik nog voldoende tijd om flink wat boeken te lezen, lekker hard te lopen, filmpjes te kijken, muziek te luisteren en natuurlijk lekker relaxen.
Mijn Nederlandse belasting aangifte heb ik reeds verstuurd. Deze week is al ingepland dat ik ga uitzoeken hoe het zit met het valideren van mijn Nederlandse diploma in Spanje. Hierna moet ik nog een trouw-foto-album in elkaar zetten en ik wil het fotoalbum van Pek afronden. We hebben inmiddels zo ontzettend veel echo foto’s dat er bijna een heel album mee gevuld kan worden. Tot slot wil ik, als ik nog tijd over heb, het rode kruis project proberen af te ronden, en misschien ons ‘project‘ publiceren.
Bezoek van de Ammers
Lekker gekletst, gezwommen, bijgepraat, boef en politie gespeeld, verkeerd gereden, stroop gegeten, tegen een Canarische boom gepiest en nog veel meer hoogtepunten. Wij vonden het heel erg leuk. Tot oktober.
De laatste echo van Pek
We hebben wederom een blik mogen werpen op onze toekomst. Nog één maand en dan wordt Pek geboren en dan zal hij geen Pek meer heten, want dan verdient hij zijn nieuwe naam.
Ana vertrekt volgende week naar Madrid waar over een maand, de 24ste augustus, Pek ter wereld gebracht zal worden met een keizersnee in het ziekenhuis van Alcala, het stadje waar we ook getrouwd zijn.
Pek is af en toe flink aan het schoppen in de buik. Ook is hij steeds erg blij als Ana wat heeft gegeten. Dit keer hadden we een test waarbij een een grafiekje gemaakt werd van Pek’s bewegingen en zijn hartslag. Eerst rustig, maar toen Ana een lolly kreeg begon de actie.
Op de grafiek zie je in het bovenste lijntje de hartslag of de bewegingen van Pek. De verticale streepjes hieronder zijn een indicatie dat Pek merkbaar bewoog en de onderste lijn zijn bewegingen van Ana. Hieruit blijkt dat Ana ter plekke twee mini weeën gehad heeft.
De kleine weegt inmiddels 2046 gram en het is een kleine baby, maar dat kan ook bijna niet anders met zo’n kleine moeder.