Winst! De eerste partij gewonnen.
25 jan | Atlético Isleta B | 4 – 7 | Inter Colonia B |
18 jan | Inter Colonia B | 2 – 4 | Muelle Grande |
Winst! De eerste partij gewonnen.
25 jan | Atlético Isleta B | 4 – 7 | Inter Colonia B |
18 jan | Inter Colonia B | 2 – 4 | Muelle Grande |
Meer dan 2000 stukjes, twee boeken met instructies met meer dan 400 paginas, zonder hulp! Alan is dagen bezig geweest met het opbouwen van zijn nieuwste lego set. De Milano. Het ruimteschip van de Guardians of the Galaxy. Het resultaat was zo mooi (en zijn kamer was al helemaal vol met al zijn lego sets), dat we er zelfs een nieuwe vitrine kast voor gekocht hebben!
Verlies! Ik was nooit een grote fan van voetbal. Hoewel beide ouders trainers waren, en mijn broer best goed speelde, was de enige reden dat ik de paar wedstrijden die ik bezocht, bijwoonde om gras te verzamelen voor mijn konijn.
Met Alan veranderde dit. In het begin verloren ze een paar wedstrijden, sommige eindigden in scores zoals 35 – 0, maar nu heeft het team zijn plaats in de competitie gevonden en zijn de wedstrijden gelijkwaardiger. Helaas, niet gewonnen, maar wel een goal van Alan!
18 jan | Inter Colonia B | 2 – 4 | Muelle Grande |
Wauw, op de dag van de Bestial race was ik mentaal afwezig terwijl Alan zijn verjaardag vierde met zijn klasgenoten. Ik herinner me dat ze met lasers gingen spelen in Hangar 37, maar ik herinner me geen details. Ik herinner me dat ik thuiskwam, naar bed ging en direct sliep. De volgende dag deden mijn spieren pijn. Ze deden pijn bij het bewegen en ook bij het stil staan. Een vervelende pijn die gewoon overal in mijn lichaam zat. Ik besloot het rustig aan te doen. De volgende dag was een maandag, dus ik moest naar het werk. De pijn die ik gisteren ervoer, was op de een of andere manier verdubbeld. Nog een dag van lijden, hopend dat de volgende dag makkelijker zou zijn. Nog steeds me afvragend waarom ik het deed. Ik kwam erachter dat mijn tijd 1:29:31 was, maar het voelde alsof de hele beproeving veel langer duurde.
Ik maakte een paar video’s voor en na het evenement, en Alex maakte een paar video’s van mij bij de start van de race en terwijl ik bij de finish aankwam. Dus er was genoeg materiaal voor een nieuwe YouTube-video!
Met een collega heb ik vandaag de Bestial race gedaan. Hij had me overtuigt, en ik ging er eigenlijk van uit dat ik hem wel even zou verslaan, en zo een leuk verhaaltje zou hebben de komende maanden. De race vond plaats in Arucas, een stadje in de buurt. 6 KM hardlopen en een paar obstakels. Bij de start werd echter al direct duidelijk waarom mijn variant ‘hell’ heette. Direct door kuilen en heuveltje, gaten met modder, onder lage bruggen door kruipen, springen en duiken, al kruipend banden voorduwen etc. Voordat het hardlopen begon was ik al kapot. Het hardlopen daarna bleek ook nog eens bergop te zijn, met natte schoenen en sokken, over een klein paadje. Ook hier waren er een paar obstakels. Een stenen bal van 20 kilo meenemen over een extra routetje, een jerrycan met 20 liter water meenemen over weer een extra routetje, over een muur van twee meter heenklimmen, Flink wat obstakels waar je met je handen allerlei objecten moest grijpen om niet de grond te raken, en toch zo’n 6 meter vooruit moest ‘klimmen’. Superzwaar. Vlak voor het einde moesten we nog door twee bakken met water, en nog een flinke lijst van obstakel, en toen was daar gelukkig, eindelijk, de finish. Wat een opluchting. Het is voormekaar!
Na de race moesten we weer snel door naar een ander event, een verjaardagsfeestje van Alan. Ik was fysiek aanwezig, maar ik kan met er niet veel meer van herinneren. Ik weet nog wel dat ik doodmoe was en dat ik bij mezelf dacht dat het op zich ook wel logisch was dat een ‘hell’-moeilijkheid niet eenvoudig en duidelijk ongewenst zou zijn. Ik vroeg mezelf dan ook af waarom ik me ooit hiervoor had opgegeven…
Deze maand zijn we begonnen met een paar dagen all-in. Natuurlijk slecht voor mijn gewicht/omtrek, maar super voor de moraal. Voor de rest was het weer een ‘normale’ maand. Een paar keer gebarbecued, Alan was een paar minuten beroemd. We hebben thuis yogurt gemaakt (die ik als enige at) en we hebben een nieuw cake recept bedacht. November was een lekker rustige maand.
Jouw mening telt. Mijn mening telt ook, maar als ik realistisch ben is niemand echt geinteresseerd om te weten hoe ik over dingen denk. Mensen zijn echter wel geinteresseerd in de mening van Alan. Hij is geinterviewd door een lokaal TV kanaal. Alan was super duidelijk over waar hij het over wilde hebben. Hij refereerde aan het super actuele thema van technologie in de klas. Hij liet doorschemeren dat hij fervent voorstander was.
