600 gram is het resultaat van mijn ouders kweekactiviteiten. Na het plukken en het drogen is het nu eindelijk voor consumptie geschikt. Het plan is nu om een afzetmarkt te vinden :-) Iemand nog interesse om een zeer lange tijd stoned/high/van de wereld te zijn?
Sinds een jaar of 20 ben ik groot cactus fan. De ideale plant. Als je ze een paar weken geen water geeft is er niks aan de hand. Ik heb verschillende soorten en de meeste zijn als klein stekje ooit tijdens een vakantie in spanje geroofd.
Een van mijn cactussen is een enorme aloë vera plant en daarvan wist ik al dat ie soms in de shampoo zit, maar de spanjaarden wisten mij te vertellen dat deze plant ook als een kleine mini-apotheek gebruikt kon worden.
Inmiddels heb ik de recepten al opgevraagd, dus misschien binnenkort hier medische aloë vera adviezen :-p
Het was tijd. Eind september of begin oktober kan een wietplant geoogst worden en zo ook de mijne. Eerst de takjes afknippen. Hierna alle grote en kleine blaadjes eraf en dan een maand laten drogen. Het eindresultaat is een opberghok met aan de muur netjes een hoeveelheid wiet en een kale plant die rijp is voor de afvalcontainer.
Komend weekend even controleren of de planten van mijn ouders ook al zo ver zijn. En dan bedenken wat ik moet gaan doen met de enorme (!) hoeveelheid wiet die ik dan zal hebben… iemand interesse? Het eenvoudigste is denk ik de hele bulk te verkopen aan de groothandel, om zodoende geen rompslomp te hebben. Maar het is ook leuk om alles om zetten naar smakelijke cake (en brownies) en die door te verkopen… ach, nog een dikke maand droogtijd de tijd om iets te verzinnen. We zullen zien.
De plant vooraf:
en nu hangend in mijn opberghok:
Niet alle takjes zijn netjes ontdaan van bladeren, want dat is me een partij werk. De helft is nu mooi, en de andere helft knip ik wel een beetje bij wanneer het is gedroogd. Deze takjes zijn toch voor eigen geëxperimenteer.
(de geschiedenis van de plant…)
Nog een paar weekjes en dan is het tijd voor de oogst. De plant ziet er goed uit.. zeker als je kijkt naar het prille begin. Het is ook wel duidelijk waar ik mijn groene vingers vandaan heb. De zorg van mijn ouders voor de planten was fantastisch en dat blijkt ook wel uit de uitzonderlijk blije plant.
Hedenavond was het perfect weer en ik had een missie. Voorkomen dat mijn vader een typische Spaanse lekkernij zou gaan bakken, terwijl je het rauw dient te eten. Dit moest en zou ik voorkomen. Deze combinatie van factoren zorgde ervoor dat ik naar de emmastaat gefietst ben, en wat ik daar aantrof overtrof mijn stoutste verwachtingen…
Een enorme plant!!!
Mierzoet ruikt ze. De bloem aan mijn bolle cactusje. Normaal zou het niet het vermelden waard zijn, maar er gebeurt nu toch helemaal niks, dus waarom ook niet. :-p
Tsja, wat doe je op zo’n prachtige dag.. je stuurt wat post naar Chicago, raakt een beetje verbrand door het in de tuin liggen en het fietsen van Leiden naar Noordwijkerhout en weer terug, je verbaast je over de term ‘schuine kast’ en dat naast mijn directe familie niemand weet wat het is.
Maar ik had vandaag toch nog een bezigheid gevonden die de moeite waard was… fototjes maken van de vage, extreem vage plantjes op mijn balkon…
Best trots ben ik met mijn wietplantjes. Eindelijk een potentiële winstgevende situatie waarbij ik mijn ‘groene vingers’ ten gelde kan maken. Van de planten die nu in mijn beheer zijn is de wens om er toch minimaal eentje te verkopen. Misschien als grondstof, of anders als eindproduct in cake vorm.
Maar wat is recent gebleken… Ik ben niet de enige. Erger nog, ik ben in mijn familie slechts een armzalige amateur… een aanmodderende leek.
Elders in de familie worden wietplantjes per 250 opgekweekt in grote productiehallen :-p. Misschien is het dan toch een genetische aanleg, waarvan de drang tot het telen van wietplanten bij mij nog in opkomst is. Misschien moet ik het volgende keer ook wat groter aanpakken. Ik heb toch nog een ongebruikte kamer over en een amper gebruikt opberghok.
Think big!
Laatst was ik bij mijn ouders en toen werd ik toch redelijk onaangenaam verrast door wat ik aantrof. Hun plantje was dik 2x zo groot als de mijne. Mijn plant reikte rond de 21 cm in de lucht, en die van mijn vader overtrof mijn stoutste verwachtingen door maar liefs 43 cm in de lucht te reiken. Dat is dik twee keer zo groot! Aargh!
Maar er is uiteraard ook goed nieuws. Mijn plant, en die van mijn vader krijgen gezelschap. Geïmporteerd uit het verre oosten (van NL) komt er een nieuw plantje bij op mijn balkonnetje. Een ander soort weleenswaar, maar toch is gezelligheid en blijheid wat ik verwacht, en dat moet hoe dan ook de groei stimuleren.
Gisteren heb ik het dan toch maar gedaan. Mijn plant is verhuist van mijn raamkozijn naar mijn balkon, want de geur begon nu al merkbaar te worden.
Vanmiddag ook even checken hoe het gaat met mijn vaders plant. Ik had al gezien dat deze het stukken beter had dan die van mij. Haar stammetje was twee keer zo dik, ze staat full-time in de serre in de hitte, en ze heeft een enorme(!) grote pot met aarde. Dat kan alleen maar resulteren in onovertrefbare reusachtigheid.