Het voetbal-gen van mijn familie heeft een generatie over geslagen. Vader Kees en moeder Nel waren alletwee trainers voor jeugdteams bij VVSB (Het lokale voetbalteam uit Noordwijkerhout). Broer Bert was ook voetballer. Ikzelf ging af en toe mee om te kijken, maar was dan druk met het plukken van gras voor mijn konijn. Voetbal kon mij niet boeien, en nog steeds intereseert het spelletje me bijzonder weinig.
Het voetbal-gen was bij mij dus volledig afwezig, maar is bij Alan weer supersterk aanwezig. Alan speelt inmiddels bij ‘Atleti Formento‘. Een voetbal team van Las Palmas. Iedere avond spelen we voor het slapen gaan een potje voetbal in de gang (met een zachte bal). Ieder bezoek aan het park is hij direct aan het voetballen met de aanwezige kinderen. Ieder weekend naar het park, waar Alan graag zijn schoenen met noppen probeert. Een keer per week naar voetbal training.
We gaan er even tussenuit. Een korte trip naar la Gomera. Met het vliegtuig vertrekken we dinsdag en donderdag gaan we al weer terug. Kort maar krachtig, even lekker de dagelijkse routine doorbreken.
We gaan met een paar vrienden naar het eiland, en aldaar hebben we een grote auto gehuurd waar we met zijn 7-en in passen. Naar een grote auto hebben we ook een groot huis gehuurd, hopelijk met een tuintje zodat we kunnen barbacueen. Het wordt een leuk avontuur. Ook is het natuurlijk feest! Het is de verjaardag van onze Alan, en dat moet gevierd worden.
Het eiland zelf is redelijk klein, en flink groen. Perfect voor een paar mooie wandel tochten.
Ik wordt coach! De datum waar we op moeten lekker is Zaterdag de 19de. Het evenement is de Kids Race 2022, in Maspalomas. Alan en Alex moeten dan aan de slag. Alan rent 300 meter en Alex moet vlammen op de 1000 meter. De kinderen hebben de gewoonte ontwikkeld om zich in de weekenden al snel te vervelen, en dan steeds minder prettig met elkaar om te gaan. Dit hoop ik te veranderen door direct al in de ochtend een training sessie in te lassen. Net zoals de echte wedstrijd, want die is ook in de ochtend.
Meestal gaan we zonder enige voorbereiding naar dit soort hardloop wedstrijden. De afstanden zijn zo klein dat ze het makkelijk redden, meedoen is balangrijker dan winnen, maar dit keer kunnen we denk ik met een beetje training een goed resultaat halen. Ergens in de 10 tien van finishers. We gaan het goed aanpakken. Eerst de afstand evalueren. Inschatten wat een goede snelheid is. Inschatten hoe ver ze hun eindsprintje kunnen volhouden. We hebben twee weekenden de tijd voor de training. Zaterdag en Zondag, dus 4 trainings sessies, waar ze allebij hun afstand twee keer kunnen oefenen, dat moet voldoende zijn. Als ze de training ‘s ochtends doen hoeven ze verder niets aan te passen aan hun standaard weekend invulling (hopelijk met minder vechten).
Het plan
Warming up. Lopen naar Romano (de hardloop baan), beetje springen, strekken, misschien een paar push ups.
De route eerst bekijken, gewoon rustig lopen. Bespreken hoe ze de afstand goed/makkelijk/snel kunnen lopen.
Alan: 300 meter. Vooraf een snoepje voor de energie. Eerst 220 meter vlot, dan 80 meter vlammen. Daarna water drinken en een beetje bijkomen/rusten. Twee keer! Ik meet de tijd om de progressie in de gaten te houden.
Alex: 1000 meter. Vooraf een snoepje voor de energie. Eerst 300 meter vlot, dan 300 meter iestje rustiger, dan weer 300 meter ietsje sneller en de laatste 100 meter vlammen. Daarna water drinken en een beetje bijkomen/rusten. Twee keer! Ik meet de tijd om de progressie in de gaten te houden.
Cooling down, beetje springen, strekken, resultaten bespreken, terug naar huis lopen.
Het doel
De resultaten zijn niet zo belangrijk. Het is belangrijker dat de kinderen het naar hun zin hebben. Onze trainingen waren meer als stimulatie bedoeld, en een beetje voorbereiding. Als ze het redden, en bij de eerste 10 eindigen, dan is dat goed voor hun zelfvertrouwen, en dat zou fantastisch zijn, maar zowiezo is het finishen alleen al goed. Ze hebben zich dan goed voorbereid en hun best gedaan, en daar kunnen ze zich goed over voelen.
Op mijn werk zitten we met meer dan 100 mensen op kantoor. Als er iemand jarig is, dan is de gewoonte om een flinke hoeveelheid snoep mee te nemen. De grote hoeveelheid wordt dan uitgestalt in de keuken, en iedereen die dat wil kan wat pakken. Hiernaast wordt meestal een mailje gestuurd naar iedereen met de melding dat je jarig bent, en dat er weer snoep is. Dit gebeurt best vaak, gemiddeld ongeveer twee keer per week denk ik.
Dit jaar heb ik een creative mail verstuurd.
Subject: Here we go again!
