Aftellen, nog 3 weken!

Drie!Het aftellen is begonnen. Het is de laatste maand dat Ana zwanger is en het zal de eerste maand zijn in ons leven dat we ouders worden. Nog 21 dagen en dan is het zo ver. Als alles volgens planning verloopt vertrek ik over iets minder dan drie weken vertrek ik naar Madrid, om een dag voor de bevalling samen met Ana naar het ziekenhuis te vertrekken.

Ana is inmiddels in Madrid lekker aan het uitrusten en aan het relaxen. Ik kan hier helaas niet bij zijn, want het aantal vrije dagen dat ik kan opnemen is niet zo groot en ik heb besloten ze allemaal te gebruiken als Pek er ook daadwerkelijk is.

En wat doe ik nu zoal in Las Palmas, zonder mijn vrouw. Tsja, ze heeft een flinke lijst klusjes achter gelaten, maar toch vind ik nog voldoende tijd om flink wat boeken te lezen, lekker hard te lopen, filmpjes te kijken, muziek te luisteren en natuurlijk lekker relaxen.

Mijn Nederlandse belasting aangifte heb ik reeds verstuurd. Deze week is al ingepland dat ik ga uitzoeken hoe het zit met het valideren van mijn Nederlandse diploma in Spanje. Hierna moet ik nog een trouw-foto-album in elkaar zetten en ik wil het fotoalbum van Pek afronden. We hebben inmiddels zo ontzettend veel echo foto’s dat er bijna een heel album mee gevuld kan worden. Tot slot wil ik, als ik nog tijd over heb, het rode kruis project proberen af te ronden, en misschien ons ‘project‘ publiceren.

Makkelijker dromen

Meer dromen!Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat het komt doordat ik binnenkort een verandering in mijn leven en levensstijl verwacht. Het gevolg is dat ik veel meer droom en deze dromen veel makkelijker kan onthouden. Uiteraard helpt het dat ik op mijn nachtkastje een kladblok en een pen heb liggen.

Deze dromen af en toe bijzonder vreemd. Hieronder vind je er een paar.

  • Een droom over een zachte opblaasbare speelgoed beer.
  • Een droom waarin ik een zwemkampioen ben. Ik moet een wedstrijd zwemmen tegen een rivaal van mij, die ook nog eens een bad-guy is. Uiteraard win ik.
  • Een vreemde droom waarbij ik door het leven ga met letterlijk een dubbele ruggengraat. Een flink deel hiervan kan ik zelf met wat brute kracht verwijderen. De rest wordt met een operatie verwijderd. Totaal geen last van gehad.