Nog maar een weekje! Een week en dan mogen we weer naar buiten. Beetje bij beetje, en dankzij de kinderen, maar het lijkt erop dat we vanaf de 27ste ons weer op straat mogen begeven. Hoe of wat is nog onduidelijk, maar het is een stapje voorwaarts.
Twee weken thuis was de eerste stap die genomen is tegen de pandemie die momenteel alles beheerst. Twee weken die afgelopen weekend al weer voorbij waren, en uiteraard zijn verlengt. Waarschijnlijk zullen we rond de twee maanden thuis moeten blijven. Nog nooit heb ik zoiets meegemaakt. Niemand heeft die ooit meegemaakt, en het is een erg vreemde situatie.
Een aantal dagen geleden hebben Alex en Alan allebij een mooi slakken hotel gemaakt voor een aantal slakken die we het mini tuintje buiten ons huis hadden gevonden. Alex heeft een stuk of 10 slakken en Alan had er eerst maar eentje en later heeft hij zijn slakken aantal verhoogd naar drie. Al bijna twee weken verzorgen de kinderen de slakken en krijgen ze sla, tomaat en komkommer (favoriet) gevoerd.
Om de slakken niet te beschadigen worden ze zo min mogelijk opgepakt, maar mocht dat toch nodig zijn, dan moeten vooraf de handen gewassen worden zodat alle zout en viezigheid weg is. Na het pakken van de slak moet wederom de handen gewassen worden ter voorkoming van alle narigheid die het pakken van een slak kan veroorzaken. Sommige slakken hebben geluk en zijn al gewassen onder de kraan met een rustig stroompje lauw water. Volgens mij voelen de slakken zich in een soort van slakken hemel.
Het is te merken dat de slakken tevreden zijn. Na twee weken slakken boerderij zijn in alle twee de bakjes al flink wat slakken eieren te zien!
Vorige maand was ons etentje in het spreekwoordelijke water gevallen. Eigelijk precies het tegenover gestelde… het etentje was in het zand gevallen. Een verschikkelijke calima voerde de hele avond de overtoon. Deze maand had het veel beter moeten gaan, maar nee. Het is zelfs nog erger. Opgesloten in huis kunnen we al weken helemaal niks.
Het corona virus is hier! Een heuse pandemia. De hele wereld moet eraan geloven. Het virus is overal en beinvloed bijna alles. Zo’n klein beestje(?) en zo een groot effect. Gisteren werd opeens aangekondigd dat alle scholen vanaf vandaag twee weken dicht zijn. In het ziekenhuis waar Ana werkt is met in rep en roer. Op mijn werk is opeens thuiswerk goed bespreekbaar. De supermarkten hebben lege schappen, er wordt gewoon gehamsterd. Vreemd dat we dit kunnen meemaken.
Het afgelopen weekend zijn we noodgedwongen thuis gebleven. Er hing een vreemde gele dikke mist over het hele eiland. Geen water, maar zand was de oorzaak. Vanuit de sahara woestijn was een enorme hoeveelheid zand over het eiland geblazen. Langzaam maar zeker werd/wordt alles bedenkt met een dun geel/oranje laagje zand. Op zich mooi om te zien, maar het probleem is dat hetzelfde laagje zand ook in onze longen wordt neergelegt. Niet zo best, dus het weekend zijn we voornamelijk thuis gebleven. Een keer liepen we over straat, en het was alsof we een een spookstad rondliepen. Bijna niemand op straat, geen autos en de mensen die er liepen liepen allemaal rond met een mondkapje.
“Ollie Ongeluk” is een van de helden in de Nederlandse geanimeerde serie “Helden van de stad”. Alan is een groot fan van de serie en dan met name van het figuurtje Ollie. Oliie heeft steeds peck. Hij loopt rond met een been in het gips, een arm in gips en een flinke pleister op zijn snavel. Bijna iedere aflevering loopt hij weer allerlei narigheid op. Hij valt over bananenschillen, valt in fontijnen, veroorzaakt branden en noem maar op.
Alan is fan van Ollie, maar dit heeft nu ook nadelige effecten. Alan heeft steeds meer pech! Hij is op straat gevallen, en kreeg twee hechingen, midden op zijn voorhoofdje. Tijdens spelen op school is hij gevallen, en beet hij op zijn tong, en sindsdien loopt ie rond met een blauwe dikke tong. Oef! Laten we hopen dat deze ongelukkige periode snel voorbij is.
Een nieuw speeltje krijgen is natuurlijk altijd leuk, en dit keer is het niet alleen een speeltje, maar ook gelijk een hobby. Ik heb van de sint/kerstman/de drie koningen/mijzelf een mini-tool gekregen. Een Dremel waarmee je op kleine schaal kan boren, vijlen, zagen en schuren. Leuk natuurlijk, lekker pielen met een flink sterk motortje. Mijn eerste projectje wordt waarschijnlijk een ei. Een gewoon kippenei uitblazen en via de boor ombouwen tot iets moois.
Het is even stil geweest op mijn blog. Niet zo gek natuurlijk want het leven met twee kids is druk. Van een activiteit naar de andere, en dan blijft er soms voor hobbies weinig tijd over. Jammer, maar het is niet anders.
Sinds de vakantie periode heb ik niets meer geschreven. De vakantie in NL was helemaal fantastisch. Hier spraken de kinderen Nederlands met elkaar, en dat maakte me toch zeer trots. Verder hebben we in Nederland veel beleeft. Weer lekker paling gegeten, naar het strand geweest, het como meer, en een rondvaartje gedaan in Leiden. Super leuk.
Hierna hebben we een maand gespendeerd in Torrevieja, iedere dag van huis naar strand, naar zwembad, en ‘s avonds met een enorme hoeveelheid kinderen spelen. Ook super. Alex’ verjaardag hebben we ook uitbundig gevierd.
Nu zijn we al weer een flinke tijd thuis. Het leven loopt weer op routine, en dat is ook wel eens lekker.