Uiteindelijk hebben twee katoen plantjes het overleeft, en ze zijn nu rond de 20cm hoog. Normaal gesproken zijn decoratieve katoen stokken meestal een stuk groter, maar het lijkt erop dat bij mijn katoenplantjes de groei er een beetje uit is.
Misschien hebben ze te weinig ruimte, ik weet het niet.
Een van de plantjes die ik op ons balkon had staan was een peer meloen. Hiervan hebben we ongeveer drie peer meloenen kunnen opeten, en dat was het einde van het plantje. Naast aardig smakelijke vruchten had het plantje een enorm sterke aantrekkingskracht op ongedierte. Het plantje zat al snel helemaal vol met wit ongedierte.
Mijn eerste oplossing was een sproeibeurt met bier en water, maar dat had geen effect. Hierna heb ik het plantje gesnoeid, in de hoop dat het vanuit het stronkje weer zou gaan groeien, maar helaas. De peer meloen heeft het niet overleeft.
Mijn koffie plant zit inmiddels vol met knopjes. Hopelijk heb ik over een tijdje dus een flinke verzameling overheerlijke koffiebonen. Hiermee kan ik dan mijn koffieritueel perfectioneren. Eerst de bonen drogen. Hierna de bonen branden, daarna malen, en dan… genieten!
In Griekenlang hebben we niet alleen vakantie gevierd. Ook hebben we flink veel door het land gereist, en zo zijn we ook langs een katoenplantage gereden.
Uiteraard kon ik het niet laten om de auto even in de berm te zetten en een paar katoenzaadjes mee te nemen die toevallig van de plant afgevallen waren. Deze heb ik inmiddels gepoot, en het lijkt erop dat het goede zaadjes geweest zijn. De eerste plantjes komen al op.
Tijdens en na mijn verjaardag heb ik flink wat kados mogen ontvangen. Boeken, bloemen en planten en van twee verschillende vrienden kreeg ik een koffie plant, koffie zaadjes en een peer-meloen. Hier ben ik natuurlijk erg blij mee. De koffiezaadjes gaan binnenkort in de grond, en de planten voorzie ik al geregeld van een frisse water spray.
De koffieplant
Tsja, de koffieplant is een eenvoudig verhaal. Na mijn helaas gestorven stekje koffie heb ik nu een hele plant, met als doel mijn eigen bakje koffie te kweken. De plant is al bijna een halve meter hoog, dus wellicht heb ik al vlot een paar koffie bonen. Deze zal ik dan moeten later rijpen aan de plant, drogen, wellicht pellen, en dan roosteren. Hierna de geroosterde bonen malen en in het koffie apparaat. Ik ben heel erg benieuwd naar het resultaat.
De peer-meloen
Van de peer-meloen plant had ik nog nooit gehoord, maar toch heb ik ‘m nu. De plant die ik gehad heb is niet zo heel groot, misschien 25 cm hoog, en er zitten al een paar flink grote vruchten in. Een van de vruchten ziet er al bijna rijp uit, dus over een paar weekjes kan ik een peer-meloen gaan proeven.
Ik had nog nooit gehoord van een pitanga (Eugenia uniflora), maar blijkbaar is het een soort van fruit. In de botanische tuin van Gran Canaria staan er een paar en toevallig dragen ze nu fruit.
Toevallig vielen er een aantal van de struik toen ik er langs liep, zo in mijn zak!
Een pitanga is een klein rond fruitje, van rond de 2 cm. Binnenin zit een flink grote pit. De smaak is lekker pittig zoet. Smaakt lekker en de smaak is een soort van mix van een braam en een framboos.
Uit verder onderzoek op de spaanse wiki pagina blijkt het fruitje rijk aan vitamine a, fosfor, calcium en ijzer. De bladeren van de plant kunnen gebruikt worden om een thee te maken.
