Alan heeft Chimbroek, een zwart blauwe vis. Alex heeft Espinitas, een blauw paarse vis, en ik heb twee garnalen. Allemaal aan de huisdieren. De vissen van Alex en Alan moeten om de dag twee keer drie korreltjes voer krijgen. Een goede manier om langzaam aan een beetje verantwoordelijkheid te trainen.
Beide vissen zijn inmiddels al weer ge-upgrade naar versie 2.0. De eerste versie was een beetje een miskoop en na een dag of twee dreven deze al in hun kleine bakje met water. Gelukkig werden de 1.0 versies zonder problemen geruild voor betere versies. Alex had al goed door dat zijn vis de pijp uit was, en dat we een nieuwe voor hem gekocht hadden. Alan vraagt nu steeds of zijn vis al weer dood is (ook al slaapt ie gewoon), en hij weet dat dode vissen af en toe een beetje blauwer weer terugkomen.
Mijn garnalen zijn het gemakkelijkst. Een grote pot met water en het enige wat ze doen zijn algen eten. Ze hoeven niet eens voer te hebben.




Iedere dag wordt Alex een stuk volwassener. Vandaag moest er bloed geprikt worden, omdat hij al een tijdje rondloopt met jeukende en prikkende ogen. Mogelijk een teken van een allergie en blijkbaar is dit met wat bloed goed te zien. Vorige keren was het bloed prikken altijd een beetje een drama. Het is gelukkig niet veel voorgekomen, maar als het nodig was, dan moest ik Alex super goed vasthouden en was er meestal een extra arts nodig om ook Alex’ armpje nog eens goed vast te houden. 
