Drie weken al weer, onze kleine aanwinst.
Met Alan gaat het supergoed. Hij groeit langzaam maar zeker, en zijn relatie met zijn grote broer gaat de goede kant op. Uiteraard is het voor ons allemaal een flinke aanpassing geweest.
We blijven nog dikke week in Madrid, en dan pakken we weer het vliegtuig naar huis
Weer een wereldburger erbij. Alan is geboren op 6 december om 11:45. Hij woog eerst ongeveer 3100 gram, maar dat werd later na meting bijgesteld tot 3.465 gram. 49.5 centimeter.
Onze laatste echo was er eentje die vergezeld ging met een datum. Als alles goed gaat wordt onze kleine Alan geboren op 6 december, vlak na Sinterklaas dus.
Vandaag vertrekken we naar Madrid. Ana met een enorme buik, Alex en ik. We hopen eind december of begin januari weer richting ons huis terug te keren, maar dan met zijn vieren. Ana, Alex, Alan en ik.
Ik ben getekent! Met een beetje groot hoofd, maar wel netjes met alle onderdelen. Hoofd, lijf, benen en armen. En ook nog eens mooi ingekleurt in een huidskleurtje. Petje af voor mijn zoon de kunstenaar.
Het is weer 3 oktober, en dat hebben we natuurlijk ook in Spanje gevierd. Alhoewel het natuurlijk een zeer lokaal Leids feest is, waarbij we de bevrijding van de Spanjaarden vieren, en ik momenteel tussen de Spanjaarden leef, is het toch een goed excuus voor een feestje en een goed excuus om de kuiken in te gaan en lekker hutspot te maken.
“Het waren een paar hele mooie dagen.”
Ik heb veel geleerd bij Naturalis de laatste paar jaar. Over de natuur, biologie, over geschiedenis, wetenschap en ook over mijn vak, informatica, apps en projectaanpak. Maar toch is het nu tijd om verder te kijken, en ik ga op zoek naar iets nieuws. Hopelijk wat dichter bij huis, in Spanje, maar ik ben flexibel, dus ik houd mijn ogen open en beperk me niet tot binnen de grenzen.
Eerst even rustig aan doen. Zien wat er gebeurt met onze nieuwe aanwist, en dan hup, de schouders er weer onder.
Soms moet je gewoon niet moeilijk doen en iets goeds uitzoeken. Het kost soms wel wat meer, maar je hebt dan ook wat. Voor mijn eigen hobby’s gebruik ik vaak een computer, en ik had hiervoor een goedkope desktop, maar voor mijn werk was ook een laptop wel handig, dus heb ik even gezocht.
Een grote eis was dat de laptop een niet spiegelend scherm had. Het ziet er hartstikke strak uit, maar er valt niet mee te werken. Uren lang kijken naar zo’n spiegelend oppervlak is verschrikkelijk vermoeiend. De processor hoeft niet de laatste allersnelste versie te zijn, maar een middenmoter is al in orde. Voor mijn werk heb ik wel redelijk wat geheugen nodig, met 16GB kan ik goed uit de voeten. Uiteindelijk heb ik terecht gekomen bij Dell. Dit zijn de specs:
Dell Latitude E5450
Edition: Windows 10 Pro
Processor: Intel Core i5-5300C CPU
RAM: 16.0 GB
System type: 64-bit
Harddisk: Samsung SSD 256GB
Removable: Lexar USB 32GB
Met Alex heb ik een leuke wuppie gemaakt. Het proces was redelijk eenvoudig, en het resultaat was een leuke zachte bal om mee te gooien. Weer eens wat anders dan het ‘vechten’ dat Alex nu steeds wil doen met al zijn speeltjes.
Stap 1:
Knip twee kartonnen circels uit, en leg deze op elkaar. Zorg er voor dat ze alletwee open geknipt zijn, zodat je aan het einde van het verhaal de kartonnen makkelijk uit de wuppie kan halen.
Stap 2:
Dit is redelijk wat werk. Pak een touwtje en rol deze om het karton heen. Ga net zolang door tot het hele stuk karton helemaal dik bedenkt is met touw, en er geen touw meer door het midden gehaald kan worden.
Stap 3:
Eenmaal klaar met het rollen van het touw moet je met een schaar of een scherp met de touwjes doorknippen of snijden. Steek hiervoor het mes of de schaar tussen de twee kantonnentjes, en knippen maar.
Stap 4:
Na het knippen moet je het karton nog niet weg halen. Eerst een paar touwtjes goed strak tussen het kanton door om het midden van de wuppie binden. De boel goed strak vastknopen, en dan kan het karton eraf. De wuppie is nu af. Een paar pre-fab oogjes erop maken hem helemaal af. Veel plezier.
Alex is al weer vier! De tijd vliegt echt. Zijn verjaardag was een mooi feest dat we tijdens onze vakantie in Alcala en in Torrevieja gevierd hebben. Uiteraard met taart en kadotjes
Tijdens onze vakantie bleek Alex een heuse waterrat. Zwemmen, duiken, van alles. Een goede eigenschap voor iemand die op een eiland woont. Niet alleen is Alex zijn angst voor het water te boven gekomen, ook heeft hij zich op iedere denkbare manier verder ontwikkeld. We zijn erg onder de indruk van de vooruitgang die hij weer heeft geboekt in zo’n kort jaartje.
Komend jaar wordt bijzonder want dan krijgt Alex een broertje. We zijn benieuwd hoe Alex om zal gaan met het verlies van zijn monopolie op aandacht van zijn ouders, maar ook wij als ouders zullen ons moeten aanpassen aan deze hele nieuwe situatie.