Een nieuw project. Het is hier gedurende het hele jaar een klimaat dat geschikt is voor een flink aantal planten. Mijn nieuwe project is een pinda plant. Normaal gesproken zijn pinda’s alleen geroosterd, of met zout, of gesuikerd, of gemalen te krijgen.
Dankzij een tip wist ik echter waar ik een plantbare pinda moest zoeken… bij het dierenvoer. Blijkbaar eten papegaaien graag rauwe pinda’s, en zo ook in Las Palmas. Ik heb dus een enorme zak met rauwe pinda’s gekocht.
Stap een is het pellen van een rauwe pinda. Dit gaat op exact dezelfde manier als een geroosterde pinda. Het vreemde is dat de pinda’s er exact hetzelfde uitzien, alleen ruiken ze iets anders. Na het pellen van de rauwe pinda kan je de pinda’s inclusief bruine velletje in het aarde stoppen en wat bewateren. Mijn pinda had binnen 3 dagen een wortel.
Stap twee is geduldig wachten tot er een plantje groeit. Bij deze stap ben ik nu. Uiteindelijk zouden er dan pinda’s aan de plant moeten groeien. Deze kan ik dan gaan roosteren. Dit zal ik binnenkort gaan proberen met de pinda’s uit het vogelvoer die nog over zijn.
Recent heb ik een paar reuze knofloken gepoot en de eerst komt al op. Op een website had ik gelezen dat je de grootste loken moet poten, om zodoende een groot resultaat te krijgen. Via andere bron had ik echter vernomen dat als je een dikke look poot, je een hele boel kleintjes kan oogsten. Als je die kleintjes dat weer poot moeten er grote knofloken uit komen.
In ieder geval is het klimaat hier goed. Nooit te koud en ook niet te warm. Wellicht een perfecte plek om enorm grote knofloken te kweken. We zullen zien, voorlopig heb ik nog wel even wat tijd om een lekker recept te zoeken.
Kerst heb ik dit jaar in Madrid gevierd en een Spaanse kerst betekent eigenlijk maar een ding. Eten! Dit jaar echter werd ik, tijdens een kijkje in de keuken, verrast door een raar uitziende ui, tenminste, ik dacht dat het een ui was. Het bleek een enorme knoflook te zijn. Deze knoflook heb ik meegenomen naar Las Palmas met het idee te kijken of ik ook zulke enorme knofloken kan laten groeien. In ieder geval beter dan het kleine grut dat ze hier in de supermarkt verkopen.
In het plaatje rechts de reuze knoflook uit Madrid en links de kleine knoflookjes die ze hier (en ook in Nederland) verkopen.
Een jaar geleden had Ana een cadeau gekregen. Een zelf gekweekte avocado van haar bazin. Deze avocado was bijzonder groot (bijna de omvang van een meloen, dus zeker 4 keer zo groot als een avocado van de supermarkt) en ook bijzonder lekker. Nadat we de avocado opgegeten hadden heb ik pit geclaimd en in de aarde gestopt en nu, een jaartje later, hebben we een semi avocado boom op ons balkon staan.
Ik heb een beetje rond gezocht, en het is een beetje een rare plant. Blijkbaar kan de boom na 3 of 4 jaar een vrucht dragen, maar hiervoor is een mannetjes en een vrouwtjes boom nodig. Het rare is echter dat dezelfde boom ‘s ochtends een vrouwtje kan zijn en ‘s middags een mannetje, of visa versa.
Ook vreemd is dat een Avocado eigenlijk had moeten uitsterven omdat de plant van oudsher afhankelijk was van dinosauriërs die voor de verspreiding van de zaden zorgde. Omdat er nu geen dieren meer bestaan die de vruchten in zijn geheel kunnen opeten, is het niet meer mogelijk voor de plant om op andere plekken te komen, met als natuurlijk gevolg dat de plant langzaam zou uitsterven. Dankzij de mensheid is dit echter voorkomen. Toch leuk dat we ook eens zorgen dat iets niet uitsterft, omdat je meestal het omgekeerde hoort.
