Sinterklaas

Barbacan!Ieder jaar komt de Sint langs bij het hotel Barbacan in Maspalomas, in het zuiden van het eiland. Het hotel is een favoriete bestemming voor veel Nederlandse gasten, en misschien daarom hebben ze de Nederlandse tradities volledig omarmd. Sinterklaas komt langs voor alle Nederlandse kinderen die in het hotel verblijven, maar ook Nederlanders op Gran Canaria zijn welkom en krijgen soms zelfs een uitnodiging toegestuurd.

Wij gaan er bijna ieder jaar heen, inmiddels al zo’n veertien jaar. Elk jaar weer arriveert de Sint in zijn cabrio, soms vergezeld door een ritmische band, en altijd met een flinke groep Pieten. Daarna verplaatst het feest zich naar binnen, waar alle kinderen een klein cadeautje uit handen van de Sint ontvangen, afgewisseld met muzikale optredens en natuurlijk heel wat lekkers om van te snoepen.

Het was leuk, maar we kunnen wel merken dat de kinderen steeds groter worden. Mogelijk was dit de laatste keer dat we de sint bezocht hebben, of misschien volgend jaar nog. We weten het niet zeker, maar het eind lijkt wel in zicht.

El Chuleton

Een chuletón is een grote ribeye steak met bot. Deze steaks zijn enorm, meer dan 1 kilo, en bedoeld om te delen. In Spanje is het veel meer als ergens uit eten. Het is een sociale gebeurtenis en iets om samen met vrienden van te genieten. Sinds begin dit jaar gaan we met ‘de mannen’ af en toe naar El Chuleton. Dani, Diego en ik. Allemaal in hetzelfde schuitje met kinderen in vergelijkbare leeftijden (wat ook de reden is dat we elkaar kennen). De kinderen gaan/gingen naar dezelfde school. Ze voetballen samen, zitten op dezelfde volleybal les, en we zijn lid van dezelfde zwemclub. Flink wat weekeinden trekken we samen op.

Chuleton!Ongeveer een keer in de maand, of soms om de maand, hebben we hetzelfde ritueel. We vertrekken van het plein waar we allemaal in de buurt wonen met de auto richting het restaurant. Hier beginnen we met een biertje en kiezen een enorm stuk vlees van tussen de één en de twee kilo. Het vlees wordt klaargemaakt, en we krijgen de Chuleton geserveerd, waarbij we zelf op een hete steen de laaste finetuning kunnen doen. Uiteraard vergezeld door een lekkere rode wijn. Dan is het eten en vooral genieten. We gaan op donderdag, want dan is er altijd plek en hoeven we niet te reserveren of te wachten.

Tot slot nog een koffie, en daarmee zit het er weer op. We zijn meestal zo’n 50/60 euro per persoon kwijt, maar oh, wat is het genieten. Af en toe spelen we met het idee om eens een ander restaurant te proberen, zodat we ook elders de chuletón kunnen proeven. Toch hebben we die stap nog niet durven zetten en houden we vast aan onze vertrouwde traditie, in ‘ons’ restaurant. Ik vermoed dat de sfeer en kwaliteit die we bij El Chuleton hebben gevonden nauwelijks te overtreffen zijn, en dat een verandering van locatie vrijwel zeker tegen zal vallen.