Hij is binnen, een grote doos is thuis bezorgt. Ik ben blij want ik weet wat er in zit. Weet jij het ook? Ik denk dat de kinderen er ook blij mee zullen zijn, alhoewel Alan nog even geduld moet hebben, want hij is nog een beetje te klein. Bij Alex past de inhoud van de doos goed bij zijn al aangelegde verzameling.
Het probleem dat ik nu heb, hoe krijg ik deze enorme doos (47cm x 55cm x 40cm) met nummer 75192, die rond de 15 kilo weegt zonder kleerscheuren in Spanje?
Met twee kinderen moet je natuurlijk ook een goede camera hebben om zo af en toe hun jeugd vast te leggen. Leuk voor later en natuurlijk ook leuk voor nu. Ik ben al jaren Canon fan, dus mijn laatste aanschaf is wederom van hetzelfde merk. Dit keer is het echter niet zomaar een kleine camera, maar een iets professionelere versie. Deze camera heeft een iets grotere optische chip, met als voordeel dat ie ook met weinig licht een hele mooie foto maakt.
Wat ik trouwens later nog merkte is dat deze camera ook goed is om een vlog mee te maken. Een vlog is hetzelfde als dit blog (mijn website), maar dan in video. Misschien moet ik dat ook maar een keertje proberen. Wie wil er een filmpje van mij zien?
Tijd en met name ook licht kunnen een foto aan de muur flink verkleuren. In de Emmastraat hangt zo’n foto van twee kleine Bergjes. Mijzelf en broer Bert die op het punt staan om te genieten van een lekkere verjaardagstaart. De foto heeft er alle schijn van dat het ooit een kleurenfoto is geweest, want er is nog wat kleur te ontdekken, maar echt veel soeps is het helaas niet meer.
Ik wilde de foto graag wat verbeteren want het was mij opgevallen dat de gefotografeerde kleine Bert ontzettend veel lijkt op onze eigen kleine Alan. Voor een goed vergelijk moet je natuurlijk wel een goede foto hebben.
| Voor: | Na: |
|
 |
Alle kids op Alex zijn school hebben inmiddels een spinner, behalve Alex, en daar moest natuurlijk wat aan gedaan worden. We hadden natuurlijk gewoon zo’n ding kunnen kopen, maar zelf zo’n speeltje in elkaar klussen is veel leuker.
Met het uiteindelijke resultaat zijn we ook flink blij. Zelf een spinner maken is gemakkelijk. Je hebt vier kogellagertjes nodig, lijm en een stuk schoenveter.
Eerst hebben we een kogellagertje ontdaan van de metalen buitenkantjes en van al het vet door hem met flink wat sop te wassen. Hierdoor draait de boel sneller. Stap twee was het vastplakken van drie andere kogellagers, en ter versteviging hebben we ook nog een stuk veter over de hele buitenkant geplakt.
In het midden zit nog een stukje hout zodat je de spinner ook op bijvoorbeeld de tafel kan spinnen. Het makkelijkst is natuurlijk in de hand, maar Alex zijn handjes zijn nog net een beetje te klein. Enige nadeel van onze spinner is dat de lijm niet altijd houd, en hij af en toe gerepareerd moet worden.
Soms heb je het dilemma. Maak je een paar fotos, of is een filmpje toch beter. Een lastige vraag, en in het onderstaande geval had ik in Leeds onterecht voor de fotos gekozen. Maar gelukkig toch ook nog een klein stukje film van een prachtig concert door Alex.
Alex gaat al weer bijna twee maanden naar de Yamaha muziek school. Iedere maandag heeft hij een uurtje les, en daarna moet hij thuis af en toe een beetje oefenen. Voldoende om al een aardig repertoire te hebben. Hier is een stukje van Alex’ eerste optreden, samen met zijn beste vriend Dario.
Laatst hadden we op het strand een soort van schat gevonden. Een oud oorbelletje, en hij leek in mijn ogen van goud te zijn. Ana raadde mij aan het prul weer weg te gooien maar toch had ik hem meegenomen naar huis.
