De kids op de foto zetten is zeker niet eenvoudig. Ze moeten aangekleed worden, en daarna natuurlijk ook nog even stil zitten voor de camera. Dan moeten ze ook nog een beetje lachen voor een leuke foto. Stuk voor stuk zaken die lastig voor elkaar te krijgen zijn. Gelukkig is het ons toch gelukt! Tijdens een spaarzaam moment van relatieve rust is het gelukt om in ieder geval de jongens op de foto te zetten.
Tijd en met name ook licht kunnen een foto aan de muur flink verkleuren. In de Emmastraat hangt zo’n foto van twee kleine Bergjes. Mijzelf en broer Bert die op het punt staan om te genieten van een lekkere verjaardagstaart. De foto heeft er alle schijn van dat het ooit een kleurenfoto is geweest, want er is nog wat kleur te ontdekken, maar echt veel soeps is het helaas niet meer.
Ik wilde de foto graag wat verbeteren want het was mij opgevallen dat de gefotografeerde kleine Bert ontzettend veel lijkt op onze eigen kleine Alan. Voor een goed vergelijk moet je natuurlijk wel een goede foto hebben.
| Voor: | Na: |
|
 |
Alex moest rennen, maar wie gaan er vandoor met de eeuwige roem? Jawel, vader en broertje.
(Reportaje fotográfico de la III Carrera Niños con Cáncer Pequeño Valiente (16/10/2016). Hemos querido aportar nuestro granito de arena por una buena causa. Fotógrafo: Ibán López.)
Het lukt me nog steeds om de traditie gaande te houden. Het jaarlijkse fotoalbum van Alex. Dit is alweer het derde album van Alex van zijn tweede verjaardag tot zijn derde verjaardag. De eerste en tweede album vielen in de smaak bij de opa’s en oma’s dus ook deze is weer in hetzelfde formaat.
Alex van twee tot drie jaar
Dit verhaal had voorheen een online versie van het fotoalbum, maar deze bestaat inmiddels niet meer… helaas.
Een lekker zonnetje, opa Kees, oma Nel en kleinkind Alex. Dat is toch wel gezellig!
Een gegeven paard mag je niet in de bek kijken. Een gratis geplukte citroen ook niet, en zeker niet als het een blije citroen is.
Eindelijk is het dan zover. Een fototje met de hele familie!
