Een agenda is redelijk eenvoudig om bij te houden dacht ik. Je maakt afspraken en die noteer je op de dag waar je de afspraak hebt. Iedere dag kijk je op de pagina voor de huidige dag, en dan zie je direct alle afspraken die je in het verleden gemaakt hebt. Super logisch.
Blijkbaar is het toch niet zo heel super logisch. Op de school van onze kinderen gebruiken ze de agenda op een andere manier. De afspraken staan op de dag waar iets is afgesproken, met een melding voor welke dag in de toekomst het is. Bijvoorbeeld op de pagina van vandaag staat: ‘Morgen pagina 64 biologie lezen’, ‘Volgende week woensdag examen taal’. Het gevolg is een, wat mij betreft, nutteloze agenda. Iedere dag moet ik het verleden doorzoeken of er de komende dag iets is dat bestudeerd moet worden, of iets dat gemaakt moet worden. Een verschikkelijk slechte manier om een agenda te gebruiken, en een verschikkelijk voorbeeld voor de jonge studenten.
Vrijdag, na werk ging ik langs de supermarkt naast mijn werk. Ik ga vaak naar deze supermarkt, dus ik loop efficient langs alle schappen, en pak wat ik nodig heb. In de rij, betalen, en naar huis was het idee. Helaas ging dat niet zo makkelijk. Betalen lukte niet. Ik had geen saldo. Vreemd, dan maar een ander pasje. De boodschappen in de auto geladen, en toch maar even gekeken. Even kijken en flink schrikken. Onze hele rekening was leeg! Alles was uitgegeven in Marceille, in Frankrijk. Onze hele rekening, met bijna 1500 euro, in een dag leeg gemaakt.
Alan had vroeger een klein krabbetje als huisdier. Het krabbetje woonde in Alan’s kamer, in een mooi hokje met krab spelletjes, water, planten, en wat zond zodat zij een holletje kon graven. Helaas werd ze steeds ouder, en tijdens onze laatste vakantie was ze overleden. Jammer. Hij wilde een nieuw huisdier, dus hebben we een beetje onderzoek gedaan. Een wandelende tak leek leuk, of een nieuw krabbetje. Of misschien een hamster. Het was lastig om te besluiten wat we het beste konden doen. De krab zat weken achter elkaar alleen maar in haar zelfgemaakte holletje, en kwam alleen naar buiten om haar eten te pakken. Ook de zorg voor het beestje werd direct bij Alan’s vader geplaatst. Dat moest anders natuurlijk.
Drie dagen hebben we genoten van een kunstmatige gelukkige omgeving. Er waren flink wat zaken die in Disney voor verbetering vatbaar waren, maar dat zijn dingen die in alle pretparken voorkomen. Rijen, kapotte attracties, commercie overal, enorme groepen mensen, conflicten en discussies tussen ouders en kinderen. Disney is een heel mooi park om te bezoeken, en de kinderen vonden het fantastisch, maar ik was blij dat we na drie dagen het park weer konden verlaten.
Nog een paar weken, en dan is het zover. Ons uitstapje naar Disney en naar Parijs. Alex is al sinds een paar maanden de dagen aan het aftellen. Ik had grote twijfels over dit avontuur. Ik was bevooroordeeld over het Disney Park, en zodanig zelfs dat ik er zelf nooit naar toe zou gaan. Ik vond het eerder een plek om actief te ontwijken. Een ‘nep’-park, met gespeelde blijheid. Onderdrukte werknemers, die de hele dag in een heet pak door het park lopen, met een lach op hun pak geschilderd. Waarschijnlijk lopen er ‘undercover’ werknemers rond met als taak de ‘zichtbare’ werknemers te beoordelen.
Steeds meer tijd spenderen we online. De sociale omgeving waar we onderdeel van uitmaken bevind zich steeds vaker en steeds meer online. Vroeger waren onze sociale omgevingen gecentreerd rond het drop of de stad waar we woonde, maar tegenwoordig is afstand geen belemmering meer, en kan je bevriend raken met mensen die je nog nooit in het echt gezien hebt. Op dezelfde manier dat fysieke vrienden je beïnvloeden (door bv een uitje voor te stellen), kan je nu ook beïnvloed worden door je online vrienden. Mensen die je misschien nog nooit ontmoet hebt, maar met wie je wel veel tijd besteed en wiens opinie je kan beïnvloeden.
