Happy meal vs. wok

Canary wok!Happy meal!Alex eet graag wat ie kent en als er dan een kadootje bij zit, dan is hij helemaal blij. Alex wilde afgelopen weekend dus ook niet naar de Wok, maar hij wilde een happymeal. Na wat heen en weer lopen bleek het voor de Wok mensen geen enkel probleem als Alex zijn happymeal in hun zaak nuttigde terwijl zijn ouders lekker gingen wokken. Met het happymeal in een hand en Alex in de ander begaven we ons naar de wok.

Eenmaal in het wok restaurant werden we naast een aquarium met schilpadden geplaatst (decoratief, niet om te eten) en dat was een puntje voor de wok. Het goedkope plastic speeltje boeide al niet meer zo want zo’n schildpad is veel interessanter. De patatjes en de kipnuggets vielen nog wel in de smaak…

Totdat pa en ma met vers gewokte borden lekkers aan kwamen lopen. Garnalen, kreeftjes, inktvisjes, schelpdieren, vis, paddenstoelen en wat groenten. Oei. Toen verloor het happymeal op alle fronten. De kipnuggets, patatjes, tomaatjes, etc. werden niet maar aangeraakt. Alex wilde (met als zijn opa) vis, zeevruchten, en vooral alles proeven. Volgens mij was dit de eerste keer dat hij zichzelf zo vol had gegeten dat er geen melk mee bij kon.

Nog een paar maandjes en dan zijn opa en opa gezellig op bezoek. Een perfecte gelegenheid om wederom de wok te bezoeken.

Vis

Alex met vis!Bij de stranden van Las Palmas kan je kiezen wat je wilt. Lekker zand, of rotsen. Het voordeel van zand is natuurlijk overduidelijk. Lekker zacht en super makkelijk om een parasol te plaatsen. Het nadeel is wel dat je bij een klein beetje wind er al snel als een kroket/zandmannetje bij loopt.

In tegenstelling tot zijn vader en moeder is bij Alex een strandje van rotsen veruit favoriet. De reden hiervoor is eenvoudig. Met zijn netje gaat hij graag op zoek naar allerlei beestjes. Garnalen, visjes, krabben, etc. Recent had Alex een flinke vis gevangen. Hup in de emmer ermee, een beetje water erbij en kijken maar.

Het begon met kijken en toen ging zijn vingertje het water in. De vis zwom wat heen en weer en raakte Alex’ handje. Oei, hij schrok flink en wist niet hoe snel hij zijn hand uit het water moest halen.

Zijn angst voor de vis verdween echter snel, en de vis werd zijn nieuwe speeltje. De vis was snel tam, want op een gegeven moment liet hij zich gewoon pakken. Na een paar minuten spelen met de vis (hij werd tammer en tammer) hebben we hem (na een beetje aandringen) weer de vrijheid gegund.