Vroeger kon je voetbal plaatjes verzamelen van bekende teams. Leuk voor de liefhebber, en stiekem werd dat snel toch een dure hobbie. Om alle plaatjes te verzamelen moest flink wat zakjes kopen en flink ruilen, deze moest je dan in een album plakken, en doorsparen totdat je het album compleet had.
Bij het voetbal team van Alan (voorheen Fomento, nu c.d. Inter Colonia) hebben ze iets nieuws verzonnen. Voetbal plaatjes van zichzelf. Hierbij moeten de ouders flink in de buidel tasten, om hun eigen kinderen te kunnen verzamelen, dus dat moet een goede winst opleveren voor de club. Dit is mogelijk hoe Alan’s kaartje eruit gaat zien, voor de uiteindelijke versie moeten we waarschijnlijk nog wat geduld hebben.
Mijn eerste filmpje waar ik zelf op de voorgrond stond heeft flink wat commentaar opgeleverd. Ik heb er ook flink wat van geleerd. De volgende zaken werden me al direct duidelijk tijdens en na het filmen.
– Batterijen. Flink wat opnamen betekent dat je ook flink wat batterij verbruikt. Je moet dus eigenlijk zorgen voor een manier om je batterijen op te laden, of een vervanging ervoor hebben. Ik had niks, dus mijn camera was na 1 dag leeg, ik heb hierna mijn mobile telefoon 1 keer kunnen gebruiken, en toen was deze ook leeg, en voor de tweede dag had ik twee gopro klonen, die helaas slecht beeld en super slecht geluid opnamen.
– Interactie. Ik vond het erg moeilijk om mensen te filmen die daar niet om gevraagd hebben. Ik had het voelde alsof ik hun privacy doorbrak, dus ik heb niemand gefilmd die ik niet kende. Ook de mensen in onze groep waren niet echt enthousiast om gefilmd te worden, dus dat heb ik ook beperkt. Het resultaat was een filmpje waarbij ik bijna de enige persoon ben die verschijnt.
– Schoon. De video moet eigenlijk wat schoner zijn. Ik weet niet het juiste woord hiervoor, maar veel van zijn teksten eindigen in onhoorbaar gemurmel aan het einde. Ik moet helderder spreken. Sommige stukjes hebben de focus op de grond, of mijn voeten, of mijn shirtje, maar dit kon ik niet eruit knippen, omdat dan mijn gesproken zinnen dan helemaal de soep in liepen.
– Informatief. Ik moet achtergrond informatie wat helderder overbrengen, en wellicht wat meer feiten opzoeken om wat te vertellen te hebben in een saai moment.
– Editen. Het verwijderen van saaie stukjes was niet zo makkelijk. Soms had ik slechte stukjes, maar was ik aan het praten, dus kon ik hier in de beelden knippen. Soms kon ik flinke stukken video niet gebruiken omdat ik in herhaling viel qua tekst. Kortere zinnen, met iets langere pauzes als ik van onderwerp verander kunnen hierbij helpen, en het editen makkelijker maken.
Mijn familie had ook commentaar op het filmpje. Een flink deel kwam overeen met wat ik zelf al had uitgevogeld, maar er waren ook wat andere punten.
– Doel. Er is geen duidelijk doel van het filmpje. Niemand is geïnteresseerd om alleen mij te zien praten (en drinken), Voor een familie filmpje zien we te weinig familie. Voor een informatief filmpje geef ik te weinig informatie.
– Interactie ontbreekt. Zoals ik zelf ook al gemerkt had, maar mijn familie vertelde me dat het niet alleen mijn probleem was. De mensen uit mijn groep zouden wat meer open moeten staan voor de camera, en deze niet alleen maar actief ontwijken. Dit wordt mogelijk een beetje lastig, want ik had vooraf al uitgelegd dat ik een filmpje wilde maken, en iedereen vond het goed, maar niemand wilde op de film.
Conclusie: Ik vond het filmpje maken leuk en het resultaat niet eens zo slecht, maar na alle kritiek denk ik er nu toch anders over. Het is geen goed filmpje, en het is moeilijk om een beter filmpje te maken. Komt er nog een filmpje…. Ik weet het nog niet. Normaal gaan we nooit kamperen, dus als ik weer een filmpje maak, dan moet het iets zijn wat we vaker doen, en ik moet wel wat te vertellen hebben. Ik zal wel zien. Voorlopig is mijn motivatie erg laag.
Vroeger vond ik het maar niks, zo een bitter drankje. Ik drink nog steeds mijn koffie met melk en zoetstof of suiker, maar ik ben het wel steeds meer gaan waarderen. Een kleine oppepper die op zijn tijd welkom is. Het is ook een leuk ritueel waar ik van geniet. Ook al is het soms alleen een capsule in het apparaat stoppen, ik blijf het een leuk moment vinden.
Meestal als we in het bos zijn, of een wandeltocht maken denk ik niet na over een bakje koffie, maar als er soms toch een mogelijkheid is, dan is dat extra leuk. Helemaal als er allerlei apparatuur aan de pas komt. De waarde van het ritueel stijgt dan enorm, en ook al is de koffie niet zo best, de koffie-ervaring is top.