Sioux City in Gran Canaria is een leuk park om je eventjes in het oude westen te wanen. Een leuke straat was flink wat spectakel plaats vind. Een bankoverval, rennende koeien, galoperende paarden, en allerlei cowboys and indianen die rondlopen. Leuk om een dagje rond te kijken. We hadden zelfs nog een BBQ bij ons ticket.
De salon was ook in typische cowboy stijl. Leuk want Alex kon zo ook nog even oefenen, alhoewel de wilde cowboys wel al een aantal toetsen onklaar gemaakt hadden.
Alan heeft Chimbroek, een zwart blauwe vis. Alex heeft Espinitas, een blauw paarse vis, en ik heb twee garnalen. Allemaal aan de huisdieren. De vissen van Alex en Alan moeten om de dag twee keer drie korreltjes voer krijgen. Een goede manier om langzaam aan een beetje verantwoordelijkheid te trainen.
Beide vissen zijn inmiddels al weer ge-upgrade naar versie 2.0. De eerste versie was een beetje een miskoop en na een dag of twee dreven deze al in hun kleine bakje met water. Gelukkig werden de 1.0 versies zonder problemen geruild voor betere versies. Alex had al goed door dat zijn vis de pijp uit was, en dat we een nieuwe voor hem gekocht hadden. Alan vraagt nu steeds of zijn vis al weer dood is (ook al slaapt ie gewoon), en hij weet dat dode vissen af en toe een beetje blauwer weer terugkomen.
Mijn garnalen zijn het gemakkelijkst. Een grote pot met water en het enige wat ze doen zijn algen eten. Ze hoeven niet eens voer te hebben.
Alle twee lekker verkleed als Spiderman. Carnaval dit jaar was wederom een fantastisch feest voor de kinderen. Lekker spelen, rennen, verkleden, en natuurlijk: vrij van school!
En naderhand helemaal uitgeput maar voldaan even een dutje doen op de bank.
Opa Kees en oma Nel waren gezellig op bezoek. Erg leuk. Alan heeft het de hele week gehad over voetballen met opa Kees. Alex wilde graag met oma Nel lekkere warme chocolade halen en natuurlijk op de tablet spelen. Voor ons allemaal was het erg leuk om weer even bij elkaar te zijn. Gezellig, en zeker een geslaagd bezoek. Tot de volgende keer!
Alan wordt vandaag 3 jaar en dat is reden voor een heel groot feest. Voor Alan hebben we zelf een cadeau uit moeten zoeken, en dat is nog best een lastige klus gebleken. Als we kijken naar zijn gedrag en vooruitgang het afgelopen jaar kunnen we niets anders dan heel tevreden zijn. Op school doet hij zijn best, ook al gaat het af en toe nog wat moeizaam en heeft Alan moeite om echt mee te doen met de rest. Hij kijkt graag de aap uit de boom maar dat komt ook deels doordat hij van de klas de jongste is.
Thuis is het een fantastische jongen. Hij luistert goed, speelt graag met zijn grote broer, of zelfs alleen, en hij pikt dingen supersnel op. Het afgelopen jaar heeft hij in recordtijd geleerd om zonder luier de dag door te komen.
Als we bij Alan kijken naar de ‘big picture’ kunnen we niet anders dan super tevreden zijn. Hij toont een ontzettende vooruitgang ten opzichte van het vorige jaar, hij ontwikkeld zich goed, en hij is het zonnetje in huis.
Iedere dag wordt Alex een stuk volwassener. Vandaag moest er bloed geprikt worden, omdat hij al een tijdje rondloopt met jeukende en prikkende ogen. Mogelijk een teken van een allergie en blijkbaar is dit met wat bloed goed te zien. Vorige keren was het bloed prikken altijd een beetje een drama. Het is gelukkig niet veel voorgekomen, maar als het nodig was, dan moest ik Alex super goed vasthouden en was er meestal een extra arts nodig om ook Alex’ armpje nog eens goed vast te houden.
Vandaag liep het helemaal anders. Hij keek niet, maar gaf geen krimp. Na het bloed afnemen heeft hij eventjes gelegen om weer bij te komen, maar al met al verliep het hele gebeuren perfect. Als premie heeft ie een klein zakje met snoepjes uit mogen zoeken. Volgende week horen we of Alex ergens voor allergisch is, en wat dat dan precies is.
Acht jaar zijn we vandaag samen. In acht jaar hebben we gebouwd aan een mooie familie en hebben we onze ups en downs meegemaakt. Toch zijn we nog steeds samen en hebben we goede hoop voor de toekomst. Het feest zal moeten wachten want Ana is op cursus in Londen, dus dat is lastig.
Weer een 10K achter de rug. Een mooie tijd van net iets meer dan 50 minuten. Tot ongeveer twee maanden geleden was mijn voorbereiding helemaal top. Drie keer per week liep ik hard, en soms zelfs 10K. Meestal liep ik echter rond de 6 of 7K. Een goede voorbereiding voor een 10K dacht ik zelf. Maar toen kwam mijn familie weer thuis, en stopte mijn redelijk intensieve training. Van drie keer in de week hardlopen naar 0 keer in de week.
Toch heb ik blijkbaar een goede basis, want ook na twee maanden geen stap zetten liep ik de 10K in een hele mooie tijd van 50 minuten en 10 seconden. Ik liep samen met de vader van een vriendinnetje van Alex, en dat zorgde natuurlijk voor nog net even wat meer motivatie.
We hadden het natuurlijk kunnen weten. Bij een lokaal feestje in het bos was alles overvol, behalve een tafeltje. Geluk dachten we eerst nog, totdat we dichterbij kwamen. Alex was de eerste want hij was in de sprint gelijk naar het tafeltje gerend.
Hij rende ook verdacht snel weer terug. Wespen! Wespen! riep hij, en jawel, Alex had een wespennest gevonden. Vlak onder de picnic tafel en de wespen hadden hem maar liefst drie keer in zijn been geprikt. Au!
Gelukkig was er een ambulance ter plaatse, en werd Alex goed geholpen met een paar ijsklontjes. Voer hieraan een cadeautje toe voor de schrik, en gelukkig verliep de rest van de dag super goed zonder verder incident.
Lose Yourself to Dance
Daft Punk
I know you don’t get a chance to take a break this often
I know your life is speeding and it isn’t stopping
You take my shirt and just go ahead and wipe up all the
Sweat, sweat, sweat
Lose yourself to dance