Manager

Manager!Jawel!!!!! Ik ben wederom werkzaam (vanaf volgende maand) en wel als manager voor een vertaalbureau. De opdrachten om zaken te vertalen komen binnen, en ik moet deze invoeren in een systeem, verdelen aan vertalers, daarna laten proofreaden en tot slot terugsturen aan de klant.

Vandaag had ik een soort van sollicitatiegesprek en morgen kan ik beginnen met een kleine introductie en vanaf maandag ben ik weer gewoon loonslaaf.

Transformers

Transformers!Transformers! More than meets the eye! Autobots wage their battle to destroy the evil forces of the Decepticons! Transformers! Robots in disguise!

Vroeger, toen ik klein was, was ik al fan. Ik had zelfs een metalen transformer speeltje die ik kon veranderen van een robot naar een soort van vliegtuig.

Nu is er ook de film. Weleenswaar is deze hier uiteraard vertaalt in het spaans, maar in een film over vechtende robots denk ik niet dat taal het meest belangrijke aspect is. Gisteren vond in ik de regionale Metro de optie om via een smsje twee kaartjes te winnen voor de preview… de 26ste juni in plaats van de 4de juli. Helaas niet gewonnen, maar toen Ana het ook probeerde was het raak :D. Goed, ik was bijzonder blij.

Nog een paar daagjes en ik ga het meemaken. :p

Spanjaard… nee, Canarier

Spanjaard!Vandaag een certificaat gehaald waaruit blijkt dat ik in Las Palmas woon. Verbazend snel zelfs voor een ambtelijke actie in een land dat soms verdacht veel Afrikaanse trekjes vertoont. Alles was eigenlijk direct geregeld en ik kreeg alle papieren gelijk mee. Nu alleen nog meer Spaans spreken en misschien een Spaans baantje en dan ben ik qua inburgering toch goed bezig.

Pssst, Horloge kopen?

Gisteren was het uitgebreid op het Spaanse nieuws. George W. Bush is als president van Amerika de machtigste man ter wereld en zijn horloge werd van zijn arm gejat. Onder het toeziend oog van de camera uiteraard. Hulde voor de dief!

Hieronder het filmpje. Rond 0:55 wordt ergens zijn arm van zijn horloge ontdaan.

Naast het filmpje zijn er natuurlijk ook nog fotos van het event.

Appeltaart

Altijd handig om bij de hand te hebben. Het familierecept van Nel voor een overheerlijke appeltaart.

Ingredienten:
· 300 gr bakmeel
· 150 gr witte bastert suiker
· 175 gr boter
· 1 ei
· 1 kg zure appels
· 1 citroen
· 50 gr rozijnen
· 75 gr suiker
· kaneel

Verder zijn nodig:
· springvorm van 22 á 24 cm
· kwastje
· deegroller

Kneed alles behalve de appels, de citroen, de rozijnen en de kaneel tot een bol deeg. Smeer de springvorm in met boter. Deel de deeg in tweeen en rol het deeg mooi plat. Gebruik een deel van het deeg om de bodem van de springvorm en de zijkanten de bedekken.

Doe de appels en de rozijnen in de springvorm en strooi en af en toe wat kaneel over. Snijdt de rest van het deeg in dunne repen en bedek de taart met een ruit motief. Smeer de bovenkant in met eigeel.

Plaats het geheel 75 minuten in een oven op 175 graden celcius. Na de oven even laten afkoelen en daarna eten met een flinke klodder (bij voorkeur zelfgemaakte) slagroom.

4 years already

On the 1st of June 2004 I wrote the first entry on this blog. At first the only reason was to write about my trip to America, the land of limitless possibilities. Now, after four years I’m still writing new posts. This blog is still the same with new content every now and then, bt my life is completely different. A change from a 9 to 5 job to a life where I’m not sure what I will be doing tomorrow. A life with surprises, adventure, experiences and life-lessons.

I’ve got a Spanish girlfriend, I live in Gran Canaria and I speak a reasonable amount of Spanish. My brother is in a similar situation. He’s traveling the world, spending a great deal of time in south America. He has an Australian girlfriend and he’s thinking about moving to Australia. Maybe in a family thing, but if so, why have my parent been living in Noordwijkerhout all these years?

I am very happy with the experiences life brings me, the people I’ve met and the things I’ve learned. On the other hand it is sad I had to leave a part of my old life behind. No more Friday afternoon drinks, no more running every Tuesday, no more South African braai’s at Kamp’s place and no more visiting my parents in the weekends. It even stranger, I started cleaning during the week.

Hopefully I can continue this live a few more years. I’m full of good hope.