Mijn eerste filmpje waar ik zelf op de voorgrond stond heeft flink wat commentaar opgeleverd. Ik heb er ook flink wat van geleerd. De volgende zaken werden me al direct duidelijk tijdens en na het filmen.
– Batterijen. Flink wat opnamen betekent dat je ook flink wat batterij verbruikt. Je moet dus eigenlijk zorgen voor een manier om je batterijen op te laden, of een vervanging ervoor hebben. Ik had niks, dus mijn camera was na 1 dag leeg, ik heb hierna mijn mobile telefoon 1 keer kunnen gebruiken, en toen was deze ook leeg, en voor de tweede dag had ik twee gopro klonen, die helaas slecht beeld en super slecht geluid opnamen.
– Interactie. Ik vond het erg moeilijk om mensen te filmen die daar niet om gevraagd hebben. Ik had het voelde alsof ik hun privacy doorbrak, dus ik heb niemand gefilmd die ik niet kende. Ook de mensen in onze groep waren niet echt enthousiast om gefilmd te worden, dus dat heb ik ook beperkt. Het resultaat was een filmpje waarbij ik bijna de enige persoon ben die verschijnt.
– Schoon. De video moet eigenlijk wat schoner zijn. Ik weet niet het juiste woord hiervoor, maar veel van zijn teksten eindigen in onhoorbaar gemurmel aan het einde. Ik moet helderder spreken. Sommige stukjes hebben de focus op de grond, of mijn voeten, of mijn shirtje, maar dit kon ik niet eruit knippen, omdat dan mijn gesproken zinnen dan helemaal de soep in liepen.
– Informatief. Ik moet achtergrond informatie wat helderder overbrengen, en wellicht wat meer feiten opzoeken om wat te vertellen te hebben in een saai moment.
– Editen. Het verwijderen van saaie stukjes was niet zo makkelijk. Soms had ik slechte stukjes, maar was ik aan het praten, dus kon ik hier in de beelden knippen. Soms kon ik flinke stukken video niet gebruiken omdat ik in herhaling viel qua tekst. Kortere zinnen, met iets langere pauzes als ik van onderwerp verander kunnen hierbij helpen, en het editen makkelijker maken.
Mijn familie had ook commentaar op het filmpje. Een flink deel kwam overeen met wat ik zelf al had uitgevogeld, maar er waren ook wat andere punten.
– Doel. Er is geen duidelijk doel van het filmpje. Niemand is geïnteresseerd om alleen mij te zien praten (en drinken), Voor een familie filmpje zien we te weinig familie. Voor een informatief filmpje geef ik te weinig informatie.
– Interactie ontbreekt. Zoals ik zelf ook al gemerkt had, maar mijn familie vertelde me dat het niet alleen mijn probleem was. De mensen uit mijn groep zouden wat meer open moeten staan voor de camera, en deze niet alleen maar actief ontwijken. Dit wordt mogelijk een beetje lastig, want ik had vooraf al uitgelegd dat ik een filmpje wilde maken, en iedereen vond het goed, maar niemand wilde op de film.
Conclusie: Ik vond het filmpje maken leuk en het resultaat niet eens zo slecht, maar na alle kritiek denk ik er nu toch anders over. Het is geen goed filmpje, en het is moeilijk om een beter filmpje te maken. Komt er nog een filmpje…. Ik weet het nog niet. Normaal gaan we nooit kamperen, dus als ik weer een filmpje maak, dan moet het iets zijn wat we vaker doen, en ik moet wel wat te vertellen hebben. Ik zal wel zien. Voorlopig is mijn motivatie erg laag.
De maand begon rustig voor mij, terwijl de kinderen in Torrevieja waren, en daarna een weekje in Londen was ik aan het werk. De tweede week van Augustus begon eindelijk mijn ‘echte’ vakantie. Ik vertrok naar Nederland. Ik zal daar samen met de kinderen twee weekjes op bezoek zijn. Gezellig logeren bij moeder Nel. We hebben hetzelfde patroon al vorige jaren weer nagevolgd. Spelen met Oma, strand, meer, bitterballen, frikandellen, Alex zijn verjaardag. Neefje en nichtje, oom en tante, vrienden. Avifauna, de juliana toren, de bloemenkorso op de noordwijkse boulevaar. De kinderboerderij, een illegale trip 22 meters door de lucht. Gerookte paling, BBQ’s. Indonesisch eten. Een sprint met een soft ijsje, Gijs en de lijst gaat nog een stukje door.
De nieuwe kokos versie ziet er hartstikke goed uit. De stukjes riet zijn ongeveer drie of vier centimeter lang, dus voldoende ruimte om een nestje te maken. Het vorige insect hotel was eigenlijk alleen via de lucht te bereiken, dus de clientèle was enigszins beperkt.
Het was ook de maand van de verjaardagen. Eerst Ana, daarna ik. Deze keer is mijn verjaardag extra speciaal. Mijn laatste jaar als veertiger, 49 jaar al weer, maar gelukkig heb ik nog eventjes tot de 50, we hebben voor de gelegenheid een weekendje in Tenerife! Op naar het concert van Ed Sheeran! Leuk, leuk, leuk. Het plan is om op mijn verjaardag naar Tenerife te vliegen. Na aankomst richting de hoofdstad. Hier kunnen we dan onze koffers achter laten, en wat eten in de buurt. Het concert is ook op loopafstand, dus dat wordt genieten. Na het concert wandelen we weer terug naar ons hotel. Misschien nog ergens wat drinken en napraten. Na een overnachting in het hotel vliegen we de volgende ochtend al weer vroeg terug naar Gran Canaria.
Het horloge is groot en zwaar, en het is moeilijk om te vergeten dat je het horloge om hebt. Het voelt wel als iets kwalitatief goed. Ik was vooraf bang dat zo’n groot horloge mogelijk oncomfortabel zou zijn en misschien te veel aandacht zou trekken, wat ik wilde vermijden. Uiteindelijk is het horloge behoorlijk groot, maar het is een acceptabele maat en hij ziet er goed uit om mijn pols, zonder overdreven groot te zijn.
De eerste stap was het maken van een kokos schaaltje voor de 