Jawel!!!!! Ik ben wederom werkzaam (vanaf volgende maand) en wel als manager voor een vertaalbureau. De opdrachten om zaken te vertalen komen binnen, en ik moet deze invoeren in een systeem, verdelen aan vertalers, daarna laten proofreaden en tot slot terugsturen aan de klant.
Vandaag had ik een soort van sollicitatiegesprek en morgen kan ik beginnen met een kleine introductie en vanaf maandag ben ik weer gewoon loonslaaf.
Transformers! More than meets the eye! Autobots wage their battle to destroy the evil forces of the Decepticons! Transformers! Robots in disguise!
Vroeger, toen ik klein was, was ik al fan. Ik had zelfs een metalen transformer speeltje die ik kon veranderen van een robot naar een soort van vliegtuig.
Nu is er ook de film. Weleenswaar is deze hier uiteraard vertaalt in het spaans, maar in een film over vechtende robots denk ik niet dat taal het meest belangrijke aspect is. Gisteren vond in ik de regionale Metro de optie om via een smsje twee kaartjes te winnen voor de preview… de 26ste juni in plaats van de 4de juli. Helaas niet gewonnen, maar toen Ana het ook probeerde was het raak :D. Goed, ik was bijzonder blij.
Nog een paar daagjes en ik ga het meemaken. :p
Vandaag een certificaat gehaald waaruit blijkt dat ik in Las Palmas woon. Verbazend snel zelfs voor een ambtelijke actie in een land dat soms verdacht veel Afrikaanse trekjes vertoont. Alles was eigenlijk direct geregeld en ik kreeg alle papieren gelijk mee. Nu alleen nog meer Spaans spreken en misschien een Spaans baantje en dan ben ik qua inburgering toch goed bezig.
Gisteren was het uitgebreid op het Spaanse nieuws. George W. Bush is als president van Amerika de machtigste man ter wereld en zijn horloge werd van zijn arm gejat. Onder het toeziend oog van de camera uiteraard. Hulde voor de dief!
Hieronder het filmpje. Rond 0:55 wordt ergens zijn arm van zijn horloge ontdaan.
Naast het filmpje zijn er natuurlijk ook nog fotos van het event.
Altijd handig om bij de hand te hebben. Het familierecept van Nel voor een overheerlijke appeltaart.
Ingredienten:
· 300 gr bakmeel
· 150 gr witte bastert suiker
· 175 gr boter
· 1 ei
· 1 kg zure appels
· 1 citroen
· 50 gr rozijnen
· 75 gr suiker
· kaneel
Verder zijn nodig:
· springvorm van 22 á 24 cm
· kwastje
· deegroller
Kneed alles behalve de appels, de citroen, de rozijnen en de kaneel tot een bol deeg. Smeer de springvorm in met boter. Deel de deeg in tweeen en rol het deeg mooi plat. Gebruik een deel van het deeg om de bodem van de springvorm en de zijkanten de bedekken.
Doe de appels en de rozijnen in de springvorm en strooi en af en toe wat kaneel over. Snijdt de rest van het deeg in dunne repen en bedek de taart met een ruit motief. Smeer de bovenkant in met eigeel.
Plaats het geheel 75 minuten in een oven op 175 graden celcius. Na de oven even laten afkoelen en daarna eten met een flinke klodder (bij voorkeur zelfgemaakte) slagroom.
1 juni 2004 schreef ik mijn eerste post op deze blog. Eerst alleen om verslag te doen van mijn reis door Amerika, het land van de onbeschreven mogelijkheden. Nu vier jaar later plaats ik nog steeds af en toe wat nieuws hier. De blog is nog steeds hetzelfde met steeds weer nieuwe onderwerpen maar mijn leven is totaal anders. Een 360 graden omslag van een leven met een 9 tot 5 baantje tot een leven waarbij ik nieteens weet wat ik morgen ga doen. Een leven met iedere dag verassingen, avontuur, nieuwe ervaringen en levenslessen.
Ik heb een Spaanse vriendin, woon in Gran Canaria en spreek inmiddels een redelijk woordje Spaans. Voor mijn broertje geldt iets vergelijkbaars, hij is nu voor een paar maanden op reis door de wereld en met name door Zuid Amerika. Hij heeft een Australische vriendin en gaat na zijn reis misschien naar Australie. Misschien is het dus een familietrekje, maar wat doen mijn ouders dan al vele jaren in Noordwijkerhout?
Ik ben heel erg blij met de ervaringen die ik heb opgedaan. De mensen die ik heb leren kennen en de nieuwe dingen die ik geleerd heb. Aan de andere kant vind ik het erg jammer dat ik niet meer iedere vrijdag kan borrelen. Niet meer iedere dinsdag hardlopen. Geen braaien meer bij Kamp en niet meer in het weekend thuis eten. Alles is anders geworden en ik ben nu zelfs door de weeks aan het schoonmaken.
Hopelijk hou ik het nog een paar jaar zo vol. Ik ben vol goede moed in ieder geval.