Alan groeit als kool, en dankzij een klein beetje training wordt hij steeds beter met zijn nekkie, en kan hij zijn hoofdje steeds beter overeind houden. Alan’s eerste woordje is inmiddels gesproken. Niet het standaard cliche ‘mamma’, maar iets anders. Alan koos zijn eerste woordje verstandig, en sloot direct zijn eerst alliantie. ‘Alex’ was zijn eerste woord.
Ik heb weer een keertje een rondje hard gelopen in het centrum van Las Palmas genaamd Corriendo por Vegueta. 10 KM dit keer met een mooi resultaat van 52:45. Niet slecht dacht ik zo.
De schijnwerpers stonden echter niet op mij, maar letterlijk op Alex. Hij rende zijn eerste wedstrijd ooit (van rond de 100 meter), en werd opeens vergezeld door een cameraman die alleen maar oog had voor Alex. Zijn hele rit werd op de film gezet.
Vier jaar, en dan al een mooie kaart maken voor valentijnsdag voor zijn vriendinnetje op school. Dat zie je niet vaak.
Na flink wat geteken, gekleur, geknip en geplak was het resultaat een hele mooie kaart. Alejandra was er super blij mee, en het resultaat was een kusje. Alex was helemaal hoteldebotel.
Opa kees was op bezoek, samen met oma Nel, en dat heeft Alex geweten. Geen dag ging voorbij zonder dat hij aan het eind van de dag helemaal uitgeput was.
Drie weken al weer, onze kleine aanwinst.
Met Alan gaat het supergoed. Hij groeit langzaam maar zeker, en zijn relatie met zijn grote broer gaat de goede kant op. Uiteraard is het voor ons allemaal een flinke aanpassing geweest.
We blijven nog dikke week in Madrid, en dan pakken we weer het vliegtuig naar huis
Weer een wereldburger erbij. Alan is geboren op 6 december om 11:45. Hij woog eerst ongeveer 3100 gram, maar dat werd later na meting bijgesteld tot 3.465 gram. 49.5 centimeter.
Onze laatste echo was er eentje die vergezeld ging met een datum. Als alles goed gaat wordt onze kleine Alan geboren op 6 december, vlak na Sinterklaas dus.
Vandaag vertrekken we naar Madrid. Ana met een enorme buik, Alex en ik. We hopen eind december of begin januari weer richting ons huis terug te keren, maar dan met zijn vieren. Ana, Alex, Alan en ik.
“Het waren een paar hele mooie dagen.”
Ik heb veel geleerd bij Naturalis de laatste paar jaar. Over de natuur, biologie, over geschiedenis, wetenschap en ook over mijn vak, informatica, apps en projectaanpak. Maar toch is het nu tijd om verder te kijken, en ik ga op zoek naar iets nieuws. Hopelijk wat dichter bij huis, in Spanje, maar ik ben flexibel, dus ik houd mijn ogen open en beperk me niet tot binnen de grenzen.
Eerst even rustig aan doen. Zien wat er gebeurt met onze nieuwe aanwist, en dan hup, de schouders er weer onder.
Soms moet je gewoon niet moeilijk doen en iets goeds uitzoeken. Het kost soms wel wat meer, maar je hebt dan ook wat. Voor mijn eigen hobby’s gebruik ik vaak een computer, en ik had hiervoor een goedkope desktop, maar voor mijn werk was ook een laptop wel handig, dus heb ik even gezocht.
Een grote eis was dat de laptop een niet spiegelend scherm had. Het ziet er hartstikke strak uit, maar er valt niet mee te werken. Uren lang kijken naar zo’n spiegelend oppervlak is verschrikkelijk vermoeiend. De processor hoeft niet de laatste allersnelste versie te zijn, maar een middenmoter is al in orde. Voor mijn werk heb ik wel redelijk wat geheugen nodig, met 16GB kan ik goed uit de voeten. Uiteindelijk heb ik terecht gekomen bij Dell. Dit zijn de specs:
Dell Latitude E5450
Edition: Windows 10 Pro
Processor: Intel Core i5-5300C CPU
RAM: 16.0 GB
System type: 64-bit
Harddisk: Samsung SSD 256GB
Removable: Lexar USB 32GB