Het is vandaag Vaderdag in Spanje en voor mij is het mijn eerste Vaderdag ooit! Ik ben benieuwd… Ik heb al een paar mailtjes ontvangen van vrienden en familie, maar wat krijg ik van mijn zoontje. Nou, ik heb het geweten. Hij was een beetje huilerig vandaag, maar op een rustig momentje toen we aan het spelen waren op zijn matje kreeg ik mijn fantastische cadeau. Zijn allereerste rol!

Alhoewel ik hem nog goed moet vasthouden heeft Alex een nieuwe bezigheid die hij erg leuk vind. Vanaf mijn schouders de wereld van bovenaf bekijken. Fantastisch vind hij het!

Twee tandjes alweer. Op deze foto op een zonnige zondag lekker aan het spelen met zijn ouders. Het leven is goed.

Gisteren was ik aan het praten met de kleine. Een conversatie die niet meer inhield dan dat ik zijn geluidjes imiteerde. Na een flink lange reeks van verschillende geluiden kwam toen opeens een zeer herkenbare klank combinatie. Pa-pa! Het geluid was helaas niet voor herhaling vatbaar en mijn initiële enthousiasme werd een beetje getemperd doordat Alex prompt weigerde nog meer geluidjes te maken, maar toch… ik was natuurlijk apetrots!

Alex is graag buiten, maar als we met hem rondlopen in zijn kar valt hij vaak al snel in slaap. Dit is natuurlijk heel mooi als het tijd is voor een siësta, maar ‘s avonds hebben we liever niet dat hij vroeg gaat slapen want dat heeft als gevolg dat hij ook erg vroeg weer wakker wordt.

Als oplossing voor dit dilemma hebben we Alex’s draag constructie weer uit de kast gehaald. Lekker hangend met zijn armpjes en beentjes in de lucht lopen we zo een rondje door de buurt. Het bevalt Alex erg goed. Hij kijkt zijn ogen uit en blijft lekker wakker. Eenmaal weer thuis stoppen we hem in een lekker warm badje en daarna slaapt hij als een baby.

De vaccinatie verliep zoals verwacht. Twee spuiten in zijn been, maar Alex was flink. Eventjes gehuild, maar al snel was hij de pijn vergeten en sliep hij lekker in zijn wagentje. We kregen wel een onverwacht bericht. Alex heeft reeds twee tanden! En dan zonder dat we ooit iets gemerkt hadden. We hadden gehoord dat het doorkomen van zijn tandjes voor slapeloze nachten zorgt en een tijdje geleden was hij wel wat huilerig en hebben we geëxperimenteerd met een bijt-speeltje uit de koelkast maar uiteindelijk dachten we (ten onrechte) dat het een loos alarm was.

Zijn statistieken:
Gewicht: 7.190 gram
Lengte: 65 centimeter

Alex is een half jaar! We zijn al weer 6 maanden verder sinds Alex is begonnen met zijn leven en deze zes maanden zijn met de snelheid van het licht voorbij gevlogen.

Alex heeft zich ontwikkeld van een klein klein babietje tot een flinke baby die keihard aan het werk is zijn ledematen onder controle te krijgen en zijn wereldje te ontdekken en te begrijpen. Een ventje dat begon met een paar druppels melk iedere paar uur en nu hele flessen melk drinkt, granen eet en een voorliefde heeft voor allerlei fruit. Alex is een blij ventje dat graag lacht en zich goed kan vermaken met zijn speeltjes. Wel eist hij zo af en toe (luidruchtig) de aandacht op als hij zich verveelt.

Als ouders hebben we ook een flinke verandering ondergaan. We zijn als gezin veel zekerder geworden en hebben Alex perfect leren kennen. We weten wanneer hij moe is, wanneer hij honger heeft en wanneer hij wil spelen. We helpen hem met in slaap vallen en proberen hem regelmatig te confronteren met nieuwe ervaringen.

Helaas voor Alex wordt dit mijlpunt gevierd met een paar flinke injecties. Hij krijgt vandaag weer drie spuitjes met vaccinaties. Vervelend, maar het hoort erbij. Het goede nieuws is wel dat we waarschijnlijk vanmiddag kunnen beginnen met het ‘echt’ eten. Eindelijk krijgt hij dan lekkere groenten en gewoon lekker warm eten. Precies zoals het hoort!

Alex heeft eindelijk zijn speen ontdekt. Na vijf maanden stug uitspugen van het stukje plastic is hij eindelijk om. Hopelijk krijgt zijn duim nu een beetje rust. Volgens de kinderarts alhier is het beter dat hij een speen in zijn mond heeft dan zijn duim. Dit schijnt met name voor zijn tandjes beter te zijn, maar goed, zo’n beetje iedere arts/kinderdeskundige heeft tegenstrijdige adviezen.

Op deze foto zie je ook dat Alex inmiddels positief op zijn spiegelbeeld reageert. Een beetje verbaast is hij wel, maar hij probeert sinds kort zijn spiegelbeeld te grijpen.

Het was vandaag de laatste volle dag dat mijn ouders lekker in de warme zon konden liggen. Morgen vertrekken ze van de 25 graden aan het zwembad terug naar -15 graden in Nederland. Een verschil van 40 graden! Dat zullen ze wel voelen. Uiteraard zijn Ana, Alex en ik vandaag langs geweest in het hotel. We hebben lekker van de zon genoten en Alex heeft het ook erg naar zijn zin gehad. Hij had flink lol met zijn opa en oma.

Naast deze filmpjes kan je ook nog een paar familie fototjes bekijken.