6 jaar alweer, de tijd vliegt echt! Binnenkort moet Alex officieel naar school. Zijn eerste tand zit los, en nu dus ook zijn verjaardag. Alex zijn vriendjes zijn bijna allemaal op vakantie dus wilde hij graag met de wel aanwezige vriendje Miguel naar het museum Elder, gevolgt door een overheerlijke happy meal. Dat hebben we natuurlijk gedaan, en daarna was het flink feest met een flinke hoeveelheid kadotjes.
De officiële taak van een peetoom en peettante is om hun petekind te onderwijzen in het geloof. Ana en ik hebben onze lagere school tijd doorgebracht op een Katholieke school, maar toch is het geloof niet echt geïntegreerd in ons leven. Erger nog, het geloof speelt totaal geen rol meer. Toch hebben we Alex en Alan gedoopt. Deels voor de familie en deels omdat er een leuk feestje omheen gebouwd werd.
Bij de doop hoort een peetoom en een peettante, en in het geval van Alex heeft hij geluk. Zijn peetoom is Miguel en hij heeft zijn rol prachtig vormgegeven. Miguel heeft tijdens zijn laatste bezoek aan Alex de hele star wars sage toegelicht. Samen met een star wars spel zijn een flink deel van de films toegelicht. Je vraagt je dan natuurlijk af was dat met religie te maken heeft, maar dat zit wel snor.
We zijn lekker op vakantie met de familie, en ook dit jaar zijn we weer in Torrevieja. Lekker hangen rond het zwembad op op het overbevolkte strandje. Flink smeren natuurlijk, want de zon draait hier overuren.
Het belangrijkste is in ieder geval dat de kinderen het hier erg naar hun zin hebben. Lekker zwemmen in het zwembad, gaten graven op strand, golfje springen, spelen met de kinderen uit de buurt. Zo af en toe zijn ze zelfs zo moe, of zo bezig dat zelfs wij een momentje lekker kunnen relaxen.
Alan is bij de dokter langs geweest voor weer een inenting. Gelijk hebben ze hem eventjes nagekeken, en alles bleek helemaal op orde.
Alan is flink groot voor zijn leeftijd. Zijn gewicht is goed, hij heeft een goede lengte en eigenlijk is alles gewoon goed met hem. Het is een slim ventje die goed eet, flink beweegt en extreem gestimuleerd wordt (door onder andere zijn grote broer Alex).
Het afsluitende concert van Alex was vandaag. In de club Nautico van Las Palmas. De klas van Alex speelde Las Abejas (de bijen), en dat ging hardstikke goed.
Alle kids op Alex zijn school hebben inmiddels een spinner, behalve Alex, en daar moest natuurlijk wat aan gedaan worden. We hadden natuurlijk gewoon zo’n ding kunnen kopen, maar zelf zo’n speeltje in elkaar klussen is veel leuker.
Met het uiteindelijke resultaat zijn we ook flink blij. Zelf een spinner maken is gemakkelijk. Je hebt vier kogellagertjes nodig, lijm en een stuk schoenveter.
Eerst hebben we een kogellagertje ontdaan van de metalen buitenkantjes en van al het vet door hem met flink wat sop te wassen. Hierdoor draait de boel sneller. Stap twee was het vastplakken van drie andere kogellagers, en ter versteviging hebben we ook nog een stuk veter over de hele buitenkant geplakt.
In het midden zit nog een stukje hout zodat je de spinner ook op bijvoorbeeld de tafel kan spinnen. Het makkelijkst is natuurlijk in de hand, maar Alex zijn handjes zijn nog net een beetje te klein. Enige nadeel van onze spinner is dat de lijm niet altijd houd, en hij af en toe gerepareerd moet worden.
Een lekker lang paas weekend, dat had het moeten zijn. Alex zijn peetoom Miguel was op bezoek, en we hadden flink wat tochtjes ingepland. Touristische routes, strand, lekker eten en tot rust komen. Helaas liep het allemaal was anders.
Tijdens een mooie tocht naar een watervalletje, op de terugweg, sloeg het noodlot toe. Ik liep voorop over een richeltje met Alan in mijn handen. Achter mij liep Miguel met Alex, en achteraan liep Ana. Opeens hoorde ik Ana schreeuwen, en toen ik omkeek zag ik Miguel en Alex een afgrond inglijden. 8 meters omlaag in recordtijd over grind en stenen.
Ana had het zien gebeuren. Miguel glipte uit en ging omlaag de afgrond in. Iets later werd Alex die de hand van Miguel vast had mee naar beneden getrokken. Een nachtmerrie scenario. Gelukkig was het een populaire tocht, dus er waren flink veel mensen die ons te hulp schoten.
Tijdens de val gaf ik snel Alan aan zijn moeder en sprintte ik naar beneden om Alex gerust te stellen. Hij was flink gekrast maar het leek mee te vallen. Hij was in ieder geval rustig en wist al mijn vragen te beantwoorden. Nadat ik Alex gecontroleerd had heb ik hem naar zijn moeder getilt, en samen, met nog wat bijstanders zijn ze rustig naar de auto gelopen.
Hierna was Miguel aan de beurt. Hij had een groepje mensen om zich heen staan, en had het minder goed getroffen. Hij had zijn bovenbeen gebroken, vlak bij zijn bekken, en moest met de helicoper geavacueerd worden. Na een operatie moest hij weer revalideren.
Alex moest ter observatie 1 nacht in het ziekenhuis blijven. Hierna mocht hij weer naar huis. We waren uiteraard erg bezorgt over wat dit allemaal voor gevolgen zou hebben. Zo’n trauma gaat je niet in de koude kleren zitten. Maar Alex is jong en hij ging er goed mee om. Vanochtend bracht ik hem naar school en terwijl ik aan zijn docente zijn schade uitlegde was Alex bezig al zijn wonden te later zien aan zijn vriendjes. Dat lijkt dus goed te gaan. Voorlopig even geen tochtjes door de wildernis meer.
Soms heb je het dilemma. Maak je een paar fotos, of is een filmpje toch beter. Een lastige vraag, en in het onderstaande geval had ik in Leeds onterecht voor de fotos gekozen. Maar gelukkig toch ook nog een klein stukje film van een prachtig concert door Alex.
Alan is al weer een jaar en dat hebben we natuurlijk gevierd. Met taart, versieringen, kados en heel veel aandacht voor kleine Alan.
Zijn eerste jaar is snel gegaan. Alan loopt al bijna, hij kruipt als een speer door het huis, wijst al netje naar de dingen die hij wil en lacht zich een hoedje als hij doet alsof hij iets geeft en als je dat dan wil aanpakken trekt ie het snel weer weg.
De verschillen met Alex zijn qua uiterlijk niet zo groot. Het zijn duidelijk broers, maar in karakter zijn het twee totaal verschillende personen. Alan is eigenwijs, doet alleen wat hij zelf wil, en om hem te overtuigen moet je goed je best doen. Alex was in dat opzicht een stuk eenvoudiger om te overtuigen. Alex heeft ook nog nooit zijn vinger in een stopcontact gestoken, en bij Alan, toen hij net kon kruipen, was dit het eerste wat hij deed.