Bij de stranden van Las Palmas kan je kiezen wat je wilt. Lekker zand, of rotsen. Het voordeel van zand is natuurlijk overduidelijk. Lekker zacht en super makkelijk om een parasol te plaatsen. Het nadeel is wel dat je bij een klein beetje wind er al snel als een kroket/zandmannetje bij loopt.

In tegenstelling tot zijn vader en moeder is bij Alex een strandje van rotsen veruit favoriet. De reden hiervoor is eenvoudig. Met zijn netje gaat hij graag op zoek naar allerlei beestjes. Garnalen, visjes, krabben, etc. Recent had Alex een flinke vis gevangen. Hup in de emmer ermee, een beetje water erbij en kijken maar.

Het begon met kijken en toen ging zijn vingertje het water in. De vis zwom wat heen en weer en raakte Alex’ handje. Oei, hij schrok flink en wist niet hoe snel hij zijn hand uit het water moest halen.

Zijn angst voor de vis verdween echter snel, en de vis werd zijn nieuwe speeltje. De vis was snel tam, want op een gegeven moment liet hij zich gewoon pakken. Na een paar minuten spelen met de vis (hij werd tammer en tammer) hebben we hem (na een beetje aandringen) weer de vrijheid gegund.

Vandaag is het groot feest! We vieren Alex’ derde verjaardag.

Er is alweer een jaar voorbij. Een jaar waarin Alex voor het eerst naar school ging. Het jaar waarin hij zijn luier achter zich liet en het jaar waar pappa weer grotendeels thuis was. Natuurlijk is het een echt Spaans jongetje, maar de Nederlandse genen zijn overduidelijk aanwezig en in ontwikkeling. Hij begrijpt me perfect als ik in het Nederlands met hem praat, en zo af en toe gooit hij ook nog wat Nederlands door zijn zinnen.

Alex heeft een wat vreemde wens voor zijn verjaardag: Zijn Pappa verkleed als clown. Nou ja, als hij daar blij van wordt, dan doe ik dat natuurlijk graag.

Een kort berichtje van Alex’ school heeft nogal wat impact. Het bericht was als volgt

Geachte ouder,

Vanaf volgende week maandag dient Alex zonder luier op school te komen.

Oei! Alex groeit werkelijk als kool en we zijn al bezig geweest om Alex zijn potje te laten gebruiken, maar dit wil niet echt goed vlotten. Zo’n luier is natuurlijk ook ontzettend gemakkelijk. Lekker alles laten lopen, en toch lekker droog. Maar goed, dat is dus voorbij. Met een enorme hoeveelheid onderbroeken en broeken zullen we zien hoe het gaat.

Vroeger was een veelgehoorde spreuk ‘Zo vader, zo zoon’. Tegenwoordig is dit niet meer van de tijd. Zoons doen nu gewoon wat ze zelf willen, en dan is het soms ‘Zo moeder, zo zoon’.

If it ain’t Dutch, It ain’t much.

Een Nederlander ben je gewoon. Het zit in je genen en dat krijg je er niet uit. Nederlander zijn impliceert een sterk ontwikkeld gevoel van bewustzijn en het besef dat je zelf je toekomst kan sturen.

Als Nederlander ben je trots op je roots en heb je vertrouwen in jezelf en in de toekomst. Je ziet kansen en grijpt die met beide handen aan. Zo ook de kleine Alex. Nu al is hij zich bewust van zijn achtergrond, en hij omarmt zijn achtergrond omdat hij terecht inziet dat hij als Nederlander bevoorrecht is.

Als Alex zijn theater carrière niet van de grond komt hoeft hij zich gelukkig nergens druk over te maken. Hij kan zo aan de bak als auto coureur! Alex heeft een need for speed!

Hulde voor Alex! Hij was super zenuwachtig, maar hij heeft het fantastisch gedaan.

Als het eerste schaap over de dam is volgen er natuurlijk meer. Zo ook met (digitale) fotoalbums. Dit is alweer het tweede album van Alex van zijn eerste verjaardag tot zijn tweede verjaardag.

Dit verhaal had voorheen een online versie van het fotoalbum, maar deze bestaat inmiddels niet meer… helaas.