Afgelopen weekend het centrum van Alcorcon nader bekeken en op bezoek geweest in Toledo. Het centrum van Alcorcon was wel aardig, ik kan wel genieten van een getto-achtig centrum. Hier ook een cerveza genuttigd, en de bijbehorende tapas gegeten. Dit keer kregen we een schaaltje torrezno’s. Gefrituurde varkenshuid, waarop de haartjes nog te herkennen zijn. Lekker vet ende zout.
Toledo was een hele mooie stad. Als er geen auto’s geweest waren was het net alsof je in de middeleeuwen was. Erg mooi.
Vandaag was er een ‘nieuwe’ in de klas. De perfecte manier om een beetje spaans te oefenen, dus ik trap af met een ‘Hola! ¿Cómo te llamas?’ (Hallo! Hoe heet je?). Als reactie kreeg ik in goed spaans een onverstaanbare naam te horen, direct gevolgt door de tweede standaard aangeleerde zin. ‘¿De dónde eres?’ (Waar kom je vandaan?). Ik verklaar netjes dat ik uit Leiden kom, en pareer de vraag met een eenvoudige ‘¿Y tú?’ (En jij?). En toen bleek mijn fout.
De nieuwe persoon kwam uit Madrid. Raar om dan spaanse les te gaan volgen op het niveau van een zee-egel. Maar de nieuwe persoon bleek de schrijfster te zijn van ons boek (uiteraard is de mijne nu gesigneerd), en ze wilde onze les bijwonen omdat ze een of andere master degree wilde halen. Aan het eind van de les vroeg ze ook nog om twee mensen om geinterviewd te worden en ik laat mij gemakkelijk aan het spek binden dus volgende week worden mijn wereldvreemde ideeen weer wat verder verspreid.
Draadloos internet is ideaal. Behalve als je het draadloze internet van een van je buren gebruikt. In dit geval moet je maar hopen dat het een beetje werkt. En valt opeens de verbinding weg? Tsja, dan is er geen plek waar je kunt gaan klagen.
Maar goed, vaak is het draadloze internet waar ik ben bijzonder slecht (Muy baja), maar vandaag had ik een ‘Muy bueno’ verbinding. Tijd dus om mijn Madeira foto’s online te zetten!
Vandaag is mijn derde dag in het ziekenhuis. Niet omdat ik ziek ben of iets mankeer, maar omdat Ana hier werkt en ik dan eventjes kan internetten. Vreemd, want normaalgesproken kon ik het niet lang volhouden in een ziekenhuis. Ik voelde het bloed altijd vlot uit mijn hoofd verdwijnen. Het werd steeds lichter, totdat ik toch echt naar buiten moest. En nu, nu loop ik al een paar middagen door een lange witte gang, om uiteindelijke een reseach afdeling in te gaan met allerlei vreemde apparaten en ontelbare buisjes met dubieuze vloeistoffen.
De cursus gaat goed. Gelukkig kan ik goed oefenen doordat ik veel spanjaarden ken. Mijn klasje bestaat uit twee andere nederlanders, twee duitsers en iemand uit luxemburg. Ik ben vooralnog een van de slechtste, maar ik hoop dat ik door mijn praktijk ervaring mijn achterstand kan goedmaken.
Vandaag ben ik begonnen met mijn cursus spaans. Les een was redelijk simpel. Eerst een tochtje door Madrid, en daarna als beginner in de makkelijke klas begonnen met het uitspreken van wat typisch spaanse klanken.
Vorige week in Madeira was erg geslaagd. Enorm lekker weer en ons hotel zat echt direct aan de atlantische ocean. Lekker zwemmen. Perfect! Verder lekker gegeten, lekker gedronken en nog wat glazen geleend. Binnenkort zet ik hopelijk de fototjes online.
Eerst zouden we met z’n drieën gaan, daarna met zijn zessen. Toen werd het Tunesië in plaats van Madeira, toen hebben we toch voor vier personen een reis naar Madeira geboekt en nu gaan we waarschijnlijk met z’n vijven als dat nog lukt.
Het heeft wat voeten in de aarde gehad, maar uiteindelijk is het toch gelukt. Begin augustus zit ik lekker in Madeira. Het eiland van de Madeira wijn, de wilde kanarie pietjes, de smakelijke typische vis. Madeira staat ook wel bekend als het bloemeneiland dus dat kan alleen maar goed zijn.
‘Je gaat het weer doen’. Dit is een uitspraak van een collega nadat ik mijn plannen vertelde. En ik ga het inderdaad weer doen, weer een avontuur beleven. Ik heb al een tijdje het gevoel dat ik mijn leven graag een andere kant op wil laten lopen. Het klinkt misschien vreemd, maar ik wil meer, veel meer en ik geloof dat ik dit meer kan krijgen als ik een beetje meer risico neem in mijn leven.
Ongeveer twee jaar geleden was mijn eerste stap. Een gok. Ontslag en een avontuur beleven in het ‘wilde’ amerika. Dit is zo goed bevallen dat ik het nu weer wil, maar dan een ander avontuur. Drie maanden meeleven in een andere cultuur met nieuwe mensen, andere relaties, andere gewoontes, andere taal, heel veel anders en toch blijft heel veel hetzelfde.
Ik heb besloten om naar Madrid te gaan. Spaans leren is de officiële reden, Ana is een hele goede reden, maar er zijn veel meer redenen. Waarschijnlijk is het daar stervens heet. Zeer waarschijnlijk wordt het langer dan drie maanden. Ongetwijfeld ga ik iedereen missen. Waarschijnlijk veranderd er veel meer dan ik me kan voorstellen. Hoe dan ook, ik ga de gok weer wagen. Het wordt weer een avontuur waar ik volledig van ga genieten.
Afgelopen weekend was ik in madrid op zoek naar een verblijfplekje. Ik wil voor drie maanden een kamer huren bij een spanjaard of bij meerdere spanjaarden, zodat ik naast de taal ook de cultuur kan leren. Het lijkt me een bijzonder leuke ervaring.
Ik heb drie kamers bekeken. Twee in het centrum van madrid en een in een buitenwijk van madrid. Die in de buitenwijk heeft nu mijn voorkeur. Het nadeel is dat de reistijd wat langer is, maar het voordeel is dat daar amper engels gesproken wordt. Een perfecte manier om nog meer spaans te leren. Aan de andere kant is het centrum van madrid natuurlijk the place to be… Gelukkig heb ik nog wat bedenktijd.
Ik heb wel eens in de krant gestaan, maar dat was met een klein stukje zonder foto over een ongeluk ergens waarbij ik het slachtoffer was. Ana pakt de zaken beter aan. Een interessant artikel over haar werkzaamheden, alleen is het in het spaans. Hieronder de (geautomatiseerde) engelse vertaling.
Het is weer zover. De foto’s van Brugge staan inmiddels online. De meeste foto’s zijn weleens waar wat aan de saaie kant en als zodanig niet echt representatief, maar beter iets dan niets.