Another day, another year. The hands of the clock that mark our place in eternity keep ticking without pauze. Minutes become hours, which turn into days and years. Today, once again the inevitable has occurred and my natal day has arrived. To celebrate I am following the uncoerced tradition set by so many of my esteemed colleagues; I brought a sugary treat for you all to indulge. Please feel free to release your inhibitions, take what your heart desires and enjoy the sweetness!
Naturally I don’t want to exclude anyone from this celebration and I know some of you are still in the process of perfecting your mastery of English vocabulary, so in order to be sure this messages reaches all of you in good order I will add a Spanish translation which should cover most, if not all of the emotions I am trying to convey with this email.
Alan is pas 5 jaar, maar hij heeft een grote broer als groot voorbeeld. Als Alex springt, dan springt Alan natuurlijk ook. Alan is volgens mij helemaal niet bang geweest. Hij vertrouwd blindelings op zijn broer dus als Alex ervoor gaat, dan volgt Alan uiteraard. Alan steeg op tot ruim één kilometer, dwars door de wolken, en na een kwartier vliegen weer terug naar de grond voor een zachte landing.
Alles, van voorbereiding, controle, tweede controle, wachten op de wind, opstijgen, de vlucht, de wolken in, tot de landing werd goed in de gaten gehouden door ons, als ouders kan je niet anders, maar Alan had nog een extra geinteresseerde. De dochter van de instructeur heeft er voor gezocht dat bij Alan alles extra goed in orde was.
Na de sprong was Alan ervan overtuigt dat er een goede/leuke ervaring was, maar eenmaal ontdaan van zijn vlieg outfit liep hij in de sprint naar een Amandelboom in de buurt om een paar Amandelen te plukken. Het deed mij vermoeden dat hij in tegenstelling tot zijn grote broer nog een beetje te jong was om deze ervaring goed op waarde in te schatten.
Deze eerste sprong is een prachtige ervaring voor Alan en heeft voor ons een paar mooie fotos en een mooi filmpje opgeleverd! Mocht je ook willen zweven over de vallei in El Hierro, dan is dat samen met Ondrej van Fly El Hierro een absolute aanrader! Zeker met kleine kinderen is het goed als je een professionele begeleider hebt die ook nog eens goed met kinderen is.
Alex, 10 jaar, en het gewoon doen. Je angst overwinnen en de sprong wagen. Super goed van Alex en hij heeft genoten! Als voorbereiding zijn we eerst een middagje wezen kijken. In het begin was Alex nog wat huiverig, maar al snel begon hij steeds enthousiaster te worden. Nadat we de instucteur een beetje hadden leren kennen, en we kennis maakte met alle routine rondom het springen was het voor Alex duidelijk. Hij wilde ook.
De volgende dag stond Alex als eerste klaar. Hij doorliep alle stappen zoals hij een dag eerder gezien had. Special tuigje aan, controle, nog een keer controle, klaarstaan, wachten op de wind, nog meer wachten, en gaan. Hij steeg op tot ruim één kilometer, dwars door de wolken heen, en mocht zelfs ook nog even sturen. Na een kwartier weer veilig geland op vaste grond. Na Alex wilde natuurlijk zijn broertje Alan ook de lucht in.
Alex was zeer tevreden met zijn vlucht. De instructeur vertelde ons dat Alex had genoten in de lucht. Het was een hele waardevolle ervaring voor Alex en samen met de voorbereiding een dag eerder was dit voor hem gemakkelijk het beste aspect van de hele vakantie van dit jaar. We hebben Alex echt zien groeien tijdens dit avontuur. Door eerst rustig te kijken en vertrouwen op te bouwen heeft hij zijn angst kunnen rationaliseren, en heeft hij maximaal kunnen genieten. Een les die voor de rest van zijn leven waardevol kan zijn. Voor Alex was deze ervaring beter dat de andere ervaringen zoals de boot tochten, Loro park, Siam park, de inktvis, het wateren van de hagedissen, de natuurlijke zwembaden, de boswandelingen, de bbq, etc.
Tijdens de volgende sprong wil hij een Rubiks kubus in de lucht oplossen. Dat zou helemaal een stunt zijn. Toch moeten we even kijken of dit ook echt is wat wij willen. Paragliden blijft een gevaarlijke sport, waar je zelfs een kilometer hoog in de lucht hangt aan een paar touwtjes en een groot kleed. Dat is zeker niet zonder gevaar, ook al heeft de instructeur een parachute bij zich. Op El Hierro vloog Alex samen met een van ‘s werelds beste paragliders. Kunnen we dichter bij huis ook een situatie vinden waarbij we als ouders voldoende vertrouwen hebben in een sprong.
Deze eerste sprong is een prachtige ervaring voor Alex en heeft voor ons een paar mooie fotos en een mooi filmpje opgeleverd! Mocht je ook willen zweven over de vallei in El Hierro, dan is dat samen met Ondrej van Fly El Hierro een absolute aanrader! Zeker met kleine kinderen is het goed als je een professionele begeleider hebt die ook nog eens goed met kinderen is.
Alan is vijf jaar. Oh wat wordt hij snel groot. Vandaag hadden we een groot feest! Bemaskerd zijn we op bezoek geweest bij Crocodilo park! Super leuk en we hebben allemaal genoten. Alan heeft ook nog even een krokodil vastgepakt en daarna was er natuurlijk taart en flink wat kados!