Met pas twee jaar gaat de ontwikkeling van Alan supersnel. Mede dankzij zijn grote broer die als perfect voorbeeld dient is Alan al met heel veel zaken vergevorderd. Soms verbaas ik me echter toch nog, zoals gisteren. Alan is bezig met het ontdekken van de subtiele kunst van het beïnvloeden. Zorgen dat met allerlei kleine acties een bepaalde toekomst waarschijnlijker wordt. Voor een twee jarig kind is dat natuurlijk een enorme prestatie, die ik zelfs bij zijn veel grotere broer nog niet zo duidelijk heb gezien.

Alan had op mijn nachtkastje een lekkere beer klaargelegd. Het soort dat hij ook graag zelf eet, maar deze was voor mij. Vanochtend kwam Alan al vroeg in onze kamer kijken en zag het beertje nog liggen. Hierna bood Alan zelfs nog aan om hem in mijn mond te stoppen. Ik ben zeker benieuwd wat zijn motivatie hiervoor is.

Alan groeit als de rook. Niet alleen wordt hij fysiek steeds groter, ook mentaal wordt Alan steeds volwassener. Hoe kan dat ook anders, want hij wordt full-time gestimuleerd. Het lijkt erop dat Alan een slim ventje is, hij begrijpt al bijna alles wat je hem vraagt en daarbij maakt het niet uit of je iets vraagt in het Spaans of het Nederlands. Hij vraagt ook al zelf dingen maar daarbij gebruikt hij een beperkte set van woorden. Sommige dingen vraagt hij in het Nederlands en sommige in het Spaans.

Het was een groot feest op zijn tweede verjaardag, en Alan had al snel door dat alles voor hem was. Met zijn kadotjes was hij reuze blij. Op nu naar het volgende jaar.

Alan was vorige week bij een hardloop event. Zelf liep hij niet, maar zijn grote broer moest wel weer aan de slag. Alex had een mooi rondje hard gelopen voor de “pequeno valiente“, een goed doel dat opkomt voor kinderen met kanker. Hier had ik deze mooie foto geschoten van een ondeugende Alan.

Alan is bij de dokter langs geweest voor weer een inenting. Gelijk hebben ze hem eventjes nagekeken, en alles bleek helemaal op orde.

Alan is flink groot voor zijn leeftijd. Zijn gewicht is goed, hij heeft een goede lengte en eigenlijk is alles gewoon goed met hem. Het is een slim ventje die goed eet, flink beweegt en extreem gestimuleerd wordt (door onder andere zijn grote broer Alex).

Alan is al weer een jaar en dat hebben we natuurlijk gevierd. Met taart, versieringen, kados en heel veel aandacht voor kleine Alan.

Zijn eerste jaar is snel gegaan. Alan loopt al bijna, hij kruipt als een speer door het huis, wijst al netje naar de dingen die hij wil en lacht zich een hoedje als hij doet alsof hij iets geeft en als je dat dan wil aanpakken trekt ie het snel weer weg.

De verschillen met Alex zijn qua uiterlijk niet zo groot. Het zijn duidelijk broers, maar in karakter zijn het twee totaal verschillende personen. Alan is eigenwijs, doet alleen wat hij zelf wil, en om hem te overtuigen moet je goed je best doen. Alex was in dat opzicht een stuk eenvoudiger om te overtuigen. Alex heeft ook nog nooit zijn vinger in een stopcontact gestoken, en bij Alan, toen hij net kon kruipen, was dit het eerste wat hij deed.

Terwijl Alex bezig is met zijn muzikale ontwikkeling zit Alan ook niet stil. Alan is bezig om in recordtijd van hot naar her te kruipen. Ook staat hij al steeds vaker op zijn beentjes. Lopen vind ie nog een beetje te riskant, maar dat zal niet lang meer duren. Ook kunnen we niet meer langs de speeltuin lopen zonder hem uit zijn kar te halen. Alan wil namelijk graag schommelen.