Zon, zwembad en zonnebrand.

Een biertje erbij voor pappa en een mooie oude Pinkpop pet voor Alex. Lekker spelen met de bal en relaxen. Life’s good.

Lekker opspattend zout zeewater in je gezicht, en natuurlijk ook nat zand en een lekkere koude wind. In het begin is het lastig, en moet je af en toe nog wat ´klunen´ in de bocht. Zodra je echter de smaak te pakken hebt, en je weet hoe je ongeveer je gewicht op de kart moet verdelen is het heel erg leuk om lekker over het strand te crossen,

Een aanradertje, dat blokarten!

Het jaar is al weer bijna voorbij maar eerst is het kerst. De lichtjes op de boom verdrijven de duisternis en de warmte in onze harten verdrijft de kou. Tijdens kerst bezinnen we ons om samen een betere toekomst tegemoet te gaan. Hoe we gezamenlijk de donkere kanten van onze samenleving kunnen verlichten en koude, kille relaties kunnen verwarmen.

Wij hebben geluk. We hebben onze eigen ster in huis. Een ster die zijn warmte direct onze harten in straalt. We wensen iedereen een hele fijne kerst!

De kerk. We kennen deze enorme instelling allemaal. Gelovig of niet, je kan er onmogelijk omheen dat de kerk enorm heeft bijgedragen aan de samenleving. Maar de tijd schrijdt onverminderd voort en het lijkt erop dat de kerk bezig is met zijn laatste levensfase. Wellicht duurt het nog honderd jaar, maar de kerk als spiritueel bolwerk zal ophouden te bestaan.

Tenminste, dat was mijn gedachte hierover. Totdat ik een paar weken geleden een uitspraak van de paus hoorde.

Paus Franciscus zei:

“Ik heb liever een kerk die op straat schaafwonden en pijn heeft opgelopen en vuil is geworden dan een kerk die ongezond lang binnen zit en zich vastklampt aan zijn eigen zekerheden”

“Priesters moeten de straat op, de modder in, en niet langer de moedeloze zuurpruim uithangen.”

Zou er dan toch nog hoop zijn? Zal het de huidige paus lukken om zijn visie de enorme bureaucratie door te drukken? Zal hij het echt voor elkaar krijgen dat een kerk niet een plek is om een god of een man te aanbidden, een plek waar je langs gaat als je geen andere uitweg meer ziet, maar dat het een plek wordt om elkaar daadwerkelijk te helpen?

De paus is uitgeroepen tot persoon van het jaar 2013. Volledig terecht lijkt me. De raderen van verandering lijken langzaam maar zeker in beweging gezet te worden.

Als het hem lukt om de kerk om te vormen tot een plek waar een donatie, de biecht, de preken, de zang allemaal opeens veel directer wordt, namelijk de donatie voor hulp, de biecht voor persoonlijk advies, de preek voor algemeen advies de zang voor het samenbrengen en voor plezier. Stop dan maar met dat stukje brood en die wijn. Maak de kerk gezellig. Zet de radio aan, knutselmiddagen, vrijwilligers feestjes, hulp middagen, open die kerk voor hulpverleners, sociale trainingen, feesten en partijen, bridge middagen, schaaktoernooien, revalidaties en noem maar op. Ga de concurrentie aan met de individualist door volledig te focussen op het samen. Precies zoals Jezus dat ruim 2000 jaar geleden heeft voorgedaan.

Zorg er voor dat dat kruis niet langer het symbool is van het kruisigen van een man, maar maak het een symbool van samenzijn. Een symbool dat impliceert dat het niet uit maakt wat of wie je geloofd, maar dat er naast ieders individuele overtuiging een plek is om samen aan een betere wereld te werken.

Alex heeft zijn allereerste optreden achter de rug. Natuurlijk was het onwennig en stond hij in het begin te trillen op zijn beentjes. Logisch natuurlijk als er opeens honderden mensen naar je aan het kijken zijn. Alex heeft het echt hartstikke goed gedaan! Het was voor ons overduidelijk dat onze Alex de ster was.

(Alex is de vierde van rechts)

Sinterklaas was dit jaar jarig tijdens een flinke storm. Bij iedereen heeft de Sinterklaas natuurlijk kadootjes rondgebracht,maar bij ons hebben de óf de pieten óf de storm toch wat schade aangericht. Het (lege) konijnenhok was helemaal omver gewaaid.

Het was een leuk avontuur. Lekker vissen op de Noordzee was voor een keertje erg gezellig. Stukje varen, hengel uit, niks gevangen en weer doorvaren. Zo ging het een paar keer, waarbij echt helemaal geen vis verscheen… totdat vader Kees de eerste vis tevoorschijn toverde. Snel volgde hele horden vis totdat we een flinke emmer vol hadden. Het resultaat was 29 makrelen.

Het resultaat:



De afgelegen route:

Stoere zeebonken die met weer en wind de verschrikkelijke ontberingen van de eindeloze oceaan trotseren. Het bikkelharde leven van steeds weer keihard afzien. In de striemende regen en tijdens storm je leven in de waagschaal leggen om een paar miezerige vissen te vangen. Op een schip dat stuurloos dobbert op de wilde oceaan bidden tot de machtige god van de wereldzeeën om ooit weer voet op vaste wal te mogen zetten, wetende dat je achter gebleven familie leeft in vrees en angst.

Waarschijnlijk loopt het niet zo’n vaart, maar je weet natuurlijk nooit. Met familie en vrienden gaan we lekker zeevissen. Met rederij Trip vertrekken we morgen vroeg in de ochtend om een hele dag te gaan Makreel vissen op de Noordzee. De gevangen vis mag je direct meenemen, dus dat wordt binnenkort vis eten.

We hebben een nieuwe auto! Onze trouwe Seat Ibiza hebben we ingeruild en we hebben nu een zo goed als nieuwe 9 jarige rode Focus.

Nou ja, hij was zo goed als nieuw toen we hem kochten, maar inmiddels is gebleken dat onze parkeerplek op -3 toch roet in het eten gooit. De auto is na een paar dagen al voorzien van een flinke deuk en enorme krassen aan de linker kant, de rechter kant en op de voor bumper.