We hadden het natuurlijk kunnen weten. Bij een lokaal feestje in het bos was alles overvol, behalve een tafeltje. Geluk dachten we eerst nog, totdat we dichterbij kwamen. Alex was de eerste want hij was in de sprint gelijk naar het tafeltje gerend.
Hij rende ook verdacht snel weer terug. Wespen! Wespen! riep hij, en jawel, Alex had een wespennest gevonden. Vlak onder de picnic tafel en de wespen hadden hem maar liefst drie keer in zijn been geprikt. Au!
Gelukkig was er een ambulance ter plaatse, en werd Alex goed geholpen met een paar ijsklontjes. Voer hieraan een cadeautje toe voor de schrik, en gelukkig verliep de rest van de dag super goed zonder verder incident.
Met pas twee jaar gaat de ontwikkeling van Alan supersnel. Mede dankzij zijn grote broer die als perfect voorbeeld dient is Alan al met heel veel zaken vergevorderd. Soms verbaas ik me echter toch nog, zoals gisteren. Alan is bezig met het ontdekken van de subtiele kunst van het beïnvloeden. Zorgen dat met allerlei kleine acties een bepaalde toekomst waarschijnlijker wordt. Voor een twee jarig kind is dat natuurlijk een enorme prestatie, die ik zelfs bij zijn veel grotere broer nog niet zo duidelijk heb gezien.
Gewoon lekker sporten. Dat is niet alleen leuk, het is ook nog eens super gezond. Alex gaat twee keer per week naar taek wondo, en dat betekend in zijn geval voornamelijk een uurtje rennen, springen, obstakel banen en af en toe schoppen of slaan tegen een matje of een denkbeeldige vijand.