Oh, en het is kerst!
Gelukkige kerst allemaal!
Oh, en het is kerst!
Gelukkige kerst allemaal!
Donderdag zijn Lauren, Jenny en Diana gearriveerd. Voor het gemak hadden ze het vliegtuig naar Eindhoven genomen. Ik moest dus ontzettend vroeg op, om een flink eind te rijden, omdat die amerikanen blijkbaar niet begrijpen dat in een klein landje als Nederland zelfs kleine afstanden van 150km eigenlijk al extreem lang zijn. Maar goed, ik werd zowaar herkent (schijnt niet lastig te zijn), en na een tocht naar Leiden zijn we maar direct A’dam ingegaan :-p
Vrijdag moest ik werken, maar hadden we afgesproken in A’dam. Ik ging dus na mijn werk opzoek naar de dames… Geen eenvoudige opgave, want ik weet bijna niks te vinden in A’dam, en het bleek bijzonder lastig voor de dames om mij van goeie aanwijzingen te voorzien. Uiteindelijk is het me toch gelukt ze te vinden, en uiteraard trof ik ze toen aan in een coffeeshop :-p. Wat onverwacht!
Bijna had ik ‘r voor een weekje, de kat van Frank, maar helaas. Frank kwam, waarschijnlijk terecht, net op tijd tot de conclusie dat zijn kat, na een week bij mij in huis, nooit meer dezelfde zou zijn.
Eenmaal blootgesteld aan het licht zou het nooit meer mogelijk zijn voor de kat om zich aan te passen aan haar normale grauwe bestaan ;-).
Gelukkig heb ik nog drie andere logees om naar uit te kijken. Ja, ondanks dat ik mijn ouders en broertje waarschijnlijk niet ga zien kan het alleen nog maar een fantastische kerst worden!
Vandaag heb ik het dan eindelijk gedaan. Mijn ouwe trouwe 10 jaar ouwe pc-tje is met pensioen. Na jaren van trouwe dienst trok de voeding het steeds minder en klapte de internet verbinding er steeds vaker uit. Op zich niet erg, maar lastig als het systeem ook als webserver gebruikt wordt.
Mijn nieuwe webserver is mijn laptopje, 4 keer zo snel, dubbel zoveel geheugen en 5 keer zoveel diskruimte, maar nog niet door de praktijk getest. Waar mijn ouwe pc comment spammers, Perzische hackers, viri en andere narigheid heeft overleeft moet dat nu allemaal nog maar blijken.
Dit jaar kon ik er niet meer onderuit… Ik moest een kerstboom aanschaffen en dat heb ik dus zojuist gedaan. Net die boom opgetuigd met slingers, lampjes en ballen, en stiekem vond ik dat toch eigenlijk wel heel leuk :-p. Nu alleen nog wat verzinnen voor onder de boom en de geforceerd fijne kerst kan van start gaan.
Vanochtend werd ik om 7 uur wakker, zonder dat ik de wekker gezet had. Blijkbaar is het werkritme al geïntegreerd in mijn biologische klok, alleen werd ik vandaag op een wat vreemde manier wakker. Ik lag in mijn bed en vroeg me af waar ik eigenlijk was. Al redelijk snel begon het te dagen. Ik was gewoon thuis, en gister was de NKPD. De Nationale Koud Pils Dag in het Lax in Amsterdam.
Gezien mijn herinneringen aan de avond moet het leuk geweest zijn. Toen Cees en ik arriveerde rond een uur of 8 troffen we een kroeg aan die tot de nok gevuld was met mensen die klaarblijkelijk al een tijdje aan het bieren waren. Later paste we perfect in de massa, en nog later weet ik niet eens meer hoe ik thuis ben gekomen. :-p
Al met al een leuke traditie die is gestart en die in stand gehouden moet worden.
Update: Okay, bij nader inzien toch voortaan wat rustiger aan proberen te doen.
Traditioneel hoor je aan het eind van het jaar terug te kijken. Dit jaar werd het terugkijken zelfs geformaliseerd en ook nog eens met een deadline voor morgen, 12 december. Voor de Berg Kroniek 2004 (een hartstikke leuk initiatief) zijn alle familieleden verzocht een klein stukje te schrijven. Nou ja, dan doe ik dat maar natuurlijk. Als ik terugkijk zie ik een werkelijk fantastisch jaar… Begonnen met twee ski vakanties, een week in Frankrijk en een in Tsjechië, maar dat was niet genoeg…
Na een paar maanden heb ik een flinke knoop doorgehakt. Alles moet anders dacht ik, en ik nam ontslag, zonder enig uitzicht op iets anders. Mijn ontslagbrief heb ik de laatste dag van de maand nog naar Daidalos gebracht, dwars door een on-Nederlandse sneeuwstorm. Her en der lagen auto’s in de berm en tegen bomen door het gladde wegdek. Het weer schreeuwde dat ik het niet moest doen, maar ik was vastberaden.
Eenmaal werkeloos was ik zo gelukkig als ik maar kan zijn…ik heb veel boeken gelezen, heb de halve marathon in leiden gelopen, veel gefeest, etc. etc. maar zelfs dat gaat na een paar maanden vervelen, dus ontstond er weer een impuls. Ik belde een reisbureautje en een week later zat ik in New York met een huur-auto, een ticket terug vanuit San Francisco en mijn visa kaart :-)
Twee maanden door de VS reizen was een fantastische ervaring. Eentje die waarschijnlijk meer impact heeft gehad dan ik zelf nu nog besef. Heel veel gezien, heel veel meegemaakt, en heel veel (vreemde) mensen leren kennen.
Na Amerika zat ik weer lekker thuis. Ook erg leuk, maar werk zoeken kwam er maar steeds niet van. Totdat opeens de rollen omgedraaid werden, en het werk mij zocht. En opeens dankzij een CV-tje dat nog online stond kon ik de laatste twee maanden van het jaar toch nog aan de slag voor mijn eenmanszaak.
Aargh! Het moet echt niet veel gekker worden! Mijn fiets was heden ochtend gesaboteerd! Iemand had mijn ventiel uit mijn wiel gejat, met als gevolg een bruut platte band. Er wonen maar 8 gezinnen in mijn appartementen complexje, dus het moet bijna wel iemand zijn die ik ooit gezien heb. Zelf vermoed ik dat het zo’n vervelend kind is, maar dat kan ik natuurlijk niet hard maken.
Het gevolg was dat ik vandaag wel met de bus naar het station moest en aan het eind van de dag weer met de bus naar huis. Blijkt tot overmaat van ramp de bus gewoon twee keer zo traag te zijn als de fiets! Onvoorstelbaar!
Jawel, met het sinterklaasfeest heb ik toch een vette buit binnen gehaald :-)
Het resultaat van een avond wild dobbelen:
· Waxine lichtjes
· Speculaaspop & Pepernoten
· Een gele zwaailamp
· Stoepkrijt
· 3 x Huishouddoekjes
· en een Fat Blue Cat® mini stempel setje
En dat met een investering bestaande uit een kaars, mini hartjes (die eetbare), magnetron popcorn, een kussen in de vorm van een rooie roos, een doosje extreem kleine kraaltjes en nog iets. Hierbij was het wel opvallend dat al mijn in goud kleurig pakpapier verpakte sinterklaas objecten in no-time werden gemeden :-p
Be who you are and say what you feel because those who mind don’t matter and those who matter don’t mind.
Dr. Seuss