Gisteren hebben we genoten van onze eigen ster! Vorig jaar moest hij ook optreden en daar was hij toen niet zo blij mee, maar dit jaar vond hij het zelf ook leuk! Uiteraard zijn we apetrots op onze ster.
Af en toe plukken we een paar citroenen en daar maken we dan lekker limonade van.
Laatst hadden we prijs, de koning der citroenen. Een enorme citroen met een omtrek van maar liefst 38 cm en een gewicht van bijna een halve kilo!
Ook op Gran Canaria komt de Sint langs! Vanavond gaan we met zijn allen naar het zuiden, alwaar alle Nederlanders van het eiland zijn uitgenodigd bij hotel Barbacan. We zijn er benieuwd of onze kleine nog wat gaat krijgen. Hij heeft zich in ieder geval het afgelopen jaar goed gedragen, dus dat zit wel goed.
Update: Alex heeft zijn kado in ontvangst genomen, samen was een flinke hoeveelheid snoepgoed. Hij was superblij met de Sint, zeker na zijn aankomst in het hotel met vuurwerk, een ritmische percussieband en natuurlijk de sint in een supermooie cabrio in plaats van zijn witte schimmel.
In Spanje pakken ze het slim aan. Als je de foto van je kind met zijn hele klas wilt, dan wordt je verplicht een flinke fotobundel te kopen. Hierin zitten 20 pasfotos, een calender met foto, een paar kerstkaarten met foto, een sleutelhanger met foto en een paar grote portretfotos.
Gelukkig is Alex fotogeniek.
Vlees wordt steeds schaarser. We zijn met steeds meer mensen en er het aantal dieren dat je per vierkante meter mag houden wordt wel steeds groter, maar het houd de groei van de wereldbevolking bij lange niet bij. In onze toekomst zullen ongedierten zonder twijfel een belangrijk onderdeel gaan vormen van ons dieet. Iedere dag vis of vlees zal alleen weggelegd zijn voor de allerrijkste.
Alex en ik zijn alvast aan het wennen. Al natural smaakt zo’n gedroogde rups helemaal niet slecht, maar ongetwijfeld smaakt het nog beter als we een goed receptje ervan maken. Het meest opvallende was nog dat Alex totaal geen moeite had met het eten van een aantal rupsjes.
Toen Alex geopereerd werd aan zijn neus amandelen ontmoette we toevallig een ander gezin waarvan de dochter voor dezelfde operatie aanwezig was. Toevallig was dit meisje ook een (halve) Nederlander. Ze had net als Alex een Nederlandse vader en Spaanse moeder.
Later bleek dat onze kinderen toevallig naar dezelfde school gaan, want toevallig wonen we bij elkaar in de buurt.
Maanden verstrijken en geregeld komen we elkaar tegen als we onze kinderen naar school brengen. Dankzij hun komen we in contact met veel meer (jonge) (semi-)Nederlandse gezinnen.
Vandaag bereikt het toeval echter een bijzonder hoogtepunt. Ik ben thuis in Nederland in Noordwijkerhout en Ana loopt de landgenoten tegen het lijf. Na een tijdje gaat het gesprek over de achtergrond van beide en dan blijkt de Nederlandse vader net als ik uit Noordwijkerhout te komen!
Onvoorstelbaar zo’n toeval!
Una cerveza por favor. Dat hoor je vaak in Spanje. Een biertje is een cerveza en het vragen om een biertje is een van de eerste zinnen die ik onder de knie had.
Maar… binnenkort heb ik deze zin niet meer nodig. We gaan ons eigen bier brouwen. Met een zelf-brouw-set hebben we als het goed is over een paar weken zelfgemaakt bier. Met een flink pak natuurlijke bier-ingrediënten, twee enorme tonnen, en nog flink wat spul gaan we kijken of er een lekkere gele pint gemaakt kan worden.
We moeten nog wel even nadenken over een naam voor ons bier. Heeft iemand nog een suggestie?
Ik heb geen idee wie Evert Kwok is, maar hij heeft wel een grappige tekening gemaakt.
Onderweg van huis naar school loopt Alex vaak langs een garage, en daar hebben ze heel positief gereageert op Alex zijn verschijning. Af en toe krijgt hij zelfs een kadotje! Als dank neemt ook Alex af een toe wat mee, een paar stroopwafels, of wat anders lekkers.
Recent kreeg Alex weer een kadotje. Twee vechtmannetjes, en alhoewel we zelf Alex nog wat klein vinden voor dit soort speeltjes was hij helemaal in zijn sas. Geregeld vinden er hele veldslagen met de mannetjes plaats. Een keer mocht hij er eentje mee nemen naar school… en bij het kleine grut bleek het mannetje super populair.
Wat ons echter een paar dagen geleden opviel was de prijs van de mannetjes. Ze waren nog nieuw toen Alex ze kreeg en in de winkel bleken dit soort mannetjes verschrikkelijk duur. 30 euro per mannetje! Gelukkig ging Alex zijn voorkeur in de speelgoedwinkel nog steeds uit naar een mooie groene ballon. Die was een stuk goedkoper :)
Citroentijd is weer achter de rug. Nu is het tijd voor vijgen!