Ongedierte

Vlees wordt steeds schaarser. We zijn met steeds meer mensen en er het aantal dieren dat je per vierkante meter mag houden wordt wel steeds groter, maar het houd de groei van de wereldbevolking bij lange niet bij. In onze toekomst zullen ongedierten zonder twijfel een belangrijk onderdeel gaan vormen van ons dieet. Iedere dag vis of vlees zal alleen weggelegd zijn voor de allerrijkste.

Alex en ik zijn alvast aan het wennen. Al natural smaakt zo’n gedroogde rups helemaal niet slecht, maar ongetwijfeld smaakt het nog beter als we een goed receptje ervan maken. Het meest opvallende was nog dat Alex totaal geen moeite had met het eten van een aantal rupsjes.

Beestjes, Alex en Adrie!

Toeval bestaat niet, of toch wel?

Toen Alex geopereerd werd aan zijn neus amandelen ontmoette we toevallig een ander gezin waarvan de dochter voor dezelfde operatie aanwezig was. Toevallig was dit meisje ook een (halve) Nederlander. Ze had net als Alex een Nederlandse vader en Spaanse moeder.

Later bleek dat onze kinderen toevallig naar dezelfde school gaan, want toevallig wonen we bij elkaar in de buurt.

Maanden verstrijken en geregeld komen we elkaar tegen als we onze kinderen naar school brengen. Dankzij hun komen we in contact met veel meer (jonge) (semi-)Nederlandse gezinnen.

Vandaag bereikt het toeval echter een bijzonder hoogtepunt. Ik ben thuis in Nederland in Noordwijkerhout en Ana loopt de landgenoten tegen het lijf. Na een tijdje gaat het gesprek over de achtergrond van beide en dan blijkt de Nederlandse vader net als ik uit Noordwijkerhout te komen!

Onvoorstelbaar zo’n toeval!

Bier!

Bier!Una cerveza por favor. Dat hoor je vaak in Spanje. Een biertje is een cerveza en het vragen om een biertje is een van de eerste zinnen die ik onder de knie had.

Maar… binnenkort heb ik deze zin niet meer nodig. We gaan ons eigen bier brouwen. Met een zelf-brouw-set hebben we als het goed is over een paar weken zelfgemaakt bier. Met een flink pak natuurlijke bier-ingrediënten, twee enorme tonnen, en nog flink wat spul gaan we kijken of er een lekkere gele pint gemaakt kan worden.

We moeten nog wel even nadenken over een naam voor ons bier. Heeft iemand nog een suggestie?

Macho man

Macho man! Paco de kleine Mexicaan en Alex de grote Duitser!Onderweg van huis naar school loopt Alex vaak langs een garage, en daar hebben ze heel positief gereageert op Alex zijn verschijning. Af en toe krijgt hij zelfs een kadotje! Als dank neemt ook Alex af een toe wat mee, een paar stroopwafels, of wat anders lekkers.

Recent kreeg Alex weer een kadotje. Twee vechtmannetjes, en alhoewel we zelf Alex nog wat klein vinden voor dit soort speeltjes was hij helemaal in zijn sas. Geregeld vinden er hele veldslagen met de mannetjes plaats. Een keer mocht hij er eentje mee nemen naar school… en bij het kleine grut bleek het mannetje super populair.

Wat ons echter een paar dagen geleden opviel was de prijs van de mannetjes. Ze waren nog nieuw toen Alex ze kreeg en in de winkel bleken dit soort mannetjes verschrikkelijk duur. 30 euro per mannetje! Gelukkig ging Alex zijn voorkeur in de speelgoedwinkel nog steeds uit naar een mooie groene ballon. Die was een stuk goedkoper :)

Happy meal vs. wok

Canary wok!Happy meal!Alex eet graag wat ie kent en als er dan een kadootje bij zit, dan is hij helemaal blij. Alex wilde afgelopen weekend dus ook niet naar de Wok, maar hij wilde een happymeal. Na wat heen en weer lopen bleek het voor de Wok mensen geen enkel probleem als Alex zijn happymeal in hun zaak nuttigde terwijl zijn ouders lekker gingen wokken. Met het happymeal in een hand en Alex in de ander begaven we ons naar de wok.

