Een thuiswedstrijd! Een moeilijke maar belangrijke wedstrijd, want bij winst bemachtigt Inter Colonia de tweede plek op de ranglijst, en dat bied uitzicht op de beker die te winnen valt op het eind van het seizoen.
Helaas, 4 – 5 verloren. We begonnen de wedstrijd super goed, met direct een 0 – 2 voorsprong, maar de tegenstander vocht terug, en wist uiteindelijk met een goal verschil toch nog net te winnen. Wel met twee goals door Alan, dus voor ons telt het als een overwinning.
| 22 feb | Inter Colonia B | 4 – 5 | Guiniguada B |
Alle resultaten
| 15 feb | Inter Colonia B | 5 – 4 | Pedro Hidalgo B |
| 8 feb | Victoria C | 6 – 8 | Inter Colonia B |
| 1 feb | Inter Colonia B | 2 – 1 | Alcotán Canarias |
| 25 jan | Atlético Isleta B | 4 – 7 | Inter Colonia B |
| 18 jan | Inter Colonia B | 2 – 4 | Muelle Grande |
Winst! Weer gewonnen. De eerste wedstrijd werd verloren, maar sindsdien winnen ze. Alan scoort bijna elke wedstrijd en hij domineert het spel. Hij is snel, kijkt om zich heen en ziet kansen, hij scoort, maar helpt ook anderen te scoren. Ik merk dat ik begin het spel leuk te vinden.
Verlies! Ik was nooit een grote fan van voetbal. Hoewel beide ouders trainers waren, en mijn broer best goed speelde, was de enige reden dat ik de paar wedstrijden die ik bezocht, bijwoonde om gras te verzamelen voor mijn konijn.
Vroeger kon je voetbal plaatjes verzamelen van bekende teams. Leuk voor de liefhebber, en stiekem werd dat snel toch een dure hobbie. Om alle plaatjes te verzamelen moest flink wat zakjes kopen en flink ruilen, deze moest je dan in een album plakken, en doorsparen totdat je het album compleet had.
Het is stressen thuis! Thuis heerst er een beladen sfeer. We zijn allemaal enthousiast en dat terwijl de wedstrijd pas ver in de toekomst is. Voor Alan maakt het niet uit. Hij zit met zijn hoofd in de wolken. Zijn lijfje zit vol met adrenaline en hij vliegt bijna door het huis. Hij wil winnen. Iedere avond spelen we voetbal thuis. Ieder bezoek aan het park is nu inclusief een voetbal, en als het park een grasveldje heeft, dan moeten de voetbalschoenen ook mee. Op woensdag is zijn eerste oficiele wedstrijd met ‘Formento’, tegen een ander team uit Las Palmas.
Het voetbal-gen van mijn familie heeft een generatie over geslagen. Vader Kees en moeder Nel waren alletwee trainers voor jeugdteams bij VVSB (Het lokale voetbalteam uit Noordwijkerhout). Broer Bert was ook voetballer. Ikzelf ging af en toe mee om te kijken, maar was dan druk met het plukken van gras voor mijn konijn. Voetbal kon mij niet boeien, en nog steeds intereseert het spelletje me bijzonder weinig.