Omdat ik nieuwsgierig was naar wat het nu echt was, ben ik met het schoongemaakte oorbelletje naar de goud boer gegaan. Wij kopen goud stond er groot op de deur, dus daar zit ik goed dacht ik zo. De eerste test was met een magneet. Het goud plakte niet aan de magneet, dus dat was goed. De tweede test was met een soort van schuurpapier en een vloeistofje. Ook dit bleek goed te gaan. Hierna werd het oorbelletje gewogen. 1.1 gram. Het uiteindelijke bod was 20 euro. Toen ik vroeg naar het steentje in de oorbel werd mij lachend verteld dat die voor de vuilnisbak was.
Ik had natuurlijk gelijk die 20 euro kunnen accepteren, maar er klopte iets niet met het hele verhaal. Waarom zou iemand de moeite doen om een gouden sieraad te voorzien van een nep steentje? En wat helemaal vreemd was: Waarom zou de goudboer het oorbelletje met steen wegen, en voor het hele gewicht de goudprijs betalen. Het waardeloze steentje koopt de goudboer dan namelijk voor een goudprijs. Toch nog even verder zoeken. Wordt vervolgt…
Alex doet niet graag mee aan buitenschoolse activiteiten. Kung fu vond hij helemaal niks, en ook voor het zwemmen was hij niet te porren. Nu hebben we toch wat gevonden, de Yamaha Music School. Lekker muziek maken met een keyboard.
Alex heeft al twee lessen gevolgd, en het viel m in de smaak. Hij kan nu al Do, Re en Mi! Inmiddels hebben we ook al een keyboard in huis, dus er kan lekker geoefend worden. Klachten van de buren hebben we niet niet ontvangen, dus Alex doet het blijkbaar goed.
Soms moet je gewoon niet moeilijk doen en iets goeds uitzoeken. Het kost soms wel wat meer, maar je hebt dan ook wat. Voor mijn eigen hobby’s gebruik ik vaak een computer, en ik had hiervoor een goedkope desktop, maar voor mijn werk was ook een laptop wel handig, dus heb ik even gezocht.
Een grote eis was dat de laptop een niet spiegelend scherm had. Het ziet er hartstikke strak uit, maar er valt niet mee te werken. Uren lang kijken naar zo’n spiegelend oppervlak is verschrikkelijk vermoeiend. De processor hoeft niet de laatste allersnelste versie te zijn, maar een middenmoter is al in orde. Voor mijn werk heb ik wel redelijk wat geheugen nodig, met 16GB kan ik goed uit de voeten. Uiteindelijk heb ik terecht gekomen bij Dell. Dit zijn de specs:
Dell Latitude E5450
Edition: Windows 10 Pro
Processor: Intel Core i5-5300C CPU
RAM: 16.0 GB
System type: 64-bit
Harddisk: Samsung SSD 256GB
Removable: Lexar USB 32GB
Met Alex heb ik een leuke wuppie gemaakt. Het proces was redelijk eenvoudig, en het resultaat was een leuke zachte bal om mee te gooien. Weer eens wat anders dan het ‘vechten’ dat Alex nu steeds wil doen met al zijn speeltjes.
Stap 1:
Knip twee kartonnen circels uit, en leg deze op elkaar. Zorg er voor dat ze alletwee open geknipt zijn, zodat je aan het einde van het verhaal de kartonnen makkelijk uit de wuppie kan halen.
Stap 2:
Dit is redelijk wat werk. Pak een touwtje en rol deze om het karton heen. Ga net zolang door tot het hele stuk karton helemaal dik bedenkt is met touw, en er geen touw meer door het midden gehaald kan worden.
Stap 3:
Eenmaal klaar met het rollen van het touw moet je met een schaar of een scherp met de touwjes doorknippen of snijden. Steek hiervoor het mes of de schaar tussen de twee kantonnentjes, en knippen maar.
Stap 4:
Na het knippen moet je het karton nog niet weg halen. Eerst een paar touwtjes goed strak tussen het kanton door om het midden van de wuppie binden. De boel goed strak vastknopen, en dan kan het karton eraf. De wuppie is nu af. Een paar pre-fab oogjes erop maken hem helemaal af. Veel plezier.