Oei! Mijn rijbewijs was bijna verlopen, dus ik moest een nieuwe aanvragen. Gelukkig is mijn Nederlandse rijbewijs gewoon geldig hier in Spanje en kon ik hem voor een Spaanse versie inruilen. In Spanje moet je wel een medisch certificaat overhandigen, dat kost 45 euro en ze meten dan je bloeddruk en vragen of alles goed is met je, en dan kan je weer gaan. Snel verdient. Ik heb in ieder geval voorlopig een a4-tje als rijbewijs, en zodra het plastic kaartje klaar is een officieel Spaans rijbewijs.

Ik ben getekent! Met een beetje groot hoofd, maar wel netjes met alle onderdelen. Hoofd, lijf, benen en armen. En ook nog eens mooi ingekleurt in een huidskleurtje. Petje af voor mijn zoon de kunstenaar.

Het is weer 3 oktober, en dat hebben we natuurlijk ook in Spanje gevierd. Alhoewel het natuurlijk een zeer lokaal Leids feest is, waarbij we de bevrijding van de Spanjaarden vieren, en ik momenteel tussen de Spanjaarden leef, is het toch een goed excuus voor een feestje en een goed excuus om de kuiken in te gaan en lekker hutspot te maken.

Het is alweer mijn derde Vaderdag en de cadeaus worden steeds beter. Blijkbaar doe ik het als vader wel aardig. Dit keer kreeg ik lekker zelfgemaakte bonbons en een mooie foto met mijzelf, Alex en een papegaai.

Afgelopen weekend hebben we lekker dolfijnen gespot. Met een mooi bootje gingen we de oceaan op op zoek naar dolfijnen en na ruim een uur varen kregen we een paar duikende dolfijntjes te zien. Alex had er graag wat meer gezien, maar toch was hij tevreden. Ana was direct na het uitvaren zeeziek, dus voor haar was de twee-en-een-half uur durende boottocht geen pretje.

Alex vond ook dat hij zeeziek was, maar dat was waarschijnlijk alleen omdat hij zijn moeder napraatte. Hij had het fantastisch naar zijn zin en het leek erop alsof hij echte zeebenen had. Hij liep de hele tijd heen en weer en klom van boven naar beneden naar alle delen van de boot. De flinke golven en deining deden hem niets, en dat terwijl het af en toe moeilijk was om te blijven staan.

Alex heeft maar geluk. Dankzij zijn deels Nederlandse genen heeft hij maar liefst drie feesten met cadeaus. Eerst komt de Sint langs op Gran Canaria. Hierna de Kerstman, en tot slot het in Spanje populaire drie koningen. Van deze drie feesten hebben we drie koningen gevierd met de meeste cadeaus, maar toch bleef Sinterklaas het beste in zijn herinneringen.

Waarom heeft Sinterklaas meer effect gesorteerd is dan natuurlijk de vraag, en het antwoord lijkt voor de hand liggend. Alex is wezen kijken naar de aankomst van Sinterklaas, de Kerstman, en de drie koningen. De Sint kwam aan in een Cadillac, de Kerstman in een mini helikopter, en de drie koningen kwamen aan in drie grote boten. Alex heeft met alle drie een foto gemaakt, en voor ieder feest kreeg Alex de volgende ochtend cadeautjes.

Het enige verschil was dat de Sint als enige ter plekke een kleine attentie gaf. In ruil voor een handje kreeg Alex direct snoep en een cadeautje van die vreemde Sint en dat was voldoende om goed te blijven hangen.

Toen Alex geopereerd werd aan zijn neus amandelen ontmoette we toevallig een ander gezin waarvan de dochter voor dezelfde operatie aanwezig was. Toevallig was dit meisje ook een (halve) Nederlander. Ze had net als Alex een Nederlandse vader en Spaanse moeder.

Later bleek dat onze kinderen toevallig naar dezelfde school gaan, want toevallig wonen we bij elkaar in de buurt.

Maanden verstrijken en geregeld komen we elkaar tegen als we onze kinderen naar school brengen. Dankzij hun komen we in contact met veel meer (jonge) (semi-)Nederlandse gezinnen.

Vandaag bereikt het toeval echter een bijzonder hoogtepunt. Ik ben thuis in Nederland in Noordwijkerhout en Ana loopt de landgenoten tegen het lijf. Na een tijdje gaat het gesprek over de achtergrond van beide en dan blijkt de Nederlandse vader net als ik uit Noordwijkerhout te komen!

Onvoorstelbaar zo’n toeval!