Eenmaal in het wok restaurant werden we naast een aquarium met schilpadden geplaatst (decoratief, niet om te eten) en dat was een puntje voor de wok. Het goedkope plastic speeltje boeide al niet meer zo want zo’n schildpad is veel interessanter. De patatjes en de kipnuggets vielen nog wel in de smaak…

Totdat pa en ma met vers gewokte borden lekkers aan kwamen lopen. Garnalen, kreeftjes, inktvisjes, schelpdieren, vis, paddenstoelen en wat groenten. Oei. Toen verloor het happymeal op alle fronten. De kipnuggets, patatjes, tomaatjes, etc. werden niet maar aangeraakt. Alex wilde (met als zijn opa) vis, zeevruchten, en vooral alles proeven. Volgens mij was dit de eerste keer dat hij zichzelf zo vol had gegeten dat er geen melk mee bij kon.

Nog een paar maandjes en dan zijn opa en opa gezellig op bezoek. Een perfecte gelegenheid om wederom de wok te bezoeken.

Vis

Alex met vis!Bij de stranden van Las Palmas kan je kiezen wat je wilt. Lekker zand, of rotsen. Het voordeel van zand is natuurlijk overduidelijk. Lekker zacht en super makkelijk om een parasol te plaatsen. Het nadeel is wel dat je bij een klein beetje wind er al snel als een kroket/zandmannetje bij loopt.

In tegenstelling tot zijn vader en moeder is bij Alex een strandje van rotsen veruit favoriet. De reden hiervoor is eenvoudig. Met zijn netje gaat hij graag op zoek naar allerlei beestjes. Garnalen, visjes, krabben, etc. Recent had Alex een flinke vis gevangen. Hup in de emmer ermee, een beetje water erbij en kijken maar.

Het begon met kijken en toen ging zijn vingertje het water in. De vis zwom wat heen en weer en raakte Alex’ handje. Oei, hij schrok flink en wist niet hoe snel hij zijn hand uit het water moest halen.

Zijn angst voor de vis verdween echter snel, en de vis werd zijn nieuwe speeltje. De vis was snel tam, want op een gegeven moment liet hij zich gewoon pakken. Na een paar minuten spelen met de vis (hij werd tammer en tammer) hebben we hem (na een beetje aandringen) weer de vrijheid gegund.

Radar & Aan lager wal

Leiden - Brahmslaan!Mijn appartement in Leiden was onderdeel van een uitzending van TROS Radar.

Zoals wel vaker in de media zijn de zaken allemaal wat aangedikt. Ik heb ooit eens in de krant gestaan. Toen betrof het het lokale sufferdje waarin werd vermeld dat ik mijn kaak gebroken had door een aanrijding met een auto. In realiteit was ik inderdaad als fietser door een auto geschept, maar ik was er zonder kleerscheuren van af gekomen.

Bij TROS Radar wordt ook creatief met de waarheid omgegaan. Dit keer is er een undercover actie in mijn appartement gefilmd. Het programma wil aantonen dat de huurder kosten in rekening worden gebracht. Zelf geven ze aan dat het in rekening van kosten maar bij één partij mag gebeuren, en blijkbaar wordt er soms van twee walletjes gegeten. De huurder, of de verhuurder, moeten betalen maar zeker niet allebei.

Het grappige is dat de persoon die de huurder (mij) vertegenwoordigd in dit geval iemand is die ik niet ken. Toch weet hij het een en ander over mij te vertellen. Zo zou ik tot over mijn nek in de schulden zitten, ben ik gescheiden, en treft mij allerlei narigheid. Tsja.