Met pas twee jaar gaat de ontwikkeling van Alan supersnel. Mede dankzij zijn grote broer die als perfect voorbeeld dient is Alan al met heel veel zaken vergevorderd. Soms verbaas ik me echter toch nog, zoals gisteren. Alan is bezig met het ontdekken van de subtiele kunst van het beïnvloeden. Zorgen dat met allerlei kleine acties een bepaalde toekomst waarschijnlijker wordt. Voor een twee jarig kind is dat natuurlijk een enorme prestatie, die ik zelfs bij zijn veel grotere broer nog niet zo duidelijk heb gezien.
Alan had op mijn nachtkastje een lekkere beer klaargelegd. Het soort dat hij ook graag zelf eet, maar deze was voor mij. Vanochtend kwam Alan al vroeg in onze kamer kijken en zag het beertje nog liggen. Hierna bood Alan zelfs nog aan om hem in mijn mond te stoppen. Ik ben zeker benieuwd wat zijn motivatie hiervoor is.
Gewoon lekker sporten. Dat is niet alleen leuk, het is ook nog eens super gezond. Alex gaat twee keer per week naar taek wondo, en dat betekend in zijn geval voornamelijk een uurtje rennen, springen, obstakel banen en af en toe schoppen of slaan tegen een matje of een denkbeeldige vijand.
Alan groeit als de rook. Niet alleen wordt hij fysiek steeds groter, ook mentaal wordt Alan steeds volwassener. Hoe kan dat ook anders, want hij wordt full-time gestimuleerd. Het lijkt erop dat Alan een slim ventje is, hij begrijpt al bijna alles wat je hem vraagt en daarbij maakt het niet uit of je iets vraagt in het Spaans of het Nederlands. Hij vraagt ook al zelf dingen maar daarbij gebruikt hij een beperkte set van woorden. Sommige dingen vraagt hij in het Nederlands en sommige in het Spaans.
Wederom heeft Alex een medaille behaalt. Weer met hardlopen. Hij vind het leuk, en wordt daarbij ook nog eens extra gestimuleerd door al dat ere metaal.